Dziecko po urodzeniu przechodzi pierwszy kryzys. Musi się bowiem nauczyć funkcjonowania jako samodzielny organizm, a nie jako części organizmu matki. [1]
W pierwszym okresie życia człowieka, w okresie noworodkowym, organizm musi przystosować się do warunków jakie zastał i nauczyć, w jaki sposób uzyskiwać zaspokojenie swoich potrzeb. W tym okresie pojawiają się pewne reakcje na bodźce nazywane odruchami. Są to reakcje, które w kolejnych miesiącach życia dziecka zanikają.
Odruch Moro jest reakcją na nagły dźwięk i polega na tym, że dziecko najpierw odwodzi szeroko ramiona, rozprostowując palce dłoni po to by w kolejnej fazie przywodzić obie kończyny do tułowia. Odruch ten powinien być odruchem symetrycznym względem obu kończyn. Brak symetrii odruchu może świadczyć o uszkodzeniu bądź stanie zapalnym w okolicy obręczy barkowej. Słabszy odruch Moro obserwuje się u wcześniaków.
Bardzo ważne dla rozwoju noworodka są odruchy ssania i połykania. Są gwarancją prawidłowego przyjmowania pokarmów a w efekcie prawidłowego przyrostu masy ciała dziecka. W przypadku braku któregoś z odruchów, co zdarza się szczególnie w przypadku wcześniaków, konieczne jest podawanie pokarmu dziecku nawet za pomocą sondy. Nieodłączny z odruchem ssania jest również odruch szukania, który jest reakcją na podrażnienie skóry policzka. Jest to dla noworodka sygnał by uruchomić odruch ssania oraz poszukiwać możliwości by zassać pierś matki lub smoczek.
fot. pantherstock
Kolejnym ważnym dla rozwoju dziecka odruchem jest odruch pełzania. Można zbadać ten odruch kładąc dziecko na brzuchu z przygiętymi nogami. Prowokujemy w ten sposób wyprostowanie nóg a co za tym idzie przesunięcie się na powierzchni. W czasie sprawdzania takiego odruchu, należy ustawić swoją dłoń w taki sposób by zapewnić podparcie stopom dziecka, jak również należy mieć na uwadze, iż niektóre dzieci mogą wykonać ten ruch niezwykle energicznie stąd bezwzględnie należy zabezpieczyć dziecko (szczególnie głowę noworodka), przed urazami.