Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g, proszek do sporządzania roztworu do infuzji

Ceftriaxonum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy

  niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

  Spis treści ulotki

  1. Co to jest lek Ceftriaxon-MIP i w jakim celu się go stosuje

  Ceftriaxon-MIP jest antybiotykiem stosowanym u dorosłych i dzieci (także u noworodków). Jego działanie polega na zabijaniu bakterii powodujących zakażenia. Należy do grupy leków zwanych cefalosporynami.

  Ceftriaxon-MIP stosowany jest w leczeniu zakażeń:

  • mózgu (zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych),

  • płuc,

  • ucha środkowego,

  • brzucha i ściany jamy brzusznej (zapalenia otrzewnej),

  • dróg moczowych i nerek,

  • kości i stawów,

  • skóry i tkanek miękkich,

  • krwi,

  • serca.

    Lek ten można stosować:

  • w leczeniu określonych zakażeń przenoszonych drogą płciową (rzeżączki i kiły),

  • w leczeniu pacjentów z małą liczbą białych krwinek (neutropenią), którzy mają gorączkę spowodowaną zakażeniem bakteryjnym,

  • w leczeniu zakażeń w obrębie klatki piersiowej u dorosłych z przewlekłym zapaleniem oskrzeli,

  • w leczeniu boreliozy (choroby przenoszonej przez kleszcze) u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków od 15. doby życia,

  • w celu zapobiegania zakażeniom podczas operacji.

  2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Ceftriaxon-MIP

  Kiedy nie stosować leku Ceftriaxon-MIP:

  • jeśli pacjent ma uczulenie na ceftriakson lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6),

  • jeśli pacjent miał nagłą lub ciężką reakcję alergiczną na penicylinę lub podobne antybiotyki (takie

    jak cefalosporyny, karbapenemy, monobaktamy); objawami takiej reakcji są: nagły obrzęk gardła lub twarzy, który może utrudniać oddychanie lub przełykanie, nagły obrzęk dłoni, stóp i kostek (stawów skokowych) oraz szybko pojawiająca się ciężka wysypka,

  • jeśli pacjent ma uczulenie na lidokainę i ma otrzymać lek Ceftriaxon-MIP w zastrzyku domięśniowym.

    Nie wolno stosować leku Ceftriaxon-MIP u małych dzieci, jeśli:

  • dziecko jest wcześniakiem,

  • dziecko jest noworodkiem (w wieku do 28 dni) i ma pewne zaburzenia dotyczące krwi lub żółtaczkę [zażółcenie skóry i (lub) białek oczu] lub ma otrzymać dożylnie produkt zawierający wapń.

    Ostrzeżenia i środki ostrożności

    Przed rozpoczęciem stosowania leku Ceftriaxon-MIP należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli:

  • u pacjenta występują lub w przeszłości występowały którekolwiek z następujących objawów: wysypka, zaczerwienienie skóry, pęcherze w okolicy warg, oczu lub jamy ustnej, łuszczenie się skóry, wysoka gorączka, objawy grypopodobne, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych obserwowana w wynikach badań krwi i zwiększona liczba pewnego typu białych krwinek

    (eozynofilia) oraz powiększone węzły chłonne (objawy ciężkich reakcji w obrębie skóry, patrz też punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”),

  • pacjent niedawno otrzymał lub ma niedługo otrzymać produkty zawierające wapń,

  • pacjent niedawno miał biegunkę po leczeniu antybiotykiem,

  • pacjent miał kiedykolwiek problemy z jelitami, w szczególności zapalenie okrężnicy (jelita grubego),

  • u pacjenta występują dolegliwości dotyczące wątroby lub nerek (patrz punkt 4),

  • pacjent ma kamienie żółciowe lub kamienie nerkowe,

  • pacjent ma inne choroby, takie jak niedokrwistość hemolityczna (zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, co powoduje bladość oraz osłabienie lub duszność),

  • pacjent stosuje dietę niskosodową.

    W razie konieczności wykonania badania krwi lub moczu

    Jeżeli pacjent otrzymuje lek Ceftriaxon-MIP przez dłuższy czas, mogą być konieczne regularne badania krwi. Ceftriaxon-MIP może wpływać na wyniki oznaczania zawartości cukru w moczu oraz badania krwi zwanego testem Coombsa. Jeżeli pacjent ma wykonywane badania:

  • należy poinformować osobę pobierającą próbkę, że pacjent otrzymuje Ceftriaxon-MIP.

    Dzieci

    Przed podaniem dziecku leku Ceftriaxon-MIP należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą lub pielęgniarką, jeśli:

  • dziecko niedawno otrzymało lub ma otrzymać dożylnie produkt zawierający wapń.

    Ceftriaxon-MIP a inne leki

    Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

    W szczególności należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie, jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków:

  • antybiotyk należący do grupy aminoglikozydów,

  • antybiotyk o nazwie chloramfenikol, stosowany w leczeniu zakażeń, szczególnie zakażeń oka.

    Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

    Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

    Lekarz oceni korzyści z leczenia lekiem Ceftriaxon-MIP dla matki i zagrożenia dla dziecka.

    Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

    Ceftriaxon-MIP może spowodować zawroty głowy. Jeśli pacjent odczuwa zawroty głowy, nie powinien prowadzić pojazdów ani nie używać żadnych narzędzi czy maszyn. Należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy.

    Lek Ceftriaxon-MIP zawiera sód

    Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g:

    Lek zawiera 83 mg (3,6 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej w każdym 1 g. Odpowiada to 4,15% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

    Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g:

    Lek zawiera 166 mg (7,2 mmol) sodu (głównego składnika soli kuchennej w każdych 2 g. Odpowiada to 8,3% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

    Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

    Przygotowanie leku do podania - patrz punkt: „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego” na końcu ulotki. Obliczając całkowitą zawartość sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku należy uwzględnić sód pochodzący z rozcieńczalnika. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy

    zapoznać się z ulotką dla pacjenta stosowanego rozcieńczalnika.

  3. Jak stosować lek Ceftriaxon-MIP

  Ceftriaxon-MIP jest zwykle podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Może być podawany w postaci infuzji dożylnej (kroplówki) lub we wstrzyknięciu bezpośrednio do żyły lub w mięsień. Ceftriaxon- MIP jest przygotowywany przez lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę i nie będzie mieszany ani podawany jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń.

  Zazwyczaj stosowana dawka

  Lekarz zdecyduje, jaka dawka leku Ceftriaxon-MIP jest właściwa dla danego pacjenta. Dawka zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia; od tego, czy pacjent stosuje inne antybiotyki; od wieku i masy ciała pacjenta; od czynności wątroby i nerek pacjenta. Liczba dni lub tygodni, przez które pacjent będzie otrzymywać Ceftriaxon-MIP, zależy od rodzaju zakażenia.

  Dorośli, osoby w podeszłym wieku i dzieci w wieku 12 i więcej lat o masie ciała co najmniej 50 kilogramów (kg)

  • 1 do 2 g raz na dobę w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia. W przypadku ciężkiego

    zakażenia lekarz zastosuje większą dawkę (do 4 g raz na dobę). Jeśli dawka dobowa jest większa niż 2 g, lek można podać w jednej dawce lub w dwóch oddzielnych dawkach.

    Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku od 15. dnia do 12 lat o masie ciała poniżej 50 kg

  • 50 do 80 mg leku Ceftriaxon-MIP na każdy kg masy ciała dziecka raz na dobę, w zależności od

    ciężkości i rodzaju zakażenia. W przypadku ciężkiego zakażenia lekarz zastosuje większą dawkę, do 100 mg na każdy kg masy ciała dziecka, maksymalnie 4 g raz na dobę. Jeśli dawka dobowa jest

    większa niż 2 g, lek można podać w jednej dawce na dobę lub w dwóch oddzielnych dawkach.

  • Dzieci o masie ciała 50 kg i większej powinny otrzymać zwykłą dawkę dla dorosłych.

    Noworodki w wieku 0-14 dni

  • 20 do 50 mg leku Ceftriaxon-MIP na każdy kg masy ciała dziecka raz na dobę w zależności od ciężkości i rodzaju zakażenia.

  • Maksymalna dawka dobowa nie może być większa niż 50 mg na każdy kg masy ciała dziecka.

    Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek

    Pacjent może otrzymać dawkę inną od zwykle stosowanej. Lekarz określi, jaka dawka leku Ceftriaxon-MIP jest właściwa dla danego pacjenta i będzie kontrolować dokładnie jego stan w zależności od ciężkości choroby wątroby i nerek.

    Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Ceftriaxon-MIP

    W razie przypadkowego otrzymania dawki większej od przepisanej przez lekarza, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub najbliższym szpitalem.

    Pominięcie zastosowania leku Ceftriaxon-MIP

    Jeżeli pacjent pominął wstrzyknięcie, powinien je jak najszybciej otrzymać. Jednakże jeśli zbliża się pora następnego wstrzyknięcia, nie przyjmować pominiętego wstrzyknięcia. Nie należy stosować dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć jednocześnie) w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

    Przerwanie stosowania leku Ceftriaxon-MIP

    Nie przerywać stosowania leku Ceftriaxon-MIP, dopóki nie zaleci tego lekarz. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub

    pielęgniarki.

  4. Możliwe działania niepożądane

  Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Podczas stosowania tego leku mogą wystąpić następujące działania niepożądane.

  Ciężkie reakcje alergiczne (częstość nieznana - nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

  W razie wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi. Objawami mogą być:

  • nagły obrzęk twarzy, gardła, warg lub jamy ustnej. Może to utrudniać oddychanie lub przełykanie;

  • nagły obrzęk dłoni, stóp i kostek (stawów skokowych).

    Ciężkie reakcje skórne (częstość nieznana – częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

    W razie wystąpienia ciężkiej reakcji skórnej należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi.

    Objawami takiej reakcji mogą być:

  • szybko rozwijająca się ciężka wysypka, z pęcherzami lub łuszczeniem się skóry i możliwymi pęcherzami w jamie ustnej (zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka [zespół Lyella], znane również jako SJS i TEN);

  • którekolwiek z następujących objawów: rozprzestrzeniająca się wysypka, wysoka temperatura ciała, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nieprawidłowości w wynikach badań krwi

    (eozynofilia), powiększone węzły chłonne i zajęcie innych narządów (reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, znana również jako zespół DRESS lub zespół nadwrażliwości na leki);

  • reakcja Jarischa-Herxheimera powodująca gorączkę, dreszcze, ból głowy, ból mięśni i wysypkę skórną, zwykle samoograniczającą się; reakcja ta występuje krótko po rozpoczęciu leczenia lekiem Ceftriaxon-MIP zakażeń wywołanych przez krętki, na przykład boreliozy.

    Inne możliwe działania niepożądane

    Często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 10 pacjentów)

  • nieprawidłowości dotyczące białych krwinek (takie jak zmniejszenie liczby leukocytów i zwiększenie liczby eozynofili) i płytek krwi (zmniejszenie liczby płytek),

  • luźne stolce lub biegunka,

  • zmiany w wynikach badań krwi oceniających czynność wątroby,

  • wysypka.

    Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)

  • zakażenia grzybicze (na przykład pleśniawki),

  • zmniejszenie liczby białych krwinek (granulocytopenia),

  • zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość),

  • problemy z krzepnięciem krwi; objawy takiego działania mogą obejmować łatwe powstawanie siniaków oraz ból i obrzęk stawów,

  • ból głowy,

  • zawroty głowy,

  • nudności i (lub) wymioty,

  • świąd (swędzenie),

  • ból lub pieczenie wzdłuż żyły, do której podano Ceftriaxon-MIP; ból w miejscu wstrzyknięcia leku,

  • wysoka temperatura ciała (gorączka),

  • nieprawidłowy wynik badania czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi).

    Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 na 1000 pacjentów)

  • zapalenie jelita grubego (okrężnicy); objawy obejmują biegunkę, zwykle z zawartością krwi i śluzu, ból brzucha i gorączkę,

  • leczenie ceftriaksonem — zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z poważnymi zaburzeniami czynności nerek lub układu nerwowego — może rzadko powodować obniżenie poziomu świadomości, nieprawidłowe ruchy, pobudzenie i drgawki,

  • trudności w oddychaniu (skurcz oskrzeli),

  • wypukła wysypka (pokrzywka), która może obejmować dużą część ciała, swędzenie i obrzęk,

  • krew lub cukier w moczu,

  • obrzęk (zatrzymanie wody w organizmie),

  • dreszcze.

    Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

  • zakażenie wtórne, które nie daje się leczyć poprzednio przepisanymi antybiotykami,

  • pewien rodzaj niedokrwistości, w którym dochodzi do niszczenia czerwonych krwinek (niedokrwistość hemolityczna),

  • znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytoza),

  • drgawki,

  • silne zawroty głowy (uczucie wirowania),

  • zapalenie trzustki; objawy obejmują silny ból brzucha, który promieniuje do pleców,

  • zapalenie błony śluzowej wyścielającej jamę ustną,

  • zapalenie języka; objawy obejmują obrzęk, zaczerwienienie i bolesność języka,

  • dolegliwości związane z pęcherzykiem żółciowym i (lub) wątrobą, mogące powodować ból, nudności, wymioty, zażółcenie skóry, swędzenie, niezwykle ciemne zabarwienie moczu i stolce o barwie gliny,

  • stan neurologiczny, który może wystąpić u noworodków z ciężką żółtaczką (żółtaczka jąder podkorowych mózgu),

  • problemy z nerkami spowodowane odkładaniem się soli wapniowej ceftriaksonu; mogą objawiać się bólem przy oddawaniu moczu lub wytwarzaniem małej ilości moczu,

  • fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (testu wykrywającego pewne zaburzenia krwi),

  • fałszywie dodatni wynik testu na galaktozemię (nieprawidłowego nagromadzenia się w organizmie cukru zwanego galaktozą),

  • Ceftriaxon-MIP może wpływać na wyniki niektórych testów oznaczających glukozę we krwi - należy to sprawdzić z lekarzem prowadzącym.

  Zgłaszanie działań niepożądanych

  Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów

  Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

  Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301

  Faks: + 48 22 49 21 309

  Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.

  Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

  Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

  5. Jak przechowywać lek Ceftriaxon-MIP

  Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

  Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

  Przechowywać w temperaturze do 30ºC.

  Sporządzony roztwór można przechowywać 24 godziny w lodówce (2°C-8°C).

  Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

  6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Ceftriaxon-MIP

• Substancją czynną leku jest ceftriakson.

  Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g: 1 fiolka zawiera 1 g ceftriaksonu w postaci ceftriaksonu sodowego (1,193 g).

  Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g: 1 fiolka zawiera 2 g ceftriaksonu w postaci ceftriaksonu sodowego (2,386 g).

• Lek nie zawiera innych składników.

  Jak wygląda lek Ceftriaxon-MIP i co zawiera opakowanie

  Fiolki zawierają proszek o barwie białej do żółtawej.

  Fiolki ze szkła z korkiem bromobutylowym i aluminiowym kapslem typu flip-off w tekturowym pudełku.

  1 fiolka

  5 fiolek

  10 fiolek

  25 fiolek

  Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

  Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

  Podmiot odpowiedzialny MIP Pharma Polska Sp. z o.o. ul. Orzechowa 5

  80-175 Gdańsk

  Tel.: 58 303 93 62

  Faks: 58 322 16 13

  E-mail: info@mip-pharma.pl

  Wytwórca

  Chephasaar, Chemisch-pharmazeutische Fabrik GmbH Mühlstrasse 50

  D-66386 St. Ingbert Niemcy

  Data ostatniej aktualizacji ulotki:

  01.08.2021

  Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

  Ceftriaxon-MIP można podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 minut (zalecany sposób podania) lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5 minut lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Dożylne wstrzyknięcie w sposób przerywany w czasie dłuższym niż 5 minut należy wykonać najlepiej w duże żyły. U niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat dawki dożylne

  wynoszące 50 mg/kg mc. lub więcej należy podawać w postaci infuzji. U noworodków dawki dożylne należy podawać w czasie dłuższym niż 60 minut, aby zmniejszyć ryzyko encefalopatii bilirubinowej.

  Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać na odpowiednią głębokość w obrębie względnie dużego mięśnia; nie podawać w jedno miejsce więcej niż 1 g. Podawanie domięśniowe należy rozważyć wtedy, gdy podanie dożylne nie jest możliwe lub jest mniej odpowiednie dla danego pacjenta. Dawki większe niż 2 g należy podawać dożylnie.

  Nigdy nie podawać dożylnie roztworów, w których zastosowano jako rozpuszczalnik roztwór

  lidokainy. Należy wziąć pod uwagę informacje podane w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla lidokainy.

  Ceftriakson jest przeciwwskazany u noworodków (w wieku ≤28 dni), u których jest konieczne (lub oczekuje się, że będzie konieczne) dożylne leczenie roztworami zawierającymi wapń, w tym ciągłymi infuzjami zawierającymi wapń, takimi jak roztwory do żywienia pozajelitowego, ze względu na

  ryzyko wytrącenia się soli wapniowej ceftriaksonu.

  Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu nie wolno używać rozcieńczalników zawierających wapń (np. roztworu Ringera lub roztworu Hartmanna) do rozpuszczenia ceftriaksonu w fiolkach ani do dalszego rozcieńczania przygotowanego roztworu do podania dożylnego. Sól wapniowa ceftriaksonu może się także wytrącić w razie zmieszania ceftriaksonu z roztworem zawierającym wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego. W związku z tym ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń.

  W celu przedoperacyjnego zapobiegania zakażeniom miejsca operowanego, ceftriakson należy podać 30-90 minut przed zabiegiem chirurgicznym.

  Sposób przygotowania roztworu do infuzji dożylnych

  Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g lub Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g można podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 minut. Zawartość 1 fiolki produktu Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g lub Ceftriaxon-MIP

  i.v. 2 g rozpuszcza się w 40 ml jednego z niżej wymienionych płynów do infuzji, niezawierających wapnia:

• woda do wstrzykiwań

• 0,9% roztwór chlorku sodu

• 0,45% roztwór chlorku sodu + 2,5% roztwór glukozy

• 5% roztwór glukozy

• 10% roztwór glukozy

• 6% roztwór dekstranu w 5% roztworze glukozy

• płyny do infuzji zawierające skrobię hydroksyetylowaną (6-10%)

Sposób przygotowania roztworu do wstrzykiwań dożylnych

Zawartość jednej fiolki Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g należy rozpuścić w 10 ml wody do wstrzykiwań i wstrzykiwać bezpośrednio do żyły.

Sposób przygotowania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych

Substancję suchą 1 g należy rozpuścić w 3,5 ml roztworu do wstrzykiwań - 1% roztworu chlorowodorku lidokainy. Roztwór należy podawać w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Dawki większe niż 1 g należy dzielić i wstrzykiwać w więcej niż jedno miejsce.

Roztwory mają kolor żółtawy. Ta cecha substancji czynnej nie ma wpływu na skuteczność i tolerancję produktu leczniczego.

Przygotowany w fiolce roztwór przeznaczony jest do jednorazowego pobrania. Zalecane jest wykorzystanie roztworu bezpośrednio po przygotowaniu.