Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta Sandimmun, 50 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji cyklosporyna

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

  Spis treści ulotki

  1. Co to jest lek Sandimmun i w jakim celu się go stosuje Co to jest lek Sandimmun

  Ten lek nazywa się Sandimmun. Zawiera on substancję czynną cyklosporynę. Koncentrat stosuje się do przygotowania roztworu, który jest podawany dożylnie. Ten lek należy do grupy leków zwanych środkami immunosupresyjnymi. Leki te są stosowane w celu zmniejszenia reakcji immunologicznej organizmu.

  W jakim celu stosuje się lek Sandimmun i jak działa lek Sandimmun

  Sandimmun jest stosowany w celu kontrolowania czynności układu immunologicznego po

  przeszczepieniu narządu, w tym po przeszczepieniu szpiku kostnego i komórek macierzystych. Zapobiega on odrzucaniu przeszczepionych narządów poprzez zablokowanie rozwoju pewnych komórek, które w normalnych warunkach atakowałyby przeszczepione tkanki.

  2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Sandimmun

  Lek Sandimmun będzie przepisywany tylko przez lekarza z doświadczeniem w transplantacji.

  Należy starannie przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza. Mogą one różnić się od informacji ogólnych zawartych w tej ulotce.

  Kiedy nie stosować leku Sandimmun

• jeśli pacjent ma uczulenie na cyklosporynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6; patrz także punkt „Sandimmun zawiera olej rycynowy

  i etanol”);

• z lekami zawierającymi Hypericum perforatum (ziele dziurawca);

• z lekami zawierającymi eteksylan dabigatranu (stosowany w celu uniknięcia zakrzepów po zabiegach) lub bozentanu i aliskirenu (stosowany do zmniejszenia ciśnienia krwi).

Nie należy stosować leku Sandimmun i należy powiedzieć lekarzowi, jeśli taka sytuacja odnosi się do pacjenta. W razie wątpliwości należy porozmawiać z lekarzem przed zastosowaniem leku

Sandimmun.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed i w trakcie leczenia lekiem Sandimmun należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli:

• u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy zakażenia, takie jak gorączka lub ból gardła. Lek Sandimmun hamuje działanie układu immunologicznego i może również wpływać na zdolność organizmu do zwalczania infekcji;

• u pacjenta występują choroby wątroby;

• u pacjenta występują choroby nerek. Lekarz będzie zlecał regularne badania krwi i w razie konieczności może zmienić dawkę leku;

• u pacjenta wystąpi wysokie ciśnienie krwi. Lekarz będzie regularnie kontrolował ciśnienie krwi pacjenta i w razie konieczności może zlecić przyjmowanie leku zmniejszającego ciśnienie krwi;

• u pacjenta występuje niedobór magnezu. Lekarz może zalecić pacjentowi przyjmowanie suplementów magnezu, zwłaszcza bezpośrednio po operacji, jeśli pacjent otrzymał przeszczep;

• u pacjenta występuje duże stężenie potasu we krwi;

• u pacjenta występuje dna moczanowa;

• pacjent wymaga szczepienia.

  Jeśli u pacjenta wystąpi którakolwiek z tych sytuacji przed lub podczas leczenia lekiem Sandimmun, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.

  Ochrona przed światłem słonecznym i działaniem słońca

  Sandimmun hamuje działanie układu immunologicznego, co zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów złośliwych, zwłaszcza skóry i układu chłonnego. Należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promieniowanie UV przez:

• noszenie odpowiedniej odzieży ochronnej;

• częste stosowanie kremów z wysokim filtrem ochronnym.

  Należy porozmawiać z lekarzem przed zastosowaniem leku Sandimmun, jeśli:

• u pacjenta występują problemy związane z alkoholem, obecnie lub w przeszłości;

• pacjent ma padaczkę;

• u pacjenta występują jakiekolwiek choroby wątroby;

• pacjentka jest w ciąży;

• pacjentka karmi piersią;

• ten lek został przepisany dziecku.

  Jeśli którakolwiek z tych sytuacji odnosi się do pacjenta (lub pacjent nie jest tego pewien), należy powiedzieć o tym lekarzowi przed zastosowaniem leku Sandimmun. Jest to spowodowane zawartością alkoholu w tym leku (patrz także niżej „Sandimmun zawiera olej rycynowy i etanol”).

  Badania kontrolne podczas stosowania leku Sandimmun

  Lekarz będzie kontrolował następujące parametry:

• stężenie cyklosporyny we krwi, zwłaszcza u pacjentów po transplantacji;

• ciśnienie krwi przed rozpoczęciem leczenia i regularnie podczas leczenia;

• czynność wątroby i nerek;

• stężenie lipidów (tłuszczów) we krwi.

  W razie jakichkolwiek pytań dotyczących działania leku Sandimmun lub powodów, dla których ten lek został przepisany pacjentowi, należy zwrócić się do lekarza.

  Dzieci i młodzież

  Doświadczenie ze stosowaniem leku Sandimmun u dzieci jest ograniczone.

  Pacjenci w podeszłym wieku (65 lat i starsi)

  Doświadczenie ze stosowaniem leku Sandimmun u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone. U tych pacjentów lekarz powinien kontrolować czynność nerek.

  Lek Sandimmun a inne leki

  Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

  W szczególności należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków przed lub w trakcie leczenia lekiem Sandimmun:

• Leki mogące wpływać na stężenie potasu. Należą do nich leki zawierające potas, suplementy potasu, tabletki moczopędne (diuretyki) zwane diuretykami oszczędzającymi potas oraz

  niektóre leki zmniejszające ciśnienie krwi.

• Metotreksat. Jest on stosowany w leczeniu nowotworów, ciężkiej łuszczycy i ciężkiego reumatoidalnego zapalenia stawów.

• Leki, które mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie cyklosporyny (substancji czynnej leku Sandimmun) we krwi. Lekarz może zalecić kontrolę stężenia cyklosporyny we krwi podczas rozpoczynania lub przerywania leczenia innymi lekami.

  - Do leków, które mogą zwiększać stężenie cyklosporyny we krwi należą: antybiotyki (takie jak erytromycyna lub azytromycyna), leki przeciwgrzybicze (worykonazol, itrakonazol), leki stosowane w leczeniu chorób serca lub wysokiego ciśnienia krwi

  (diltiazem, nikardypina, werapamil, amiodaron), metoklopramid (stosowany w leczeniu wymiotów), doustne środki antykoncepcyjne, danazol (stosowany w leczeniu problemów menstruacyjnych), leki stosowane w leczeniu dny (allopurynol), kwas cholowy i jego pochodne (stosowane w leczeniu kamieni żółciowych), inhibitory proteazy stosowane

  w leczeniu HIV, imatynib (stosowany w leczeniu białaczki lub nowotworów),

  kolchicyna, telaprewir (stosowany w leczeniu zapalenia wątroby typu C), kannabidiol (stosowany między innymi w leczeniu napadów padaczkowych).

  - Do leków, które mogą zmniejszać stężenie cyklosporyny we krwi należą: barbiturany (stosowane np. jako leki nasenne), niektóre leki przeciwdrgawkowe (takie jak karbamazepina lub fenytoina), oktreotyd (stosowany w leczeniu akromegalii lub guzów neuroendokrynnych jelita), leki przeciwbakteryjne stosowane w leczeniu gruźlicy, orlistat (wspomagający utratę masy ciała), leki ziołowe zawierające ziele dziurawca, tyklopidyna (stosowana po udarze), pewne leki zmniejszające ciśnienie krwi (bozentan) i terbinafina (lek przeciwgrzybiczy stosowany w leczeniu infekcji palców nóg i paznokci).

• Leki wpływające na czynność nerek. Należą do nich: leki przeciwbakteryjne (gentamycyna, tobramycyna, cyprofloksacyna), leki przeciwgrzybicze zawierające amfoterycynę B, leki stosowane w leczeniu zakażeń układu moczowego zawierające trymetoprym, leki

  przeciwnowotworowe zawierające melfalan, leki stosowane w celu zmniejszenia ilości kwasu w żołądku (inhibitory wydzielania kwasu będące antagonistami receptora H2), takrolimus, leki przeciwbólowe (niesteroidowe leki przeciwzapalne takie jak diklofenak), leki zawierające kwas fibrynowy (stosowane w celu zmniejszenia ilości tłuszczów we krwi, tzw. fibraty).

• Nifedypina. Lek stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i bólów serca. Stosowanie nifedypiny podczas leczenia cyklosporyną może spowodować obrzęk dziąseł i ich przerastanie wokół zębów.

• Digoksyna (stosowana w leczeniu chorób serca), leki zmniejszające stężenie cholesterolu (inhibitory reduktazy HMG-CoA zwane również statynami), prednizolon, etoposyd (stosowany w leczeniu raka), repaglinid (lek przeciwcukrzycowy), leki immunosupresyjne (ewerolimus, syrolimus), ambrisentan oraz specyficzne leki przeciwnowotworowe zwane antracyklinami (takie jak doksorubicyna).

  Jeśli którakolwiek z tych sytuacji odnosi się do pacjenta (lub pacjent nie jest tego pewien), należy porozmawiać z lekarzem lub farmaceutą przed zastosowaniem leku Sandimmun.

  Sandimmun z jedzeniem i piciem

  Nie należy przyjmować leku Sandimmun z grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym, ponieważ mogą one wpłynąć na sposób działania leku Sandimmun.

  Ciąża i karmienie piersią

  Przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. Lekarz omówi z pacjentką ryzyko związane z przyjmowaniem leku Sandimmun podczas ciąży.

• Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka jest w ciąży lub zamierza zajść w ciążę.

  Doświadczenie ze stosowaniem leku Sandimmun podczas ciąży jest ograniczone. Na ogół lek Sandimmun nie powinien być stosowany podczas ciąży. Jeśli konieczne jest przyjmowanie tego leku przez pacjentkę, lekarz omówi z pacjentką korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem

  tego leku w ciąży.

• Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka karmi piersią. Karmienie piersią nie jest

  zalecane podczas leczenia lekiem Sandimmun, ponieważ cyklosporyna, substancja czynna leku, przenika do mleka kobiecego. Może to mieć wpływ na dziecko.

  Zapalenie wątroby typu C

  Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje zapalenie wątroby typu C. Czynność

  wątroby może ulec zmianie podczas leczenia zapalenia wątroby typu C, co może wpływać na stężenie cyklosporyny we krwi. Może być wskazane uważne monitorowanie przez lekarza stężenia cyklosporyny we krwi pacjenta i dostosowanie dawki po rozpoczęciu leczenia zapalenia wątroby

  typu C.

  Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

  Sandimmun zawiera alkohol. Może to mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn.

  Sandimmun zawiera olej rycynowy i etanol

  Sandimmun koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji zawiera olej rycynowy, który może powodować ciężkie reakcje alergiczne.

  Sandimmun koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 278 mg alkoholu (etanolu) w każdym mililitrze, co jest równoważne z 34,4% (w stosunku objętościowym). Dawka 100 mg leku Sandimmun zawiera 556 mg etanolu. Odpowiada to prawie 14 ml piwa lub 6 ml wina. Mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

  1. Jak stosować lek Sandimmun

  Należy ściśle przestrzegać wszystkich zaleceń podanych przez lekarza prowadzącego. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

  Jaka ilość leku Sandimmun zostanie podana

  Lekarz ustali prawidłową dawkę leku Sandimmun dla pacjenta. Zależy ona od masy ciała pacjenta oraz od tego, na co stosuje się ten lek.

• Całkowita dawka podawana każdego dnia to zazwyczaj 3 do 5 mg na kilogram masy ciała. Dzieli się ją na dwie dawki.

• Większe dawki są zazwyczaj stosowane przed i tuż po transplantacji. Mniejsze dawki stosuje się po uzyskaniu stabilizacji czynności przeszczepionego narządu lub szpiku.

• Lekarz dostosuje dawkę leku tak, by była ona optymalna dla danego pacjenta. W tym celu może być konieczne wykonanie badań krwi.

  W jaki sposób lek Sandimmun będzie podawany

  Ten lek zostanie przed podaniem rozcieńczony fizjologicznym roztworem soli lub 5% roztworem glukozy w stosunku 1:20 do 1:100, a następnie podany w powolnej infuzji, trwającej około 2 do 6 godzin. Po upływie 24 godzin rozcieńczone roztwory do infuzji należy wyrzucić.

  Jak długo lek Sandimmun będzie stosowany

  Zmiana leczenia na cyklosporynę w postaci kapsułek lub roztworu doustnego (obie te postaci są przyjmowane doustnie) zostanie dokonana tak szybko, jak to możliwe.

  Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Sandimmun

  Zbyt duża ilość leku może mieć wpływ na nerki. Konieczne będą regularne badania krwi i wizyty w szpitalu. Będzie wówczas można porozmawiać z lekarzem na temat leczenia i ewentualnych problemów występujących u pacjenta.

  Jeśli pacjent uważa, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku Sandimmun, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi.

  W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

  1. Możliwe działania niepożądane

  Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

  Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie.

  Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent zauważy u siebie którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych:

• Po dożylnym podaniu leku Sandimmun występowały objawy reakcji anafilaktycznych. Reakcje te mogą obejmować zaczerwienienie twarzy i górnej części klatki piersiowej, płyn w płucach, skrócony oddech, świszczący oddech, zmiany ciśnienia krwi (pacjent może czuć, że zemdleje) oraz przyspieszone bicie serca (tachykardia).

• Podobnie jak inne leki wpływające na układ immunologiczny, cyklosporyna może zmieniać zdolność organizmu do zwalczania infekcji oraz może powodować powstawanie guzów lub innych nowotworów złośliwych, zwłaszcza skóry. Objawami zakażenia może być gorączka lub ból gardła.

• Zmiany widzenia, utrata koordynacji, niezborność ruchowa, utrata pamięci, trudności

  w mówieniu lub rozumieniu tego, co mówią inni oraz osłabienie mięśni. Mogą to być objawy zakażenia mózgu zwanego postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią.

• Zaburzenia mózgu z takimi objawami jak napady padaczkowe, splątanie, dezorientacja, zmniejszona reaktywność, zmiany osobowości, pobudzenie, bezsenność, zmiany widzenia,

  ślepota, śpiączka, porażenie części lub całego ciała, sztywność karku, utrata koordynacji z (lub bez) zaburzeniami mowy lub ruchów gałek ocznych.

• Obrzęk tylnej części oka. Może on być związany z nieostrym widzeniem. Może również wpływać na widzenie z powodu wzrostu ciśnienia w głowie (nadciśnienie śródczaszkowe niemające podłoża nowotworowego).

• Zaburzenia i uszkodzenie wątroby z zażółceniem skóry i oczu, nudnościami, utratą apetytu i ciemnym zabarwieniem moczu lub bez tych objawów.

• Zaburzenia nerek, które mogą znacznie ograniczyć ilość produkowanego moczu.

• Mała ilość krwinek czerwonych lub płytek krwi. Do objawów tych zaburzeń należy bladość skóry, uczucie zmęczenia, duszności, ciemne zabarwienie moczu (objaw rozpadu krwinek czerwonych), powstawanie siniaków lub krwawienia bez wyraźnej przyczyny, uczucie splątania, uczucie dezorientacji, zmniejszona czujność i problemy z nerkami.

  Inne działania niepożądane to:

  Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 pacjentów.

• Zaburzenia czynności nerek.

• Wysokie ciśnienie krwi.

• Ból głowy.

• Niekontrolowane drżenie ciała.

• Nadmierny wzrost włosów na skórze ciała i twarzy.

• Duże stężenie lipidów we krwi.

  Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na10 pacjentów.

• Napady padaczkowe (drgawki).

• Zaburzenia czynności wątroby.

• Duże stężenie cukru we krwi.

• Zmęczenie.

• Utrata apetytu.

• Nudności, wymioty, dyskomfort/ ból brzucha, biegunka.

• Nadmierny wzrost włosów.

• Trądzik, uderzenia krwi do głowy.

• Gorączka.

• Mała liczba białych krwinek.

• Drętwienie lub mrowienie.

• Ból mięśni, skurcz mięśni.

• Wrzód żołądka.

• Przerost dziąseł pokrywających zęby.

• Duże stężenie kwasu moczowego i potasu we krwi, małe stężenie magnezu we krwi. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Niezbyt często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 pacjentów.

• Objawy zaburzeń mózgu, w tym nagłe napady padaczkowe, splątanie, bezsenność, dezorientacja, zaburzenia widzenia, brak świadomości, uczucie osłabienia kończyn, zaburzenia ruchowe.

• Wysypka.

• Obrzęki ogólne.

• Zwiększenie masy ciała.

• Mała liczba czerwonych krwinek, mała liczba płytek krwi, co może zwiększać ryzyko krwawienia.

  Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1 000 pacjentów.

• Zaburzenia nerwowe z drętwieniem lub mrowieniem palców rąk i nóg.

• Zapalenie trzustki z silnym bólem w górnej części brzucha.

• Osłabienie mięśni, utrata siły mięśniowej, bóle mięśni nóg lub dłoni lub innych mięśni ciała.

• Zniszczenie krwinek czerwonych, obejmujące zaburzenia nerek z takimi objawami jak obrzęk twarzy, brzucha, dłoni i (lub) stóp, zmniejszenie ilości oddawanego moczu, trudności

  z oddychaniem, ból w klatce piersiowej, napady padaczkowe, brak świadomości.

• Zmiany w cyklu menstruacyjnym, powiększenie piersi u mężczyzn.

  Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Bardzo rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 000 pacjentów.

• Obrzęk tylnej części oka, który może być związany ze zwiększeniem ciśnienia wewnątrz głowy i zaburzenia widzenia.

  Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Częstość nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

• Ciężkie zaburzenia wątroby z zażółceniem oczu lub skóry bądź bez, nudności, utrata apetytu, ciemne zabarwienie moczu, obrzęk twarzy, stóp, dłoni i (lub) całego ciała.

• Krwawienia podskórne lub fioletowe plamy na skórze, nagłe krwawienie bez wyraźnej przyczyny.

• Migrena lub silny ból głowy często z nudnościami lub wymiotami i wrażliwością na światło.

• Ból nóg i stóp.

• Osłabienie słuchu.

  Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

  Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

  Dodatkowe działania niepożądane u dzieci i młodzieży

  Nie należy spodziewać się dodatkowych działań niepożądanych u dzieci i młodzieży w porównaniu z osobami dorosłymi.

  Zgłaszanie działań niepożądanych

  Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można

  zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

  Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

  Tel.: + 48 22 49 21 301

  Faks: + 48 22 49 21 309

  Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

  Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

  Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

  1. Jak przechowywać lek Sandimmun

• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

• Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

• Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku.

• Należy zużyć zawartość natychmiast po otwarciu ampułki.

• Po rozcieńczeniu, roztwór należy zużyć natychmiast lub przechowywać w lodówce (2°C – 8°C) i wyrzucić po 24 godzinach.

• Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

  1. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Sandimmun

• Substancją czynną leku jest cyklosporyna. Jeden ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 50 mg cyklosporyny.

• Pozostałe składniki to: etanol bezwodny, polioksyetylowany olej rycynowy.

Jak wygląda lek Sandimmun i co zawiera opakowanie

Sandimmun koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji jest dostępny w ampułkach zawierających 1 ml koncentratu. Koncentrat jest przezroczystym, brązowożółtym, oleistym płynem. Jest on

stosowany przez lekarza lub pielęgniarkę do przygotowania roztworu do podania w powolnej infuzji dożylnej.

Opakowanie kliniczne zawiera 10 ampułek po 1 ml.

Podmiot odpowiedzialny Novartis Poland Sp. z o.o. ul. Marynarska 15

02-674 Warszawa

Tel. + 48 22 375 48 88

Wytwórca/importer Novartis Pharma GmbH Roonstrasse 25

90429 Nürnberg Niemcy

Novartis Pharma GmbH Jakov-Lind-Straße 5, Top 3.05 1020 Wien

Austria

Novartis Pharma nv/sa Medialaan 40/Bus 1 1800 Vilvoorde Belgia

Novartis s.r.o. Gemini, budova B

Na Pankráci 1724/129 140 00 Prague 4 Czechy

Novartis Healthcare A/S Edvard Thomsens Vej 14 2300 Copenhagen S Dania

Novartis Finland Oy Metsänneidonkuja 10 02130 Espoo Finlandia

Novartis Pharma S.A.S.

8-10 rue Henri Sainte-Claire Deville 92500 Rueil-Malmaison

Francja

Novartis (Hellas) S.A.C.I.

12th km National Road Athens-Lamia 14451 Metamorphoses

Grecja

Novartis Farmaceutica SA

Gran Via de les Corts Catalanes, 764 08013 Barcelona

Hiszpania

Novartis Pharma B.V. Haaksbergweg 16 1101 BX Amsterdam Holandia

Novartis Norge AS Nydalen Allé 37 A 0484 Oslo Norwegia

Novartis Poland Sp. z o.o. ul. Marynarska 15

02-674 Warszawa Polska

Novartis Farma - Produtos Farmacêuticos S.A. Avenida Professor Doutor Cavaco Silva, n.10E Taguspark

2740-255 Porto Salvo Portugalia

Novartis Sverige AB Torshamnsgatan 48 164 40 Kista Szwecja

Novartis Hungária Kft. Bartók Béla út 43-47. 1114 Budapest

Węgry

Novartis Pharmaceuticals UK Ltd 2nd Floor, The WestWorks Building White City Place

195 Wood Lane London, W12 7FQ Wielka Brytania

Novartis Farma S.p.A.

Via Provinciale Schito 131 80058 Torre Annunziata, NA Włochy

Novartis Farma S.P.A. Viale Luigi Sturzo 43 20154 - Milano (MI) Włochy

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Wielkiej Brytanii (Irlandia Północna) pod następującymi nazwami:

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 11/2022

Inne źródła informacji

Szczegółowa informacja o tym leku jest dostępna na stronie internetowej {Polska, Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych}