Zastosowanie balonikowania w medycynie jest bardzo powszechne. „Baloniki” są wykorzystywane w innych specjalnościach medycyny takich jak kardiologia, czy radiologia interwencyjna. W laryngologii pozwoliło to, na wprowadzenie małoinwazyjnej techniki chirurgicznego leczenia zatok przynosowych (szczękowych, czołowych i klinowej). Metoda ta zyskuje coraz więcej zwolenników, zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów. W związku z tym, że metoda zabiegu opiera się na wykorzystaniu mikrochirurgii oraz endoskopu, jest ona bardzo bezpieczna oraz charakteryzuje się małą ilością powikłań pooperacyjnych. Z powodzeniem jest także stosowana u dzieci, u których występują nawracające stany zapalne. Podczas zabiegu nie są wykonywane żadne cięcia na skórze nosa oraz we wnętrzu jamy nosowej, dzięki czemu czas rekonwalescenci oraz gojenia się tkanek jest maksymalnie skrócony. Po operacji nie są konieczne opatrunki wewnątrznosowe ani zewnątrznosowe. Często zabieg ten jest wykonywany w trybie jednodniowym, co oznacza, że kilka godzin po zabiegu pacjent może opuścić klinikę i wrócić do domu. Kilka dni po zabiegu możliwy jest także powrót do pracy oraz codziennych obowiązków.

Opis metody:

• Metoda ta należy do zabiegów małoinwazyjnych (podczas zabiegu stosuje się mikro-narzędzia, umożliwiające dotarcie do trudno dostępnych miejsc w jamie nosa oraz zatokach),
• Pierwszy etap zabiegu polega na wprowadzeniu przez nozdrza przednie („dziurki nosa”), do naturalnego ujścia zatok, niewielkiego cewnika, który na końcu zaopatrzony jest w bardzo wytrzymały balonik ze specjalnego tworzywa,
• Chirurg  kontroluje położenie cewnika używając endoskopu - urządzenia, które zaopatrzone jest w źródło światła oraz specjalne włókna optyczne pozwalające na wizualizację wnętrza nosa (chirurg może obejrzeć ściany jamy nosa oraz ujście zatok na monitorze, w znacznym powiększeniu),
• Balonik napełnia się następnie płynem pod ciśnieniem od kilku do kilkunastu atmosfer, co pozwala na skuteczne udrożnienie ujść zatok, które zajęte są procesem zapalnym, umożliwiając ich udrożnienie,
• Podczas tego etapu dochodzi do wypłukania zatok z wydzieliny zapalnej oraz ropnej, dzięki temu przywraca się jej prawidłową funkcjonalność,
• Po udrożnieniu ujścia zatoki, wszystkie przyrządy (balonik, cewnik i prowadnica) zostają usunięte,
• Dzięki zastosowaniu delikatnych i giętkich przyrządów zabieg stał się bardziej bezpieczny i mniej inwazyjny niż klasyczna operacja. Uniknięcie chirurgicznego usuwania tkanek pozwala na redukcję ewentualnego naruszenia naczyń krwionośnych oraz nerwów.

Jak wygląda wykonanie zabiegu?

Przed zabiegiem konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych takich jak: morfologia krwi, określenie czasu krzepnięcia krwi, grupa krwi oraz badania wirusologiczne. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym. Długość zabiegu zależy od tego, czy podczas operacji wykonywane są inne dodatkowe zabiegi takie jak np. septoplastyka (korekta przegrody nosowej), konchoplastyka (korekta małżowin nosowych).

Przeważnie trwa ok. 1-3 godzin. Badaniem, które należy wykonać przed zabiegiem, jest tomografia zatok przynosowych, która pozwoli ocenić zmiany w zatokach i we wnętrzu nosa. Konieczna jest także konsultacja anestezjologiczna (aby ocenić ryzyko operacyjne) oraz badanie EKG (aby ocenić pracę serca). Zabieg ten jest przeznaczony dla osób, które od wielu lat borykają się z nawracającymi stanami zapalnymi zatok, a dotychczasowe metody leczenia (przede wszystkim farmakologiczne) nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Należy podkreślić, że ta technika może być jedynie stosowana przez specjalnie przeszkolonych lekarzy otolaryngologów, posiadających certyfikat uczestnictwa w szkoleniu z Cewnikowania Endoskopowego Zatok (CEZ), (ang. Balloon Sinuplasty).