Syndrom wypalenia zawodowego zagraża głównie osobom, których praca polega na niesieniu pomocy innym. Może również występować w innych profesjach, w których pracownik w swych relacjach z klientami lub pacjentami zawsze pozostaje osobą dającą.
Spis treści:
Kiedy mówimy o wypaleniu zawodowym?
Christina Maslach definiuje wypalenie zawodowe jako "syndrom, na który składają się wyczerpanie emocjonalne, depersonalizacja i obniżenie oceny własnych dokonań zawodowych". Należy zaznaczyć, iż syndrom ten nie pojawia się nagle, ale jest powolnym i długotrwałym procesem. Jego pierwsze objawy są zazwyczaj ignorowane lub błędnie kwalifikowane.
Grupy podwyższonego ryzyka
Szczególną grupę ryzyka stanowią osoby pracujące w zawodach, w których spędzają dużo czasu w ścisłych relacjach międzyludzkich i wciąż są przy tym narażone na konflikty, frustrację i stres. Wyróżniono także listę cech osób, które mogą być narażone na wystąpienie tego syndromu.
Do cech tych należą:
- angażowanie się w pracę całym sercem,
- duże oczekiwania względem własnej osoby,
- negowanie własnych granic obciążenia,
- spychanie na dalszy plan osobistych potrzeb i interesów,
- dobrowolne i chętne przyjmowanie nowych obowiązków i zadań, a także
- stała potrzeba perfekcjonizmu.
Kiedy mówimy o wypaleniu zawodowym?, fot. panthermedia
Środki zaradcze
Pierwszym krokiem jest nauczenie się stawiania priorytetów i odróżniania wymagań stawianych przez firmę od tych, które sami sobie nakładamy. Kadra kierownicza również powinna czuwać nad dobrostanem pracowników. Szczególnie ważne jest udzielanie pochwał i nie traktowanie spełniania wysokich wymagań jako czegoś oczywistego. Nie należy również obarczać pilnych pracowników dodatkowymi zadaniami, tylko dlatego, że są oni mało asertywni.
Osoby świadome faktu, że są szczególnie narażone na wypalenie zawodowe, powinny dołożyć wszelkich starań, aby wykształcić w sobie zdrową postawę wobec pracy. Wypalenie zawodowe wpływa negatywnie nie tylko na życie zawodowe, ale przede wszystkim na nasze zdrowie.
