Zwłóknienie płuc to problem, w którego przebiegu pojawiają się takie dolegliwości, jak m.in. duszność czy znaczne pogorszenie tolerancji wysiłku. Niezwykle istotne jest to, aby jak najszybciej rozpoznawać i rozpoczynać leczenie tego schorzenia – zmiany, które pojawiają się w przypadku zwłóknienia płuc, są bowiem nieodwracalne. Kto jednak jest najbardziej narażony na zwłóknienie płuc – jakie są przyczyny tej choroby – i jak rozpoznaje się tę jednostkę?
Zwłóknienie płuc – diagnostyka
Symptomy, które mogą świadczyć o zwłóknieniu płuc, mogą zostać stwierdzone już w trakcie podstawowego badania lekarskiego. Mowa tutaj o osłuchiwaniu płuc, gdzie w przypadku zwłóknienia płuc możliwe jest stwierdzenie charakterystycznych trzeszczeń. To jednak nie wystarczy do rozpoznania choroby – w tym celu konieczne są dodatkowe badania. Przede wszystkim u chorych zlecane są badania obrazowe, takie jak RTG klatki piersiowej czy tomografia komputerowa – w ostatnim z wymienionych badań możliwe jest stwierdzenie cech charakterystycznych dla zwłóknienia płuc, takich jak np. zagęszczenia miąższowe, obraz typu mlecznego szkła czy obraz plastra miodu. Innymi badaniami, które są niezwykle istotne w rozpoznawaniu zwłóknienia płuc, są badania czynnościowe płuc (w których można stwierdzić m.in. obniżenie pojemności życiowej oraz pojemności całkowitej płuc), test 6-minutowego chodu oraz badania poziomu tlenu we krwi tętniczej.
W rzadkich przypadkach – szczególnie wtedy, gdy podejrzewaną przyczyną zwłóknienia płuc jest jakaś choroba układowa – od chorych pobierane mogą być próbki miąższu płucnego (np. na drodze bronchoskopii), przekazywane później do badania histopatologicznego.
Zwłóknienie płuc – leczenie
Nie istnieją niestety żadne leki, dzięki którym zaistniałe już w układzie oddechowym uszkodzenia można by cofnąć. Jedyne, co jest możliwe w przypadku zwłóknienia płuc, to zahamowanie pojawiania się kolejnych zmian chorobowych. Postępowanie lecznicze u chorych cierpiących na zwłóknienie płuc uzależnione jest od tego, jaka jest przyczyna tego problemu. W sytuacji, gdy do schorzenia doprowadziła jakaś choroba układowa (np. toczeń rumieniowaty układowy lub twardzina) konieczne jest przede wszystkim właściwe leczenie tejże choroby. Z kolei wtedy, gdy u pacjenta nie udało się znaleźć przyczyny choroby – czyli choruje on na idiopatyczne włóknienie płuc – stosowane są takie preparaty, jak np. pirfenidon czy nintedanib. Dość często wykorzystanie znajdują również tlenoterapia oraz rehabilitacja oddechowa. Przy znacznym zwłóknieniu płuc, prowadzącym do wyjątkowego upośledzenia aktywności chorego, rozważany czasami bywa przeszczep płuc.
Poza wymienionymi powyżej chorym ze zwłóknieniem płuc zaleca się również modyfikację stylu życia. Zalecane im jest m.in. utrzymywanie zdrowej, dobrze zbilansowanej diety, regularna aktywność fizyczna oraz dbałość o odporność organizmu (chociażby poprzez coroczne szczepienie przeciwko grypie). W przypadku chorych, którzy palą papierosy, zdecydowanie zaleca się im rzucenie palenia.
