Badania laboratoryjne umożliwiają stwierdzenie nieprawidłowości charakterystycznych dla wyspiaka, u chorych konieczne jest jednak przeprowadzenie również i innych badań. Mowa tutaj o badaniach obrazowych, które pozwalają oszacować chociażby wielkość oraz dokładne umiejscowienie zmiany – w tychże celach zlecane mogą być m.in. USG jamy brzusznej czy tomografia komputerowa lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego.

Leczenie wyspiaka

Podstawową metodą leczenia wyspiaków są zabiegi operacyjne – podczas nich dąży się do usunięcia całej masy guza. W niektórych przypadkach – mowa tutaj szczególnie o stanach, gdzie wyspiak u pacjenta jest zmianą złośliwą – sama operacja może jednak nie wystarczać do wyleczenia. W takich sytuacjach wykorzystywane mogą być dodatkowe metody leczenia insulinoma, takie jak np. ablacja radiofrekwencyjna, krioterapia czy chemioterapia.

Wspomnieć należy również i o doraźnym postępowaniu z chorymi na wyspiaka, u których wystąpi epizod hipoglikemii. Do przerwania napadu wykorzystuje się podanie doustne węglowodanów lub dożylne glukozy. Aby zaś zapobiegać ich występowaniu (np. w okresie oczekiwania na zabieg operacyjny) pacjentom zaleca się częstsze spożywanie posiłków czy stosowanie pewnych leków, takich jak diazoksyd oraz okreotyd.

Rokowania chorych z wyspiakiem

Rokowania większości pacjentów z wyspiakiem określić można zwykle jako dobre – najczęściej u osób, które mają łagodną postać tego guza, jego operacyjna resekcja zapewnia pełne i trwałe wyleczenie. Wpływać ostatecznie na rokowania chorych może zakres zabiegu – zdarza się bowiem, że przy dużych zmianach konieczna jest resekcja pewnej części miąższu trzustki, co może skutkować wystąpieniem pooperacyjnej cukrzycy.