W czasie choroby bardzo często zmieniają się możliwości chorego związane z wykonywaniem pracy zawodowej, dodatkowo dochodzą koszty związane z dojazdem do placówki leczniczej (poradnia, szpital) oraz koszty jakie generuje sam proces leczenia, (leki, badania) bez wątpienia taki stan rzeczy obciąża każdy domowy budżet.
Pacjenci cierpiący na choroby przewlekłe mogą uzyskać pomoc finansową (renta), ulgi podatkowe czy ulgi w komunikacji publicznej, poprzez orzeczenie ich niepełnosprawności. W chwili obecnej obowiązują dwa rodzaje orzecznictwa (niezbędnego do uzyskania pomocy), które regulowane są odrębnymi ustawami i prowadzone przez różne instytucje:
- do celów rentowych (orzecznictwo rentowe) - prowadzone jest przez lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) oraz komisje lekarskie ZUS,
- do celów pozarentowych (orzecznictwo pozarentowe) - bezpośrednio prowadzone przez zespoły do spraw orzekania niepełnosprawności.
Świadczenie z ubezpieczenia społecznego ZUS (orzecznictwo rentowe)
- świadczenie rehabilitacyjne: przysługuje osobom ubezpieczonym, które po upływie okresu pobierania zasiłku chorobowego pozostają nadal niezdolne do pracy, a dalszy proces leczenia lub rehabilitacji rokuje odzyskaniem zdolności do pracy, ten rodzaj świadczenia przysługuje na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, nie przysługuje natomiast osobom uprawnionym do emerytury lub renty przyznanej z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub urlopu na poratowanie zdrowia,
- renta z tytułu niezdolności do pracy: o niezdolności do pracy orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który ocenia stopień niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik może zakwalifikować chorego jako: całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji, całkowicie niezdolnego do pracy lub częściowo niezdolnego do pracy.
Pomocne strony internetowe: www.zus.pl, www.pomocspołeczna.ngo.pl, www.nfz.pl, www.mpips.gov.pl
