Reklama:

Cardilopin

Substancja czynna: Amlodipinum 5 mg
Postać farmaceutyczna: Tabletki , 5 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Cardilopin, 2,5 mg, tabletki Cardilopin, 5 mg, tabletki Cardilopin, 10 mg, tabletki

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Jedna tabletka zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg Amlodipinum (amlodypiny) w postaci amlodypiny bezylanu.

    Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Tabletka.

    Tabletki 2,5 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „251” po drugiej stronie. Kolor powierzchni złamania jest biały lub białawy.

    Tabletki 5 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „252” po drugiej stronie. Kolor powierzchni złamania jest biały lub białawy.

    Tabletki 10 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „253” po drugiej stronie. Kolor powierzchni złamania jest biały lub białawy.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Nadciśnienie tętnicze

      Przewlekła, stabilna dławica piersiowa Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala)

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie

      Dorośli

      W leczeniu zarówno nadciśnienia tętniczego, jak i dławicy piersiowej, dawka początkowa wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.

      U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym Cardilopin stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową Cardilopin może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.

      Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta- adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny.

      Szczególne grupy pacjentów

      Pacjenci w podeszłym wieku

      Cardilopin stosowany w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku podeszłym, jak i pacjentów młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

      Zaburzenia czynności wątroby

      Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

      Zaburzenia czynności nerek

      Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy.

      Dzieci i młodzież

      Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

      Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniach stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

      Dzieci w wieku poniżej 6 lat

      Brak dostępnych danych.

      Sposób podawania

      Tabletki do podawania doustnego.

      Tabletki należy przyjmować codziennie o tej samej porze, popijając szklanką wody, z posiłkiem lub bez. Produktu leczniczego Cardilopin nie należy przyjmować z sokiem grejpfrutowym.

    5. Przeciwwskazania

    6. Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:

      • nadwrażliwością na substancję czynną, inne pochodne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

      • ciężkim niedociśnieniem

      • wstrząsem (w tym wstrząsem kardiogennym)

      • zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (np. stenoza aortalna dużego stopnia)

      • hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału serca.

    7. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    8. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym. Niewydolność serca

      Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. W długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, w którym stosowano amlodypinę u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca ( III i IV klasa wg NYHA ), zanotowano większą częstość wystąpienia obrzęku płuc u pacjentów stosujących amlodypinę w porównaniu z pacjentami stosującymi placebo (patrz punkt 5.1). Leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypina, powinny być ostrożnie stosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz zgonu.

      Zaburzenia czynności wątroby

      Okres półtrwania amlodypiny jest przedłużony a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie opracowano dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania amlodypiny. Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawki amlodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

      Pacjenci w podeszłym wieku

      Zwiększenie dawki produktu u pacjentów w podeszłym wieku wymaga zachowania ostrożności (patrz punkty 4.2 i 5.2).

      Niewydolność nerek

      U tych pacjentów amlodypina może być stosowana w zwykłych dawkach. Stopień niewydolności nerek nie wpływa na zmianę stężenia amlodypiny w osoczu. Amlodypina nie podlega dializie.

      Informacje o niektórych substancjach pomocniczych produktu leczniczego Cardilopin

      Produkt leczniczy Cardilopin zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

    9. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    10. Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę Inhibitory CYP3A4:

      Jednoczesne stosowanie z silnymi lub umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm.

      Znaczenie kliniczne tych zmian w farmakokinetyce może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki.

      Klarytromycyna jest inhibitorem CYP3A4. Istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia u pacjentów otrzymujących klarytromycynę i amlodypinę. Jeśli amlodypina jest podawana jednocześnie z klarytromycyną, zalecana jest ścisła obserwacja pacjenta.

      Induktory CYP3A4:

      Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca), jak i

      po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki. Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.

      Dantrolen (wlew):

      U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.

      Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

      Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.

      Takrolimus

      Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi w przypadku jednoczesnego stosowania amlodypiny. Aby uniknąć toksyczności takrolimusu, stosowanie amlodypiny u pacjenta leczonego takrolimusem wymaga monitorowania stężeń takrolimusu we krwi i w razie konieczności modyfikacji dawki takrolimusu.

      Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)

      Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.

      Cyklosporyna

      Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%). U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

      Symwastatyna

      Jednoczesne, wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg skutkowało zwiększeniem narażenia na symwastatynę o 77%, w porównaniu ze stosowaniem symwastatyny w monoterapii. Dlatego dawkę symwastatyny u pacjentów przyjmujących amlodypinę należy zmniejszyć do 20 mg na dobę.

      W badaniach klinicznych dotyczących interakcji, amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digiksyny lub warfaryny.

    11. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    12. Ciąża

      Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

      Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek produktu (patrz punkt 5.3).

      Stosowanie amlodypiny w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy nie ma innego, bezpieczniejszego produktu oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu.

      Karmienie piersią

      Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzję o kontynuowaniu/zaprzestaniu karmienia piersią lub kontynuowaniu/zaprzestaniu leczenia amlodypina należy podejmować po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypina dla matki.

      Płodność

      U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

    13. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    14. Amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący amlodypinę odczuwa zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

    15. Działania niepożądane

    16. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

      Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

      Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

      Działania niepożądane zamieszczone w poniższej tabeli były obserwowane i zgłoszone w związku ze stosowaniem amlodypiny i występowały z następującą częstością:

      Bardzo często ( > 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

      W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

      Klasyfikacja układów i

      narządów

      Częstość

      Działania niepożądane

      Zaburzenia krwi i układu chłonnego

      Bardzo rzadko

      Leukopenia, małopłytkowość

      Zaburzenia układu immunologicznego

      Bardzo rzadko

      Reakcje alergiczne

      Zaburzenia metabolizmu i

      odżywiania

      Bardzo rzadko

      Hiperglikemia

      Zaburzenia psychiczne

      Niezbyt często

      Depresja, zmiany nastroju (w tym lęk), bezsenność

      Rzadko

      Splątanie

      Zaburzenia układu nerwowego

      Często

      Senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia)

      Niezbyt często

      Drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezja

      Bardzo rzadko

      Wzmożone napięcie, neuropatia obwodowa

      Nieznana

      Zaburzenia pozapiramidowe

      Zaburzenia oka

      Często

      Zaburzenia widzenia (w tym

      podwójne widzenie)

      Zaburzenia ucha i błędnika

      Niezbyt często

      Szum uszny

      Zaburzenia serca

      Często

      Kołatanie serca

      Niezbyt często

      Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i

      migotanie przedsionków)

      Bardzo rzadko

      Zawał serca

      Zaburzenia naczyniowe

      Często

      Nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy)

      Niezbyt często

      Niedociśnienie

      Bardzo rzadko

      Zapalenie naczyń

      Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

      Często

      Duszność

      Niezbyt często

      Kaszel, zapalenie błony śluzowej nosa

      Zaburzenia żołądka i jelit

      Często

      Ból brzucha, nudności, niestrawność,

      zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie)

      Niezbyt często

      Wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej

      Bardzo rzadko

      Zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      Bardzo rzadko

      Zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych*

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      Niezbyt często

      Łysienie, plamica, zmiana koloru skóry, wzmożona potliwość, świąd, wysypka, wykwit skórny, pokrzywka

      Bardzo rzadko

      Obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa- Johnsona, obrzęk Quinckego,

      nadwrażliwość na światło

      Nieznana

      Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka

      Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej

      Często

      Obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni

      Niezbyt często

      Ból stawów, ból mięśni, ból pleców

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      Niezbyt często

      Zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu

      Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

      Niezbyt często

      Impotencja, ginekomastia

      Bardzo często

      Obrzęki

      Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

      Często

      Zmęczenie, osłabienie

      Niezbyt często

      Ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie

      Badania diagnostyczne

      Niezbyt często

      Zwiększenie masy ciała Zmniejszenie masy ciała

      * w większości przypadków odpowiadające cholestazie

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem

      Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych

      Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

      tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,

      strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    17. Przedawkowanie

    18. U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

      Objawy

      Dostępne dane wskazują, że duże przedawkowanie może prowadzić do znacznego rozszerzenia naczyń obwodowych oraz możliwej odruchowej tachykardii. Donoszono o znacznym i prawdopodobnie długotrwałym zmniejszeniu ciśnienia tętniczego, prowadzącym do wstrząsu, w tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.

      Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.

      Leczenie

      Klinicznie znamienne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn i kontrolowania objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

      Lek zwężający naczynia może przywrócić prawidłowe napięcie ścian naczyń i ciśnienie krwi pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Podawany dożylnie glukonian wapnia może wpływać korzystnie, zmniejszając blokadę kanałów wapniowych.

      W niektórych przypadkach warto rozważyć płukanie żołądka. U zdrowych ochotników zastosowanie węgla aktywnego do 2 godzin po podaniu 10 mg amlodypiny zmniejszało szybkość absorpcji amlodypiny.

      Dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści, ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: Wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu naczyniowym, kod ATC: C08CA01

      Mechanizm działania

      Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych). Hamuje przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń.

      Mechanizm działania obniżającego ciśnienie amlodypiny jest wynikiem bezpośredniego działania rozkurczowego na mięśnie gładkie naczyń. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów dławicy piersiowej w czasie stosowania amlodypiny nie jest w pełni wyjaśniony, jednak amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

      1. Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

      2. Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba przypadków (%)

        Porównanie amlodypiny i placebo

        Efekt

        Amlodypina

        Placebo

        Enalapril

        Wskaźnik ryzyka (95% przedział ufności)

        wartość P

        Pierwszorzędowy punkt końcowy

        Niepożądane zdarzenia sercowo-

        naczyniowe

        110 (16,6)

        151 (23,1)

        136 (20,2)

        0,69 (0,54-0,88)

        ,033

        Poszczególne elementy

        Rewaskularyzacja wieńcowa

        78 (11,8)

        103

        (15,7)

        95 (141,1)

        0,73 (0,54-0,98)

        ,03

        Hospitalizacja z powodu dławicy

        51 (7,7)

        84 (12,8)

        86 (12,8)

        0,58 (0,41-0,82)

        ,002

        Zawał mięśnia sercowego niezakończony

        zgonem

        14 (2,1)

        19 (2,9)

        11 (1,6)

        0,73 (0,37-1,46)

        ,37

        Udar mózgu lub TIA

        6 (0,9)

        12 (1,8)

        8 (1,2)

        0,50 (0,19-1,32)

        ,15

        Zgon z powodów sercowo-

        naczyniowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        5 (0,7)

        2,46 (0,48-12,7)

        ,27

        Hospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności

        serca

        3 (0,5)

        5 (0,8)

        4 (0,6)

        0,59 (0,14-2,47)

        ,46

        Zatrzymanie krążenia ze skuteczną

        resuscytacją

        0

        4 (0,6)

        1 (0,1)

        NA

        ,04

        Świeżo rozpoznana

        choroba naczyń obwodowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        8 (1,2)

        2,6 (0,50-13,4)

        ,24

        Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny, CI- przedział ufności

        Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca

        Badania hemodynamiczne oraz próby wysiłkowe przeprowadzone u chorych z niewydolnością serca klasy II-IV wg NYHA wykazały, że amlodypina nie prowadzi do pogorszenia stanu klinicznego chorych określonego poprzez zdolność do wykonywania wysiłku fizycznego, pomiar frakcji wyrzutowej lewej komory oraz nasilenie objawów klinicznych.

        W badaniu kontrolowanym przeprowadzonym z użyciem placebo (PRAISE), u chorych

        z niewydolnością serca klasy III-I V wg NYHA leczonych digoksyną, lekami moczopędnymi i inhibitorami konwertazy angiotensyny wykazano, że zastosowanie amlodypiny nie zwiększa umieralności ani łącznie chorobowości i umieralności pacjentów z niewydolnością serca.

        W dalszej obserwacji w długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo (PRAISE-2), stosowanie amlodypiny u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca (NYHA III i IV) bez cech sugerujących podłoże niedokrwienne choroby, leczonych ustalonymi dawkami inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE-I), glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, amlodypina nie miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej grupie pacjentów, przyjmowanie amlodypiny związane było ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

        Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

        Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca" (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia:

        amlodypina 2,5-10 mg/d (antagonista wapnia) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

        Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej 55 lat, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

        Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej oraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem z zastosowaniem amlodypiny i chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższa w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnic w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w których stosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

        Dzieci i młodzież (w wieku 6 lat i powyżej)

        W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo wykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

        Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości.

      3. Właściwości farmakokinetyczne

      4. Wchłanianie, dystrybucja, wiązanie przez białka surowicy

        Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%. Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

        Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu. Metabolizm/eliminacja

        Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35-50 godzin i umożliwia dawkowanie raz na dobę. Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów.

        Zaburzenia czynności wątroby:

        Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością wątroby mają zmniejszony klirens amlodypiny czego wynikiem jest dłuższy okres półtrwania oraz zwiększenie AUC o około 40-60%.

        Pacjenci w podeszłym wieku

        Maksymalne stężenie amlodypiny w surowicy występuje u osób w podeszłym wieku po takim samym czasie jak u młodszych pacjentów. W podeszłym wieku istnieje tendencja do zmniejszania się klirensu amlodypiny, co powoduje zwiększenie pola pod krzywą stężenia leku w czasie i przedłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji. U pacjentów z niewydolnością krążenia pole pod krzywą stężenia leku w czasie i okres półtrwania w fazie eliminacji zwiększały się odpowiednio do wieku.

        Dzieci i młodzież

        Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne w populacji 74 dzieci w wieku od 12 miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących dawki amlodypiny pomiędzy 1,25 i 20 mg zarówno raz na dobę jak i dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat typowy klirens doustny (CL/F) wynosił odpowiednio u osób płci męskiej 22,5 i 27,4 l/h oraz u osób płci żeńskiej 16,4 i 21,3 l/h.

        Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Dane zgłaszane dla dzieci w wieku poniżej 6 lat są ograniczone.

      5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

      6. Toksyczny wpływ na płodność:

        Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

        Zaburzenia płodności:

        Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów, w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i komórek Sertoliego.

        Rakotwórczość, mutageneza:

        U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

        W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomie genów ani chromosomów.

        * W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

    3. SZCZEGÓŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE

      1. Wykaz substancji pomocniczych

      2. Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Celuloza mikrokrystaliczna

      3. Niezgodności farmaceutyczne

      4. Nie dotyczy.

      5. Okres ważności

      6. 5 lat

        6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

        Przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

        Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

          1. Rodzaj i zawartość opakowania

          2. 30 tabletek (3 x 10) w blistrach z folii Aluminium/PVC/PVDC, w tekturowym pudełku.

          3. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

        Bez specjalnych wymagań.

        Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

    4. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

    5. PROTERAPIA Spółka z o.o.

      ul. Komitetu Obrony Robotników 45 D 02-146 Warszawa

    6. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

    7. Cardilopin, 2,5 mg: Pozwolenie nr 9073,

      Cardilopin, 5 mg: Pozwolenie nr 9074, Cardilopin,10 mg: Pozwolenie nr 9075.

    8. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

    9. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.11.2001 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22.07.2011

    10. DATA ZATWIERDZENIE LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

    29.06.2022

Reklama: