Zębiaki stanowią największą oraz najczęściej występującą grupę guzów nowotworopodobnych. Etiopatogeneza tego zjawiska nie jest dziś do końca poznana, jednak przyjmuje się, iż powodem ich powstawania są nieprawidłowości występujące podczas procesu rozwoju i wzrastania zawiązka zęba. Główną metodą leczenia jest intrwencja chirurgiczna, przy bardzo dobrych rokowaniach.
Zębiaki
Jedna z największych grup zębopochodnych guzów nowotworopodobnych, stanowiących aż 67% przypadków to zębiaki, które sklasyfikowane są jako guzy nowotworopodobne mieszane, to znaczy, składające się więcej, niż z jednego rodzaju komórek.
Zgodnie z teoretycznym podziałem, można mówić o zębiaku złożonym oraz o zębiaku zestawnym. Zębiak złożony, jest opisywany jako chaotyczna masa o niewłaściwych proporcjach zębiny, cementu oraz szkliwa. Zębiak zestawny natomiast jest skupiskiem odnotoidów, czyli wielu drobnych ząbków, których proporcje zębiny, cementu oraz szkliwa, pozostają prawidłowe.
Przyczyny powstawania zębiaków
Z klinicznego punktu widzenia, podział zębiaków nie ma jednak większego znaczenia, gdyż żadna z powyższych grup, nie kwalifikuje się do określenia jej mianem zmiany nowotworowej. Określa się je jako rozwojową zmianę hamartomatyczną, która stanowi często syndrom innego schorzenia (np. przykład wrodzonej polipowatości jelit).
Przyczyny powstawania zębiaków nie są, na dzień dzisiejszy, do końca poznane. Przyjmowano wiele tez by wyjaśnić etipoatogenezę tego zjawiska, począwszy od teorii urazowych poprzez infekcyjne aż do teorii genetycznych. Obecnie, po przyjęciu, iż zębiak nie jest zmianą nowotworową, obrano tezę błędów lub nieprawidłowości na wczesnych etapach rozwoju zawiązka zęba, a także pewnych zaburzeń późniejszych etapów jego rozwoju.
fot. panthermedia
Leczenie zębiaków
W przypadku obu grup, leczenie chirurgiczne polegające na wyłuszczeniu guza, jest proponowaną terapią. Należy mieć na uwadze dokładne usunięcie wszystkich części guza, szczególnie w przypadku zębiaków zestawnych, by pozostawione części, nie powodowały powikłań w postaci dolegliwości bólowych oraz stanów zapalnych.
W przypadku zębiaków złożonych, po usunięciu mogą pojawić się problemy zgryzowe, stąd też konieczne może okazać się podjęcie leczenia ortodontycznego przy stałych kontrolach, również radiologicznych. Rokowania w obu przypadkach są bardzo dobre i nie odnotowano dotychczas nawrotów u poacjentów, którzy przeszli proces leczenia.
