– Specjalnie przygotowany znacznik połączony z emitującym promieniowanie gamma izotopem jest podawany pacjentowi dożylnie i gromadzi się mięśniu serca tam, gdzie jest dobrze zaopatrzony w krew.  Emitowane promieniowanie jest rejestrowane przez tzw. gamma-kamerę. Po komputerowej rekonstrukcji zarejestrowanych przez urządzenie danych uzyskuje się trójwymiarowy obraz rozmieszczenia podanego znacznika, który pokazuje stan ukrwienia mięśnia sercowego – mówi dr hab. n. med. Bogdan Małkowski, prezes-elekt Polskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej. – W przypadku zdrowych naczyń wieńcowych zobaczymy równomiernie ukrwioną lewą komorę. W przypadku istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych na obrazie widoczne będą obszary mięśnia sercowego ze zmniejszonym ukrwieniem – wyjaśnia dr hab. n. med. B. Małkowski.

Choroba wieńcowa daje objawy przy wysiłku, które ustępują w spoczynku. Objawy są wynikiem niedotlenienia serca. W spoczynku, kiedy zapotrzebowanie energetyczne serca jest małe, nawet pozwężane naczynia wieńcowe dostarczają do serca wystarczającą ilość krwi. Problem zaczyna się przy obciążeniu serca i wzroście zapotrzebowania – wówczas u osoby z istotnymi zwężeniami pojawia się niedokrwienie w obszarze mięśnia zaopatrywanym przez zwężone naczynie, co jest odczuwane typowo jako ból w klatce piersiowej. Nazywa się to rezerwą wieńcową.

Scyntygrafię serca wykonuje się dwuetapowo. Etap pierwszy to badanie przy obciążonym sercu. Obciążenie można uzyskać farmakologicznie lub wykonując próbę wysiłkową – na przykład na bieżni. Niezależnie od zastosowanej metody drugim etapem scyntygrafii serca jest badanie mięśnia w spoczynku. Uzyskane obrazy porównuje się, żeby ocenić, czy są obszary o zmniejszonym ukrwieniu w wysiłku i ustala ich ewentualny zakres. Możliwości są trzy: pierwsza – przy obciążonym sercu ukrwienie jest prawidłowe, druga – przy obciążeniu serca widoczny jest ubytek perfuzji, który ulega poprawie w spoczynku, trzecią możliwością jest trwały ubytek perfuzji – najczęściej spowodowany przebytym zawałem.