Reklama:

Salofalk

Substancja czynna: Mesalazinum 4 mg
Postać farmaceutyczna: Zawiesina doodbytnicza , 4 g/60 ml
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. SALOFALK, 4 g/60 ml, zawiesina doodbytnicza

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Jeden wlew doodbytniczy (60 ml zawiesiny w butelce) zawiera jako substancję czynną 4 g mesalazyny, tj. kwasu 5-aminosalicylowego (Mesalazinum).

    Substancje pomocnicze o znanym działaniu

    Jeden wlew produktu leczniczego Salofalk zawiera 280,8 mg pirosiarczynu potasu (E 224) i 60 mg benzoesanu sodu (E 211).

    Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Zawiesina doodbytnicza

    Wygląd: zawiesina jednorodna, koloru kremowego do jasnobrązowego, nie zawierająca ciał obcych.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (ulcerative colitis).

    3. Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie

    4. Na ogół obowiązują następujące zalecenia odnośnie dawkowania.

      Zawartość jednej butelki (60 ml zawiesiny) wprowadza się do odbytnicy w postaci wlewu doodbytniczego raz na dobę, wieczorem przed nocnym spoczynkiem.

      Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się po zastosowaniu zawiesiny doodbytniczej Salofalk bezpośrednio po wcześniejszym opróżnieniu jelit.

      Pożądany wynik leczenia można uzyskać jedynie wówczas, gdy Salofalk w postaci zawiesiny doodbytniczej jest podawany regularnie i konsekwentnie.

      Czas trwania leczenia

      Długość trwania terapii określana jest przez lekarza.

      Ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego ustępuje zwykle po 8 – 12 tygodniach. Po tym okresie na ogół nie należy stosować leku Salofalk w postaci zawiesiny doodbytniczej.

      Sposób podawania Przygotowanie leku:

      • Wstrząsać butelką przez 30 sekund.

      • Usunąć ochronny kapturek z aplikatora.

      • Trzymać butelkę z boku.

        Właściwe ułożenie pacjenta:

      • Pacjent powinien leżeć na lewym boku. Lewa kończyna dolna powinna być wyprostowana a prawa zgięta. Dzięki takiemu ułożeniu łatwiej podać lek w postaci zawiesiny doodbytniczej i jest on bardziej skuteczny.

        Podanie zawiesiny doodbytniczej:

      • Końcówkę aplikatora wprowadzić głęboko do odbytnicy.

      • Butelkę delikatnie obrócić dnem do góry i powoli ściskać.

      • Po opróżnieniu butelki powoli wyjąć aplikator z odbytnicy.

      • Pacjent powinien pozostać w pozycji leżącej przez co najmniej 30 minut po podaniu zawiesiny, aby lek mógł równomiernie rozprowadzić się po całym jelicie grubym.

      • W miarę możliwości, zawiesina doodbytnicza powinna pozostawać w odbytnicy i działać przez całą noc.

        Stosowanie u dzieci

        Istnieje małe doświadczenie oraz ograniczona dokumentacja dotycząca skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci.

    5. Przeciwwskazania

      • nadwrażliwość na salicylany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

      • ciężkie zaburzenia czynności wątroby lub nerek.

    6. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    7. Przed podaniem leku i w czasie jego podawania, według oceny lekarza prowadzącego leczenie, należy wykonywać badania krwi (morfologia krwi z rozmazem, parametry czynnościowe wątroby,

      takie jak aktywność aminotransferazy alaninowej lub asparaginianowej, stężenie kreatyniny w surowicy krwi) i moczu (testy paskowe i osad moczu). Zaleca się przeprowadzenie tych badań po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia, a następnie 2-3 razy w odstępach 4-tygodniowych.

      Jeżeli wyniki są prawidłowe, badania należy wykonywać co trzy miesiące. W przypadku wystąpienia dodatkowych objawów choroby, należy badania przeprowadzić natychmiast.

      Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Produktu leczniczego Salofalk nie należy podawać pacjentom z zaburzeniami czynności nerek.

      W razie pogorszenia się czynności nerek w okresie stosowania leku, należy podejrzewać wystąpienie

      działania nefrotoksycznego mesalazyny.

      Po zastosowaniu mesalazyny odnotowano przypadki wystąpienia kamicy układu moczowego, w tym kamieni składających się w 100% z mesalazyny. Podczas leczenia należy przyjmować odpowiednią ilość płynów.

      Mesalazyna może powodować czerwonobrązowe przebarwienie moczu po kontakcie z wybielaczem podchlorynem sodu (np. w toaletach czyszczonych podchlorynem sodu zawartym w niektórych wybielaczach).

      Pacjenci z chorobami płuc, zwłaszcza z astmą, wymagają obserwacji w trakcie leczenia produktem Salofalk.

      Rzadko zgłaszano powodowane przez mesalazynę reakcje nadwrażliwości ze strony serca (zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie osierdzia).

      Ciężkie skórne działania niepożądane

      W związku z leczeniem mesalazyną notowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR), w tym reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN).

      Należy przerwać stosowanie mesalazyny w chwili pojawienia się pierwszych przedmiotowych i podmiotowych objawów ciężkich reakcji skórnych, takich jak wysypka, zmiany na błonach śluzowych lub jakiekolwiek inne oznaki nadwrażliwości.

      Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły objawy działań niepożądanych produktów leczniczych zawierających sulfasalazynę, powinni rozpoczynać leczenie produktem Salofalk wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza. Jeśli wystąpią ostre objawy nietolerancji, takie jak drgawki, skurcze w obrębie jamy

      brzusznej, ostry ból brzucha, gorączka, ciężkie bóle głowy lub wysypka, należy natychmiast odstawić lek.

      Wlewy produktu leczniczego Salofalk zawierają pirosiarczyn potasu, który rzadko może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

      Produkt leczniczy zawiera 60 mg benzoesanu sodu w każdym wlewie Salofalk. Benzoesan sodu może powodować miejscowe podrażnienie.

    8. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    9. Nie przeprowadzono swoistych badań dotyczących interakcji.

      U pacjentów otrzymujących jednoczesne leczenie azatiopryną, 6-merkaptopuryną lub tioguaniną należy wziąć pod uwagę możliwość nasilenia działania supresyjnego azatiopryny, 6-merkaptopuryny lub tioguaniny na szpik kostny.

      Istnieją słabe przesłanki wskazujące na to, że mesalazyna może osłabiać działanie przeciwzakrzepowe warfaryny.

    10. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    11. Wpływ na płodność

      Dane dotyczące stosowania mesalazyny wskazują na to, że substancja ta może powodować przemijającą oligospermię u mężczyzn.

      Ciąża

      Dostępna jest niewystarczająca ilość danych dotyczących stosowania leku Salofalk u kobiet w ciąży. U ograniczonej liczby kobiet w ciąży, które przyjmowały mesalazynę, nie stwierdzono szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój płodu i noworodka. Brak dalszych istotnych danych

      epidemiologicznych. W jednym przypadku opisano niewydolność nerek u noworodka urodzonego przez kobietę, która długotrwale przyjmowała mesalazynę w okresie ciąży w dużych dawkach (2 – 4 g na dobę, doustnie).

      Badania na zwierzętach, którym podawano mesalazynę doustnie, nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodu lub rozwój noworodka.

      Salofalk wolno stosować w okresie ciąży jedynie wówczas, gdy spodziewane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem.

      Karmienie piersią

      Kwas N-acetylo-5-aminosalicylowy oraz niewielkie ilości mesalazyny przenikają do mleka ludzkiego. Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania mesalazyny u kobiet w okresie laktacji. Nie można wykluczyć wystąpienia reakcji nadwrażliwości u niemowląt, np. biegunki. Z tego względu Salofalk należy stosować w okresie laktacji jedynie wówczas, gdy spodziewane korzyści przeważają

      nad potencjalnym ryzykiem. W razie wystąpienia biegunki u niemowlęcia należy przerwać karmienie piersią.

    12. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    13. Salofalk nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

    14. Działania niepożądane

    15. Klasyfikacja układów

      i narządów

      Częstość występowania według klasyfikacji MedDRA

      rzadko

      ( 1/10 000 do

      <1/1000)

      bardzo rzadko (< 1/ 10 000)

      nieznana

      (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych

      danych)

      Zaburzenia krwi

      i układu chłonnego

      zaburzenia morfologii krwi (niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, pancytopenia, neutropenia, leukopenia

      i trombocytopenia)

      Zaburzenia układu

      nerwowego

      ból głowy, zawroty

      głowy

      neuropatia obwodowa

      Zaburzenia serca

      zapalenie osierdzia, zapalenie mięśnia

      sercowego

      Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej

      i śródpiersia

      alergiczne i zwłókniające reakcje

      w obrębie płuc (w tym duszność, kaszel, skurcz oskrzeli, zapalenie pęcherzyków

      płucnych, eozynofilia płucna, nacieki

      na płuca, zapalenie płuc)

      Zaburzenia żołądka i jelit

      ból brzucha,

      biegunka, wzdęcia, nudności i wymioty

      ostre zapalenie trzustki

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      zaburzenia czynności nerek, w tym ostre i przewlekłe

      śródmiąższowe zapalenie nerek oraz niewydolność nerek

      kamica układu moczowego*

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      nadwrażliwość na światło

      łysienie

      reakcja polekowa z

      eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), zespół Stevensa i Johnsona (SJS), toksyczne martwicze

      oddzielanie się naskórka (TEN)

      Zaburzenia mięśniowo-

      szkieletowe i tkanki łącznej

      ból mięśni, ból stawów

      Zaburzenia układu immunologicznego

      reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka alergiczna, gorączka polekowa,

      zespół tocznia rumieniowatego,

      uogólnione zapalenie jelita grubego

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      zaburzenia

      parametrów czynności wątroby (zwiększenie aktywności aminotransferaz

      i parametrów wskazujących na cholestazę),

      zapalenie wątroby, cholestatyczne

      zapalenie wątroby

      Zaburzenia układu

      rozrodczego i piersi

      oligospermia

      (odwracalna)

      * Więcej informacji w punkcie 4.4.

      W związku z leczeniem mesalazyną notowano ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR), w tym reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), zespół Stevensa i Johnsona (SJS) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN) (patrz punkt 4.4).

      Nadwrażliwość na światło

      Cięższe reakcje notowano u pacjentów z wcześniej występującymi schorzeniami skóry, takimi jak atopowe zapalenie skóry i wyprysk atopowy.

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

      niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania

      Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: 22 49 21 301, faks: 22 49 21 309

      Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    16. Przedawkowanie

    17. Dostępne są bardzo ograniczone dane dotyczące przypadków przedawkowania (np. umyślne samobójstwo z użyciem wysokich doustnych dawek mesalazyny), które nie wskazują na możliwość wystąpienia działań toksycznych w obrębie nerek lub wątroby. Nie istnieje swoiste antidotum. Zaleca się leczenie objawowe i podtrzymujące.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwzapalne stosowane w chorobach jelit. Kwas aminosalicylowy i leki o podobnym działaniu.

      Kod ATC: A07EC02

      Mechanizm działania przeciwzapalnego nie został dotychczas w pełni wyjaśniony. Na podstawie badań in vitro sugeruje się hamujące działanie mesalazyny na lipoksygenazę.

      Ponadto obserwowano wpływ mesalazyny na stężenie prostaglandyny w błonie śluzowej jelita. Mesalazyna (kwas 5-aminosalicylowy) może także działać jako substancja wychwytująca wolne rodniki tlenowe.

      Po przejściu do światła jelita mesalazyna podana doodbytniczo ma znaczne działanie miejscowe na błonę śluzową i tkankę znajdującą się pod błoną śluzową jelita.

    3. Właściwości farmakokinetyczne

    4. Ogólne właściwości mesalazyny

      Wchłanianie

      Wchłanianie mesalazyny jest największe w odcinkach bliższych a najmniejsze w odcinkach dalszych jelit.

      Metabolizm

      Mesalazyna jest metabolizowana przed przejściem do krążenia układowego, zarówno w błonie śluzowej jelit, jak i wątrobie, do kwasu N-acetylo-5-aminosalicylowego (N-acetyl-5-aminosalicylic acid, N-Ac-5-ASA), który jest farmakologicznie nieczynny. Jak się wydaje, acetylacja nie zależy od tego, do którego fenotypu acetylacji należy dany pacjent. Część mesalazyny jest acetylowana przez bakterie jelita grubego. Stopień wiązania mesalazyny z białkami osocza wynosi 43% a N-Ac-5-ASA – 78%.

      Eliminacja

      Mesalazyna i jej metabolit, N-Ac-5-ASA, są wydalane głównie z kałem, a także z moczem (od 20% do 50%, w zależności od drogi podawania, postaci farmaceutycznej oraz sposobu uwalniania mesalazyny) oraz w mniejszej części z żółcią. Wydalanie przez nerki obejmuje głównie N-Ac-5-ASA. Około 1% mesalazyny podanej drogą doustną przenika do mleka kobiecego, głównie w postaci N-Ac- 5-ASA.

      Szczególne właściwości produktu Salofalk w postaci zawiesiny doodbytniczej 4 g/60 ml

      Dystrybucja

      Badanie z zastosowaniem technik diagnostyki obrazowej u pacjentów z zaostrzeniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, przeprowadzone na początku

      leczenia zawiesiną doodbytniczą oraz po uzyskaniu remisji po 12 tygodniach leczenia, wykazało rozmieszczenie zawiesiny doodbytniczej głównie w odbytnicy i esicy oraz w mniejszym stopniu w innych częściach okrężnicy zstępującej.

      Wchłanianie i eliminacja

      W badaniu z udziałem pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w okresie remisji, maksymalne stężenia kwasu 5-aminosalicylowego oraz N-Ac-5-ASA wynosiły odpowiednio 0,92 µg/ml oraz 1,62 µg/ml. Uzyskiwano je po 11 – 12 godzinach od podania leku w warunkach stanu równowagi. Wskaźnik wydalania wynosił około 13% (w okresie 45 godzin). Większość leku (około 85%) była wydalana w postaci metabolitu, N-Ac-5-ASA.

      U dzieci z przewlekłą zapalną chorobą jelita grubego, leczonych produktem Salofalk w postaci zawiesiny doodbytniczej, 4 g/60 ml, stężenia kwasu 5-aminosalicylowego oraz N-Ac-5-ASA w osoczu krwi, w stanie równowagi, wynosiły odpowiednio 0,5 – 2,8 µg/ml oraz 0,9 – 4,1 µg/ml.

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, genotoksyczności, potencjonalnego działania rakotwórczego (na szczurach) i

      toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

      W badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym dużych dawek doustnych mesalazyny, stwierdzono działanie toksyczne na nerki (martwicę brodawek nerkowych i uszkodzenie nabłonka cewek nerkowych bliższych lub całego nefronu). Kliniczne znaczenie tego odkrycia jest niejasne.

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Sodu benzoesan (E 211)

      Potasu pirosiarczyn (E 224, maks. 0,28 g, co odpowiada maks. 0,16 g dwutlenku siarki) Disodu edetynian

      Karbomer Potasu octan Guma ksantan

      Woda oczyszczona.

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Nie dotyczy

    5. Okres ważności

    6. 2 lata

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Okrągłe, białe butelki z polietylenu o małej gęstości (LDPE) zakończone kaniulami, z zielonym kapturkiem ochronnym z polietylenu o małej gęstości, w dwóch blistrach PVC/papier w tekturowym pudełku.

      Wielkość opakowania: 7 butelek po 60 ml zawiesiny doodbytniczej (w jednym blistrze 3 butelki, w drugim 4).

    11. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

    12. Bez specjalnych wymagań.

      Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. DR. FALK PHARMA GmbH

    Leinenweberstrasse 5

    79108 Freiburg Niemcy

  12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. Pozwolenie nr 9701

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 16.12.2002 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 04.10.2012 r.

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

01/2023

Reklama: