Zespół Devica należy do grupy chorób demielinizacyjnych, które swoim zasięgiem obejmują ośrodkowy układ nerwowy – w tym szczególnie rdzeń kręgowy oraz nerw wzrokowy. Do niedawna traktowany był jako rodzaj, odmiana stwardnienia rozsianego, by obecnie – w świetle wyników badań klinicznych – stać się odrębną jednostką chorobową. Głównym objawem są zaburzenia widzenia związane głównie z nieostrością czy ograniczeniem pola widzenia przy pojawiających się objawach towarzyszących.
Epidemiologia schorzenia
Zgodnie z obecną wiedzą i danymi, jakie posiada medycyna na tym gruncie, częstość występowania tej choroby szacuje się na 0,5-4,4 na 100000, co zależne jest od szerokości geograficznej. W przeważającej części zachorowań przebieg ma nawrotowy charakter – jedynie u około 10% chorych NMO ma jednofazowy przebieg. Choroba o jednofazowym przebiegu w równym stopniu dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn, jednak w przypadku postaci nawrotowej 10-krotnie częściej schorzenie dotyka kobiet niż mężczyzn.
Przedziałem wiekowym, w jakim najczęściej diagnozowane jest NMO, to 39. rok życia, czyli o około 10 lat więcej niż w SM (stwardnieniu rozsianym). Choroba przebiega w sposób ciężki, pozostawiając po każdym rzucie rezydualne objawy, co powoduje narastającą niepełnosprawność człowieka. Typowa dynamika dla NMO charakteryzuje się na powolnym narastaniu objawów, aż do fazy plateau, po to, by w symptomy zaczęły się powoli wycofywać.
Wycofanie jednak nie jest całkowite i zwykle objawy pozostające z czasem narastają, powodując coraz większe utrudnienia w życiu codziennym [2].
