Leczenie

Postępowanie terapeutyczne uzależnione jest od stanu pacjenta, długości utrzymywania się objawów oraz obecności powikłań. W sytuacji szybkiej diagnostyki i wczesnego rozpoznania możliwe jest leczenie zachowawcze, które polega na odgłobieniu jelita za pomocą wlewu hydrostatycznego pod kontrolą USG. Metodę tę można bezpiecznie przeprowadzić w ciągu pierwszej doby od pojawienia się objawów. Wlew doodbytniczy pod kontrolą obrazowania wykonuje się z użyciem środka cieniującego lub roztworu soli fizjologicznej. Przeciwskazaniem do leczenia zachowawczego jest radiologiczne potwierdzenie lub podejrzenie perforacji przewodu pokarmowego. W przypadku powikłań, jakimi są martwica ściany jelita z następczą perforacją, zapalenie otrzewnej, wstrząs septyczny czy hipowolemiczny, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Wybór postępowania inwazyjnego uzależniony jest od sytuacji klinicznej i stanu pacjenta. W tych sytuacja konieczna może być resekcja niedokrwionego fragmentu jelita przy pomocy laparoskopii lub laparotomii. Operacje mogą nieść za sobą ryzyko powikłań (ropnie, zrosty oraz niedrożność). Leczenie zachowawcze natomiast może wiązać się nawrotowością dolegliwości i koniecznością powtórnego przeprowadzenia procedury odgłobienia za pomocą wlewu doodbytniczego.  Należy podkreślić, że wcześnie rozpoznane wgłobienie można z dużym sukcesem leczyć zachowawczo. O ile leczenie nie stwarza zazwyczaj dużych problemów, o tyle wczesne rozpoznanie i różnicowanie objawów niejednokrotnie jest niełatwym zadaniem. Szczególnie w przypadku niemowląt oraz pacjentów, u których występują choroby towarzyszące, szybkie zdiagnozowanie wgłobienia może być problematyczne.