Reklama:

Biofuroksym

Substancja czynna: Cefuroximum natricum 1500 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. BIOFUROKSYM, 1,5 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Jedna fiolka zawiera 1,5 g cefuroksymu (Cefuroximum) w postaci soli sodowej. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sód.

    Moc produktu leczniczego Biofuroksym

    Zawartość sodu w fiolce

    1,5 g

    83 mg

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Biały lub prawie biały, krystaliczny proszek.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Biofuroksym jest wskazany w leczeniu wymienionych poniżej zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków (od urodzenia) (patrz punkt 4.4 oraz punkt 5.1).

      • Pozaszpitalne zapalenie płuc.

      • Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.

      • Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek.

      • Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran.

      • Zakażenia w obrębie jamy brzusznej (patrz punkt 4.4).

      • Zapobieganie zakażeniom po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego (również przełyku), ortopedycznych, układu sercowo-naczyniowego, ginekologicznych (również po cesarskim cięciu).

      W leczeniu i zapobieganiu zakażeniom, w których ryzyko wystąpienia bakterii beztlenowych jest bardzo duże, cefuroksym należy podawać wraz z dodatkowymi, odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi.

      Należy wziąć pod uwagę oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie

      Tabela 1. Dorośli i dzieci 40 kg

      Wskazanie

      Dawkowanie

      Pozaszpitalne zapalanie płuc i zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

      750 mg co 8 godzin (dożylnie lub domięśniowo)

      Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie skóry i

      tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran

      Zakażenia w obrębie jamy brzusznej

      Powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek

      1,5 g co 8 godzin

      (dożylnie lub domięśniowo)

      Ciężkie zakażenia

      750 mg co 6 godzin (dożylnie)

      1,5 g co 8 godzin (dożylnie)

      Zapobiegawczo w chirurgii przewodu pokarmowego, w operacjach ginekologicznych (również w cesarskim cięciu) i ortopedycznych

      1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia. Dawkę można uzupełnić po 8 i 16 godzinach dwiema dawkami 750 mg (domięśniowo).

      Zapobiegawczo w chirurgii układu sercowo- naczyniowego i przełyku

      1,5 g podczas wprowadzania do znieczulenia,

      następnie 750 mg (domięśniowo) co 8 godzin przez następne 24 godziny.

      Tabela 2. Dzieci <40 kg

      Wskazanie

      Niemowlęta w wieku >3 tygodni i dzieci o masie ciała <40 kg

      Niemowlęta (od urodzenia do 3 tygodni)

      Pozaszpitalne zapalenie płuc

      Powikłane zakażenia dróg

      30 do 100

      moczowych, w tym

      30 do 100 mg/kg mc. na dobę

      mg/kg mc. na

      odmiedniczkowe zapalenie nerek

      (dożylnie) podane w 3 lub 4 dawkach

      dobę (dożylnie)

      Zakażenia tkanek miękkich: zapalenie

      dzielonych, dawka 60 mg/kg mc. na

      podane w 2 lub

      skóry i tkanki podskórnej, róża oraz

      dobę jest wystarczająca w większości

      3 dawkach

      zakażenia ran

      zakażeń

      dzielonych

      Zakażenia w obrębie jamy

      (patrz punkt 5.2)

      brzusznej

      Zaburzenia czynności nerek

      Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak podczas leczenia innymi podobnymi antybiotykami, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego Biofuroksym, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie.

      Tabela 3. Zalecane dawki produktu Biofuroksym u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

      Klirens kreatyniny

      T1/2

      [godziny]

      Dawka [mg]

      >20 ml/min/1,73 m2

      1,7–2,6

      nie jest konieczne zmniejszenie dawki typowej

      (750 mg do 1,5 g trzy razy na dobę).

      10-20 ml/min/1,73 m2

      4,3–6,5

      750 mg dwa razy na dobę

      <10 ml/min/1,73 m2

      14,8–22,3

      750 mg raz na dobę

      Pacjenci hemodializowani

      3,75

      kolejną dawkę 750 mg należy podać dożylnie lub domięśniowo

      po zakończeniu każdej dializy; jako

      uzupełnienie podawania parenteralnego cefuroksym sodowy może być dodany do płynu do dializy otrzewnowej (zazwyczaj 250 mg na każde 2 litry płynu do

      dializy)

      Pacjenci z niewydolnością nerek poddawani ciągłej tętniczo-żylnej hemodializie (CAVH)

      lub

      wysokoprzepływowej hemofiltracji (HF) na oddziałach intensywnej terapii

      7,9-12,6 (CAVH)

      1,6 (HF)

      750 mg dwa razy na dobę; w przypadku niskoprzepływowej

      hemofiltracji należy stosować dawkowanie zalecane w

      zaburzeniach czynności nerek

      Zaburzenia czynności wątroby

      Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

      Sposób podawania

      Biofuroksym należy podawać we wstrzyknięciach dożylnych trwających od 3 do 5 minut, bezpośrednio do żyły lub we wlewie kroplowym lub w ciągłej infuzji, trwającej od 30 do 60 minut, albo w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Instrukcja przygotowania leku przed podaniem - patrz punkt 6.6.

    5. Przeciwwskazania

    6. Nadwrażliwość na cefuroksym lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

      Stwierdzona wcześniej nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe.

      Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy i karbapenemy) w wywiadzie.

    7. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    8. Reakcje nadwrażliwości

      Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, notowano występowanie ciężkich reakcji uczuleniowych, sporadycznie kończących się zgonem. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie przerwać leczenie cefuroksymem i podjąć odpowiednie działania ratunkowe.

      Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości ciężkie reakcje alergiczne na cefuroksym, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk beta- laktamowy. Należy zachować ostrożność, jeśli cefuroksym podaje się pacjentowi, u którego wcześniej występowała lekka lub umiarkowana nadwrażliwość na inne antybiotyki beta-laktamowe.

      Jednoczesne stosowanie z silnymi lekami moczopędnymi lub antybiotykami aminoglikozydowymi Należy zachować ostrożność stosując antybiotyki cefalosporynowe w dużych dawkach jednocześnie

      z lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid lub z antybiotykami aminoglikozydowymi. Notowano zaburzenia czynności nerek podczas stosowania tych leków w skojarzeniu. U osób w podeszłym wieku, a także u osób, u których w przeszłości występowała niewydolność nerek, należy monitorować czynność nerek (patrz punkt 4.2).

      Nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych

      Stosowanie cefuroksymu może powodować nadmierny wzrost Candida. Przedłużone stosowanie cefuroksymu może również powodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych (np.

      Enterococcus i Clostridium difficile), na skutek czego może być konieczne przerwanie leczenia (patrz punkt 4.8).

      Podczas leczenia cefuroksymem odnotowano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego, związanego ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. To rozpoznanie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po zakończeniu stosowania cefuroksymu (patrz pkt. 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczenia cefuroksymem oraz zastosowanie leczenia właściwego przeciwko Clostridium difficile. Nie należy podawać leków hamujących perystaltykę.

      Zakażenia w obrębie jamy brzusznej

      Ze względu na spektrum działania, nie należy stosować cefuroksymu w leczeniu zakażeń wywołanych bakteriami Gram-ujemnymi niefermentującymi (patrz punkt 5.1).

      Wpływ na testy diagnostyczne

      Wystąpienie dodatniego wyniku testu Coombs’a, związanego ze stosowaniem cefuroksymu, może zaburzać wyniki prób krzyżowych (patrz punkt 4.8).

      Można zaobserwować nieznaczne oddziaływanie z metodami opartymi na redukcji związków miedzi (Benedicta, Fehlinga, Clinitest). Jednak nie powinno to prowadzić do fałszywie dodatnich wyników, jakie mogą występować podczas stosowania innych cefalosporyn.

      Mogą występować fałszywie ujemne wyniki testu z cyjanożelazianami, dlatego do oznaczania stężenia glukozy w krwi lub surowicy u pacjentów leczonych cefuroksymem sodowym zaleca się stosowanie metod z użyciem oksydazy glukozowej lub z heksokinazy.

      Podanie do przedniej komory oka i zaburzenia oka

      Produkt leczniczy Biofuroksym nie jest przeznaczony do podania do przedniej komory oka. Pojedyncze przypadki oraz grupy działań niepożądanych dotyczących oczu zgłaszano po niezgodnym z zatwierdzonymi wskazaniami podaniu do przedniej komory oka cefuroksymu sodu z fiolek zatwierdzonych do podawania dożylnego lub domięśniowego. Działania te obejmowały obrzęk plamki żółtej, obrzęk siatkówki, odwarstwienie siatkówki, toksyczne uszkodzenie siatkówki, zaburzenie widzenia, zmniejszoną ostrość widzenia, niewyraźne widzenie, zmętnienie rogówki oraz obrzęk rogówki.

      Ważne informacje o substancjach pomocniczych

      Biofuroksym w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań zawiera sód. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

    9. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    10. Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie probenecydu. Jednoczesne zastosowanie probenecydu wydłuża wydalanie antybiotyku i zwiększa maksymalne stężenie w surowicy.

      Leki potencjalnie nefrotoksyczne i diuretyki pętlowe

      Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia leczenia wysokimi dawkami cefalosporyn

      u pacjentów przyjmujących silnie działające leki moczopędne (takie jak furosemid) albo potencjalnie nefrotoksyczne leki (takie jak antybiotyki aminoglikozydowe), ponieważ nie można wykluczyć zaburzenia czynności nerek w wyniku stosowania takich połączeń leków.

      Inne interakcje

      Określanie stężenia glukozy we krwi lub osoczu: patrz punkt 4.4.

      Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może powodować zwiększenie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. international normalised ratio – INR).

    11. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    12. Ciąża

      Dane o stosowaniu cefuroksymu u kobiet ciężarnych są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały toksycznego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Biofuroksym można przepisać kobiecie ciężarnej jedynie wtedy, gdy spodziewane korzyści przeważają ryzyko.

      Wykazano, że cefuroksym przekracza barierę łożyskową i uzyskuje terapeutyczne stężenia w płynie owodniowym i w krwi pępowinowej po podaniu matce drogą domięśniową lub dożylną.

      Karmienie piersią

      Cefuroksym jest wydzielany w niewielkich ilościach w pokarmie kobiecym. Nie jest spodziewane wystąpienie działań niepożądanych podczas stosowania dawek terapeutycznych, jednak nie można wykluczyć ryzyka biegunki i zakażenia grzybiczego błon śluzowych.

      W związku z tym należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać (wstrzymać) leczenie cefuroksymem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla matki.

      Płodność

      Brak danych na temat wpływu cefuroksymu sodowego na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt wykazały brak wpływu na płodność.

    13. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    14. Nie przeprowadzono badań nad wpływem cefuroksymu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak biorąc pod uwagę znane działania niepożądane, jest mało

      prawdopodobne, aby cefuroksym miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.

    15. Działania niepożądane

    16. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są neutropenia, eozynofilia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub zwiększenie stężenia bilirubiny, szczególnie u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną chorobą wątroby, jednak nie ma dowodów szkodliwego działania na wątrobę ani reakcji w miejscu wstrzyknięcia.

      Kategorie częstości przypisane do poniższych działań niepożądanych są przybliżone, ponieważ dla większości działań niepożądanych nie są dostępne odpowiednie dane do wyliczenia częstości występowania. Ponadto częstość działań niepożądanych kojarzonych z cefuroksymem sodowym może zmieniać się w zależności od wskazania do stosowania.

      Dane z badań klinicznych zostały użyte do określenia częstości od bardzo częstych do rzadkich działań niepożądanych. Częstości występowania wszystkich innych działań niepożądanych (tj. tych, które występują rzadziej niż 1/10 000) zostały w większości określone na podstawie danych uzyskanych po wprowadzeniu produktu do obrotu i odzwierciedlają raczej częstość ich zgłaszania niż rzeczywistą częstość występowania.

      Działania niepożądane związane z lekiem, wszystkich stopni, są wymienione poniżej według klasyfikacji układów i narządów MedDRA, częstości oraz stopnia ciężkości. Zastosowano następujące zasady przedstawiania częstości występowania: bardzo często ≥1/10; często ≥1/100 do <1/10; niezbyt często ≥1/1 000 do <1/100; rzadko ≥1/10 000 do <1/1 000; bardzo rzadko

      <1/10 000 i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

      Klasyfikacja układów i narządów

      Często

      Niezbyt często

      Częstość nieznana

      Zakażenia i zarażenia

      nadmierny wzrost

      pasożytnicze

      Candida, nadmierny wzrost Clostridium

      difficile

      Zaburzenia krwi

      i układu chłonnego

      neutropenia, eozynofilia, zmniejszone stężenie

      hemoglobiny

      leukopenia, dodatni odczyn Coombs’a

      małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna

      Zaburzenia układu immunologicznego

      gorączka polekowa, śródmiąższowe zapalenie nerek, anafilaksja, zapalenie naczyń skóry

      Zaburzenia żołądka i jelit

      zaburzenia

      żołądkowo

      -jelitowe

      rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      przemijające zwiększenie aktywności enzymów

      wątrobowych

      przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny

      Zaburzenia skóry

      i tkanki podskórnej

      wysypka skórna, pokrzywka i świąd

      rumień wielopostaciowy, toksyczne martwicze oddzielania się naskórka i zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk

      naczynioruchowy

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego krwi i zmniejszenie klirensu kreatyniny (patrz punkt 4.4)

      Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

      reakcje w miejscu wstrzyknięcia, w tym ból i zakrzepowe

      zapalenie żył

      Opis wybranych działań niepożądanych

      Cefalosporyny, jako grupa leków, wykazują skłonność do przylegania do powierzchni błon komórkowych krwinek czerwonych i reagowania z przeciwciałami skierowanymi przeciwko lekowi, powodując wystąpienie dodatniego odczynu Coombs’a (który może zaburzać próbę krzyżową krwi) i powodować bardzo rzadko niedokrwistość hemolityczną.

      Zaobserwowano przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny.

      Ból w miejscu wstrzyknięcia domięśniowego jest bardziej prawdopodobny po podaniu wyższych dawek. Jednak jest mało prawdopodobne, że leczenie będzie przerwane z tego powodu.

      Dzieci i młodzież

      Profil bezpieczeństwa dla cefuroksymu sodowego u dzieci jest zgodny z profilem u dorosłych.

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

      Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301

      Faks: + 48 22 49 21 309

      e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    17. Przedawkowanie

    18. Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2 i 4.4).

      Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę lub dializę otrzewnową.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, cefalosporyny drugiej generacji, kod ATC: J01DC02

      Mechanizm działania

      Cefuroksym hamuje syntezę bakteryjnej ściany komórkowej w następstwie połączenia się z białkami wiążącymi penicyliny (ang. penicillin binding proteins – PBP). Następuje przerwanie biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i do jej obumarcia.

      Mechanizm oporności

      Oporność bakterii na cefuroksym może wynikać z jednego lub kilku następujących mechanizmów:

      • hydroliza przez beta-laktamazy, w tym beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL), oraz przez enzymy AmpC, które mogą być indukowane lub podlegać trwałej derepresji u niektórych gatunków tlenowych bakterii Gram-ujemnych;

      • zmniejszone powinowactwo białek wiążących penicyliny (PBP) do cefuroksymu;

      • nieprzepuszczalność błony zewnętrznej, która ogranicza dostęp cefuroksymu do białek wiążących penicyliny u bakterii Gram-ujemnych;

      • bakteryjne pompy aktywnie usuwające lek z komórki.

      Oczekuje się, że bakterie, które uzyskały oporność na inne cefalosporyny do wstrzykiwań będą oporne na cefuroksym. W zależności od mechanizmu oporności bakterie, które uzyskały oporność na penicyliny mogą wykazywać obniżoną wrażliwość lub oporność na cefuroksym.

      Stężenia graniczne cefuroksymu sodowego

      Przedstawione niżej wartości graniczne minimalnych stężeń hamujących (ang. minimum inhibitory concentration - MIC) zostały określone przez Europejską Komisję Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing - EUCAST).

      Drobnoustrój

      Stężenia graniczne [mg/l]

      W

      O

      Enterobacteriaceae1

      2

      ≤8

      >8

      Staphylococcus spp.

      3

      -

      3

      -

      Streptococcus A, B, C i G

      4

      -

      4

      -

      Streptococcus pneumoniae

      ≤0,5

      >1

      Streptococcus (inne)

      ≤0,5

      >0,5

      Haemophilus influenzae

      ≤1

      >2

      Moraxella catarrhalis

      ≤4

      >8

      Stężenia graniczne niezwiązane z gatunkiem1

      5

      ≤4

      5

      >8

      1

      Stężenia graniczne cefalosporyn dla Enterobacteriacae uwzględnią wszystkie klinicznie istotne

      mechanizmy oporności (w tym za pośrednictwem ESBL i plazmidowej AmpC). Stosując powyższe kryteria, niektóre szczepy wytwarzające beta-laktamazy można uznać za wrażliwe lub średnio wrażliwe na cefalosporyny 3. i 4. generacji i tak należy je określać, niezależnie od tego czy zawierają ESBL, czy nie. W wielu regionach, wykrycie i określenie ESBL jest zalecane lub obowiązkowe w celu skutecznego leczenia zakażeń.

      2

      Stężenie graniczne odnosi się do dawki 1,5 g trzy razy na dobę i tylko do E. coli, P. mirabilis i

      Klebsiella spp.

      3

      O wrażliwości gronkowców na cefalosporyny wnioskuje się na podstawie wrażliwości na

      metycylinę; wyjątkami są ceftazydym, cefiksym i ceftibuten, dla których nie ustalono wartości granicznych i których nie należy stosować w zakażeniach wywołanych przez gronkowce.

      4

      Wrażliwość paciorkowców beta-hemolizujących z grup A, B, C i G na antybiotyki beta-

      laktamowe wnioskuje się na podstawie wrażliwości na penicylinę.

      5

      Stężenia graniczne mają zastosowanie dla dawek dożylnych 750 mg trzy razy na dobę i dużych

      dawek, co najmniej 1,5 g trzy razy na dobę.

      W = wrażliwe, O = oporne Wrażliwość mikrobiologiczna

      Częstość nabytej oporności wybranych gatunków może zmieniać się w zależności od miejsca geograficznego i czasu. Wskazane jest uzyskanie miejscowej informacji dotyczącej oporności, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć rady specjalistów, szczególnie wtedy, kiedy lokalna częstość występowania oporności jest taka, że użyteczność produktu leczniczego jest wątpliwa co najmniej w niektórych rodzajach zakażeń.

      Cefuroksym in vitro działa zwykle na następujące drobnoustroje.

      Gatunki zwykle wrażliwe

      Bakterie tlenowe Gram-dodatnie

      Staphylococcus aureus (wrażliwy na metycylinę)$

      Streptococcus pyogenes

      Streptococcus agalactiae Streptococcus mitis (grupa viridans)

      Bakterie tlenowe Gram-ujemne Haemophilus influenzae Haemophilus parainfluenzae

      Moraxella catarrhalis

      Drobnoustroje, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej

      Bakterie tlenowe Gram-dodatnie

      Streptococcus pneumoniae

      Bakterie tlenowe Gram-ujemne Citrobacter freundii Enterobacter cloacae Enterobacter aerogenes Escherichia coli

      Klebsiella pneumoniae Proteus mirabilis

      Proteus spp. (inne niż P. vulgaris)

      Providencia spp. Salmonella spp.

      Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie

      Peptostreptococcus spp.

      Propionibacterium spp.

      Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

      Fusobacterium spp. Bacteroides spp.

      Drobnoustroje o oporności naturalnej

      Bakterie tlenowe Gram-dodatnie Enterococcus faecalis Enterococcus faecium

      Bakterie tlenowe Gram-ujemne

      Acinetobacter spp. Morganella morganii Proteus vulgaris

      Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens

      Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie

      Clostridium difficile

      Bakterie beztlenowe Gram-ujemne

      Bacteroides fragilis

      Inne

      Chlamydia spp. Mycoplasma spp. Legionella spp.

      $ Wszystkie S. aureus oporne na metycylinę są oporne na cefuroksym.

      In vitro cefuroksym sodowy w skojarzeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi wykazywał co najmniej działanie sumaryczne, a czasami były dowody na działanie synergiczne.

    3. Właściwości farmakokinetyczne

    4. Wchłanianie

      Po podaniu domięśniowym cefuroksymu zdrowym ochotnikom średnie maksymalne stężenia wynosiły od 27 do 35 µg/ml po dawce 750 mg, a od 33 do 40 µg/ml po dawce 1000 mg i występowały w ciągu 30 do 60 minut po podaniu. Po podaniu dożylnym w dawkach 750 i 1500 mg stężenia w surowicy po 15 minutach wynosiły odpowiednio 50 i 100 µg/ml.

      Wartości AUC i Cmax wzrastają liniowo wraz ze zwiększaniem dawki po pojedynczym podaniu od 250 do 1000 mg domięśniowo i dożylnie. Nie było dowodów na kumulowanie się cefuroksymu w surowicy u zdrowych ochotników po wielokrotnym dożylnym podawaniu dawek 1500 mg co 8 godzin.

      Dystrybucja

      Wiązanie z białkami określono na 33 do 50% w zależności od zastosowanej metodologii. Średnia objętość dystrybucji wynosi od 9,3 do 15,8 l/1,73 m2 po domięśniowym lub dożylnym podaniu dawki od 250 do 1000 mg. Stężenia cefuroksymu większe niż minimalne stężenia hamujące dla powszechnie występujących bakterii mogą zostać osiągnięte w migdałkach, tkance zatok przynosowych, błonie śluzowej oskrzeli, kości, płynie opłucnowym, płynie stawowym, płynie maziowym, płynie śródmiąższowym, żółci, plwocinie i ciele szklistym. Cefuroksym przenika przez barierę krew-mózg, jeśli występuje stan zapalny opon.

      Metabolizm

      Cefuroksym nie jest metabolizowany.

      Eliminacja

      Cefuroksym jest wydalany w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Okres półtrwania w surowicy po wstrzyknięciu domięśniowym lub dożylnym wynosi w przybliżeniu

      70 minut. Po 24 godzinach od podania dochodzi do niemal całkowitego (85-90%) odzyskania niezmienionego cefuroksymu z moczu. Większość cefuroksymu jest wydalana w ciągu pierwszych 6 godzin. Średni klirens nerkowy wynosi od 114 do 170 ml/min/1,73 m2 po podaniu domięśniowym lub dożylnym w zakresie dawek od 250 do 1000 mg.

      Szczególne grupy pacjentów

      Płeć

      Nie zaobserwowano różnic w farmakokinetyce cefuroksymu u kobiet i mężczyzn po podaniu dożylnym w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu 1000 mg cefuroksymu sodowego.

      Osoby w podeszłym wieku

      Po podaniu domięśniowym lub dożylnym wchłanianie, dystrybucja i wydalanie cefuroksymu

      u pacjentów w podeszłym wieku są podobne, jak u młodszych pacjentów z równoważną wydolnością nerek. Z uwagi na to, że występowanie zmniejszonej wydolności nerek jest bardziej prawdopodobne u pacjentów w podeszłym wieku, należy uważnie dobierać dawkę cefuroksymu i może być przydatne kontrolowanie czynności nerek (patrz punkt 4.2).

      Dzieci

      Wykazano, że okres półtrwania cefuroksymu w surowicy u noworodków był znacznie wydłużony, w zależności od wieku ciążowego. Jednakże u starszych niemowląt (w wieku powyżej 3 tygodni) i u dzieci okres półtrwania w surowicy wynosi 60 do 90 minut i jest podobny do obserwowanego u dorosłych.

      Zaburzenia czynności nerek

      Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki. Dlatego, tak samo jak w przypadku podobnych antybiotyków, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek (tj. C1cr <20 ml/min) zalecane jest zmniejszenie dawki cefuroksymu, aby zrównoważyć jego wolniejsze wydalanie (patrz punkt 4.2). Cefuroksym jest skutecznie usuwany podczas hemodializy i dializy otrzewnowej.

      Zaburzenia czynności wątroby

      Cefuroksym jest wydalany głównie przez nerki i dlatego uważa się, że występowanie zaburzeń czynności wątroby nie ma wpływu na farmakokinetykę cefuroksymu.

      Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)

      Dla cefalosporyn wykazano, że najważniejszym wskaźnikiem farmakokinetyczno- farmakodynamicznym, powiązanym ze skutecznością in vivo, jest wyrażona procentowo część odstępu między dawkami (%T), w której stężenie niezwiązanego leku pozostaje powyżej minimalnego stężenia hamującego (ang. minimum inhibitory concentration - MIC) cefuroksymu dla docelowego gatunku bakterii (tj. %T >MIC).

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Na podstawie danych przedklinicznych uzyskanych podczas konwencjonalnych badań nad farmakologią bezpieczeństwa stosowania, toksyczności powtarzanych dawek, genotoksyczności oraz toksyczności reprodukcyjnej i rozwojowej, wykazano brak szczególnego ryzyka dla ludzi.

      Nie wykonywano badań karcinogenności, jednak nie ma dowodów świadczących o potencjale rakotwórczym.

      Różne cefalosporyny hamują działanie gamma-glutamylotranspeptydazy w moczu szczurów, jednak w przypadku cefuroksymu to hamowanie jest słabsze. Może to mieć znaczenie

      w zakłócaniu klinicznych testów laboratoryjnych u ludzi.

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Nie zawiera.

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Roztworów cefuroksymu nie należy mieszać (np. w jednej strzykawce) z roztworami aminoglikozydów.

      Nie należy mieszać roztworów cefuroksymu i aminoglikozydów w jednej strzykawce lub pojemniku do infuzji z uwagi na możliwość ich wzajemnej inaktywacji. W przypadku konieczności równoczesnego zastosowania tych leków należy je wstrzykiwać w różne miejsca.

      Roztwory cefuroksymu wykazują maksymalną trwałość w zakresie pH 5-7 i dlatego nie należy stosować jako rozpuszczalników płynów o pH wyższym od 7,5, np. roztworu wodorowęglanu sodu.

    5. Okres ważności

    6. 2 lata

      Po rozpuszczeniu roztwór zachowuje trwałość przez 24 godziny w temperaturze od 2C do 8C.

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Przechowywać w temperaturze poniżej 25C, bez dostępu światła.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Fiolka szklana zamknięta gumowym korkiem i zabezpieczona aluminiowym kapslem zawierająca 1,5 g proszku, w tekturowym pudełku.

    11. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

    12. Sposób przygotowania roztworów

      Sporządzanie roztworu do szybkiego wstrzyknięcia

      Przebić igłą korek i wstrzyknąć do fiolki zalecaną objętość rozpuszczalnika. W celu nakłucia korka należy użyć igły o średnicy nie większej niż 0,8 mm. Igłę należy wbić w centralnie wyznaczonym polu pod kątem 90°, zgodnie z poniższym schematem:

      Sample Image

      Instrukcje dotyczące rozpuszczania

      Tabela 4. Objętości dodawanej wody i stężenia roztworu przydatne, gdy konieczne jest stosowanie dawek cząstkowych

      Wielkość fiolki

      Droga podania

      Objętość wody do dodania

      Przybliżone stężenie cefuroksymu**

      1,5 g

      domięśniowo

      6 ml

      216 mg/ml

      wstrzyknięcie dożylne

      co najmniej 15 ml

      94 mg/ml

      infuzja dożylna

      15 ml*

      94 mg/ml

      * Sporządzony roztwór należy dodać do 50 lub 100 ml zgodnego płynu do infuzji (informacje dotyczące zgodności - patrz poniżej).

      ** Otrzymana objętość roztworu cefuroksymu w rozpuszczalniku zwiększa się z powodu współczynnika przesuwu fazowego substancji czynnej, z czego wynikają przedstawione stężenia (mg/ml).

      Zgodnie z zasadami prawidłowego postępowania roztwór należy użyć bezpośrednio po przygotowaniu.

      Roztwór leku zachowuje trwałość przez 24 godziny w temperaturze od 2ºC do 8ºC.

      Pogłębienie intensywności zabarwienia roztworu antybiotyku w czasie przechowywania nie wpływa na jego wartość terapeutyczną.

      Zgodność

      1,5 g cefuroksymu sodowego rozpuszczonego w 15 ml wody do wstrzykiwań można dodać do roztworu metronidazolu (500 mg/100 ml) - działanie obu składników utrzymuje się do 24 godzin w temperaturze poniżej 25ºC.

      1,5 g cefuroksymu sodowego jest zgodne z 1 g azlocyliny (w 15 ml roztworu) lub 5 g azlocyliny

      (w 50 ml roztworu) do 24 godzin w temperaturze 4ºC lub do 6 godzin w temperaturze poniżej 25ºC.

      Cefuroksym sodowy (5 mg/ml) w 5% w/v lub 10% w/v roztworze ksylitolu do wstrzykiwań można przechowywać do 24 godzin w temperaturze 25ºC.

      Cefuroksym sodowy jest zgodny w roztworami wodnymi zawierającymi nie więcej niż 1% chlorowodorku lidokainy.

      Cefuroksym sodowy wykazuje zgodność z wymienionymi niżej płynami infuzyjnymi, z którymi działanie jest zachowane do 24 godzin w temperaturze pokojowej:

      0,9% w/v roztwór chlorku sodu

      5% roztwór glukozy do wstrzykiwań

      0,18% w/v roztwór chlorku sodu z 4% roztworem glukozy do wstrzykiwań 5% roztwór glukozy i 0,9% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań

      5% roztwór glukozy i 0,45% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań 5% roztwór glukozy i 0,225% roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań 10% roztwór glukozy do wstrzykiwań

      10% roztwór cukru inwertowanego w wodzie do wstrzykiwań roztwór Ringera do wstrzykiwań

      mleczanowy roztwór Ringera do wstrzykiwań mleczan sodu do wstrzykiwań (M/6)

      wieloskładnikowy roztwór mleczanu sodu do wstrzykiwań (roztwór Hartmanna).

      Stabilność cefuroksymu sodowego w 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań i w 5% roztworze glukozy do wstrzykiwań nie ulega zmianie w obecności soli sodowej fosforanu hydrokortyzonu. Cefuroksym sodowy wykazuje również zgodność przez 24 godziny w temperaturze pokojowej, jeśli jest dodany do roztworu do infuzji dożylnej zawierającej:

      heparynę (10 lub 50 jednostek/ml) w 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań; chlorek potasu (10 lub 40 mEq/l) w 0,9% roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań.

      Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SA ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański

  12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. Pozwolenie nr R/0595

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 31.05.1991 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 17.05.2013 r.

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

27.03.2018 r.

Reklama: