Trzecia część artykułu omawiającego różnorodne badania układu moczowego oraz podstawowe zasady interpretacji wyników tych badań. Omówiono najważniejsze badania obrazowe, takie jak USG, urografia, cystografia, tomografia komputerowa oraz scyntygrafia. Przedstawiono ponadto zasady wykonywania biopsji nerki.
UROGRAFIA
Badanie polega na podaniu kontrastu dożylnie przez wenflon. Kontrast drogą krwi przechodzi do naczyń nerek, następnie gromadzi się w miąższu nerki, zostaje przefiltrowany do moczu i tą droga wydala się najpierw do miedniczki nerkowej przez moczowody do pęcherza moczowego i na zewnątrz przez cewkę moczową, co widoczne jest w obrazie rentgenowskim.
W związku z tym możemy określić wiele istotnych informacji dotyczących obrazu i funkcji układu moczowego. Główne wskazania do wykonania tego badania dotyczą: diagnostyki wad układu moczowego, ocenę po wykonanym zabiegu operacyjnym lub podejrzenia kamicy układu moczowego.
Dzieci mniejsze nie wymagają specjalnego przygotowaniu, wystarczy żeby były na czczo. Przy dużej ilości mas kałowych szczególnie u starszych dzieci konieczne może być podanie środka przeczyszczającego i dieta płynna w dniu poprzedzającym badanie. W dniu badania wykonuje się pierwsze zdjęcie tzw. przeglądowe w celu oceny przygotowania pacjenta do badania (obecności mas kałowych i gazów) oraz obecności np. kamieni (patrz wyżej).
Jeśli nie ma przeciwwskazań technicznych dożylnie pacjentowi leżącemu na stole rentgenowskim podaje się kontrast dożylnie i wykonuje kolejne zdjęcia w odstępach kilkuminutowych. W razie potrzeby po konsultacji z lekarzem radiologiem wykonuje się również zdjęcia opóźnione po kilku godzinach.
Przeciwwskazaniami do wykonania badana są: odwodnienie, nadczynność tarczycy, zaawansowana niewydolność nerek i silna reakcja uczuleniowa po poprzednim podaniu kontrastu.
Badanie jest również formą badania rentgenowskiego, ale pozwala na dokładniejszą ocenę budowy i funkcji układu moczowego . Również podobnie jak w urografii do badania podaje się kontrast.
