Reklama:

Amlomyl

Substancja czynna: Amlodipinum 10 mg
Postać farmaceutyczna: Tabletki , 10 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Amlomyl, 5 mg, tabletki

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Tabletka. Tabletka 5 mg

    Biała, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczonym “5” po jednej stronie i z rowkiem

    dzielącym po drugiej stronie.

    Tabletki można dzielić na równe dawki.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

      • Nadciśnienie tętnicze

      • Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa

      • Naczynioskurczowa dusznica piersiowa (Prinzmetala)

    2. Dawkowanie i sposób podawania

    3. Dawkowanie

      Dorośli

      Zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej początkowa dawka Amlomylu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki 10 mg na dobę (w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.

      U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina może być stosowana w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciw dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta.

      Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny.

      Szczególne grupy pacjentów

      Osoby w podeszłym wieku

      Amlodypina stosowana w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez chorych w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

      Zaburzenia czynności wątroby

      Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

      Zaburzenia czynności nerek

      Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest usuwana

      z organizmu przez dializę.

      Dzieci i młodzież

      Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

      Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniach stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

      Dzieci poniżej 6. roku życia Brak dostępnych danych.

      Sposób podawania

      Tabletka do stosowania doustnego.

    4. Przeciwwskazania

    5. Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów:

      • z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

      • z ciężkim niedociśnieniem tętniczym

      • ze wstrząsem ( w tym wstrząsem kardiogennym)

      • ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej)

      • z hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego

    6. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    7. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

      Pacjenci z niewydolnością serca:

      Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca.

      W długoterminowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentów

      z ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) częstość występowania obrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo,lecz nie towarzyszyło temu nasilenie objawów niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

      Leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypina, powinny być ostrożnie stosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.

      Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

      Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania.

      Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawki amodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

      Osoby w podeszłym wieku:

      U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki

      (patrz punkty 4.2 i 5.2).

      Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

      Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek.

      Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczas dializy.

      Sód

      Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

    8. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    9. Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

      Inhibitory CYP3A4

      Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego.

      Znaczenie kliniczne niniejszej zmiany może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki.

      Induktory CYP3A4

      Po jednoczesnym podaniu znanych induktorów CYP3A4, stężenie amlodypiny w osoczu może być różne. Z tego względu należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi oraz dostosować dawkę podczas jednoczesnego stosowania induktorów CYP3A4, zarówno w czasie trwania leczenia jak i po jego zakończeniu, szczególnie w przypadku stosowania silnych induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca).

      Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.

      Dantrolen (wlew)

      U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału

      wapniowego, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą

      i w leczeniu hipertermii złośliwej.

      Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

      Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.

      Takrolimus

      W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonego stężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest

      w pełni zrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny

      pacjentom leczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi

      i w razie konieczności, dostosowania dawki takrolimusu.

      Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)

      Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.

      Cyklosporyna

      Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%).

      U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

      Symwastatyna

      Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg prowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu do symwastatyny stosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

      W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.

    10. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    11. Ciąża

      Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

      Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych

      dawek produktu (patrz punkt 5.3).

      Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy nie można zastosować innego, bezpieczniejszego leku lub, gdy korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko dla matki i płodu.

      Karmienie piersią

      Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Część dawki matczynej, którą otrzymuje niemowlę została oszacowana w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, maksymalnie 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzja odnośnie kontynuacji lub rezygnacji z karmienia piersią czy też kontynuacji lub rezygnacji z leczenia

      amlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści leczenia amlodypiną u matki.

      Płodność

      U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych

      z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

    12. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    13. Amlodypina może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn. U pacjentów przyjmujących amlodypinę, którzy odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcji może być obniżona. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

    14. Działania niepożądane

    15. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

      Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

      Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

      W czasie leczenia amlodypiną zaobserwowano i opisano następujące działania niepożądane

      z następującą częstością ich występowania:

      Bardzo często (>1/10); Często (>1/100, <1/10; Niezbyt często (>1/1000, <1/100); Rzadko (> 1/10 000, <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

      W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

      Klasyfikacja układów i narządów

      Częstość

      Działania niepożądane

      Zaburzenia krwi i układu chłonnego

      Bardzo rzadko

      Leukocytopenia,

      małopłytkowość

      Zaburzenia układu

      immunologicznego

      Bardzo rzadko

      Reakcje alergiczne

      Zaburzenia metabolizmu i

      odżywiania

      Bardzo rzadko

      Hiperglikemia

      Zaburzenia psychiczne

      Niezbyt często

      Depresja, zmiany nastroju (w

      tym lęk), bezsenność

      Rzadko

      Dezorientacja

      Zaburzenia układu nerwowego

      Często

      Senność, zawroty głowy, bóle głowy (zwłaszcza w

      początkowym okresie leczenia)

      Niezbyt często

      Drżenie, zaburzenia smaku, omdlenia, niedoczulica, przeczulica

      Bardzo rzadko

      Wzmożone napięcie, neuropatia

      obwodowa

      Częstość nieznana

      Zaburzenia pozapiramidowe#

      Zaburzenia oka

      Niezbyt często

      Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenia)

      Zaburzenia ucha i błędnika

      Niezbyt często

      Szumy uszne

      Zaburzenia serca

      Często

      Kołatanie serca

      Niezbyt często

      Zaburzenia rytmu serca (w tym

      bradykardia, częstoskurcz komorowy i migotanie przedsionków)

      Bardzo rzadko

      Zawał serca,

      Zaburzenia naczyniowe

      Często

      Nagłe zaczerwienienie twarzy

      Niezbyt często

      Niedociśnienie

      Bardzo rzadko

      Zapalenie naczyń

      Zaburzenia układu

      oddechowego, klatki piersiowej

      i śródpiersia

      Często

      Duszność

      Niezbyt często

      Kaszel, nieżyt nosa

      Zaburzenia żołądka i jelit

      Często

      Ból brzucha, nudności, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i

      zaparcia)

      Niezbyt często

      Wymioty, suchość w ustach

      Bardzo rzadko

      Zapalenie trzustki, nieżyt żołądka, przerost dziąseł

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      Bardzo rzadko

      Zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności

      enzymów wątrobowych*

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      Niezbyt często

      Łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, rumień, wysypka,

      pokrzywka

      Bardzo rzadko

      Obrzęk naczynioworuchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa Johnsona,

      obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło

      Częstość nieznana

      Toksyczna nekroliza naskórka

      Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej

      Często

      Obrzęk kostek, kurcze mięśni

      Niezbyt często

      Bóle stawów, bóle mięśni, bóle

      pleców

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      Niezbyt często

      Zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie częstotliwości

      oddawania moczu

      Zaburzenie układu

      rozrodczego i piersi

      Niezbyt często

      Impotencja, ginekomastia

      Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

      Bardzo często

      Obrzęk,

      Często

      Zmęczenie, osłabienie

      Niezbyt często

      Ból w klatce piersiowej, ból, złe

      samopoczucie

      Badania laboratoryjne

      Niezbyt często

      Zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

      *Najczęściej wraz z cholestazą

      #Zgłaszano wyjątkowe przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

      Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

      Tel: + 48 22 49 21 301

      Fax: + 48 22 49 21 309

      Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    16. Przedawkowanie

    17. U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

      Objawy

      Dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie amlodypiny może powodować nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i odruchową tachykardię. Odnotowano przypadki znacznego i prawdopodobnie długotrwałego obniżenia ciśnienia systemowego, prowadzącego do wstrząsu, w tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.

      Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.

      Leczenie

      Klinicznie istotne niedociśnienie, spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego wspomagania czynności układu sercowo-naczyniowego, które obejmuje regularne monitorowanie funkcji układu krążenia i oddechowego, uniesienie kończyn oraz kontrolę objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

      Pomocne w przywracaniu prawidłowego napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego krwi, mogą być leki obkurczające naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do ich stosowania. Dożylnie podany glukonian wapnia może wpływać korzystnie, odwracając skutki blokady kanałów wapniowych

      W niektórych przypadkach skutecznym, wartym rozważenia postępowaniem, może być wykonanie płukania żołądka. Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom,

      niezwłocznie lub do 2 godzin po zażyciu amlodypiny (w dawce 10 mg), prowadziło do znaczącego obniżenia wchłaniania amlodypiny.

      Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa nie wydaje się skuteczną metodą usuwania jej z organizmu.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści kanału wapniowego, selektywni antagoniści kanału wapniowego głównie z działaniami naczyniowymi, pochodne dihydropirydyny. Kod ATC: C08CA01

      Mechanizm działania

      Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń.

      Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniego działania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów dławicy piersiowej przez amlodypinę nie został w pełni ustalony, jednak amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

      1. Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

      2. Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba przypadków (%)

        Porównanie amlodypiny i

        placebo

        Efekt

        Amlodypina

        Placebo

        Enalapryl

        Wskaźnik ryzyka (95%

        przedział ufności)

        Wartość P

        Pierwszorzędowy punkt końcowy

        Niepożądane

        zdarzenia sercowo- naczyniowe

        110 (16,6)

        151 (23,1)

        136 (20,2)

        0,69 (0,54–

        0,88)

        ,003

        Poszczególne elementy

        Rewaskularyzacja

        wieńcowa

        78 (11,8)

        103 (15,7)

        95 (141,1)

        0,73 (0,54–

        0,98)

        ,03

        Hospitalizacja z

        powodu dławicy

        51 (7,7)

        84 (12,8)

        86 (12,8)

        0,58 (0,41–

        0,82)

        ,002

        Zawał mięśnia sercowego niezakończony

        zgonem

        14 (2,1)

        19 (2,9)

        11 (1,6)

        0,73 (0,37–

        1,46)

        ,37

        Udar mózgu lub TIA

        6 (0,9)

        12 (1,8)

        8 (1,2)

        0,50 (0,19–

        1,32)

        ,15

        Zgon z powodów

        sercowo- naczyniowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        5 (0,7)

        2,46 (0,48–

        12,7)

        ,27

        Hospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności

        serca

        3 (0,5)

        5 (0,8)

        4(0,6)

        0,59 (0,14–

        2,47)

        ,46

        Zatrzymanie krążenia ze skuteczną

        resuscytacją

        0

        4 (0,6)

        1(0,1)

        BD

        ,04

        Świeżo rozpoznana choroba naczyń

        obwodowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        8 (1,2)

        2,6 (0,50–

        13,4)

        ,24

        Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

        Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca:

        Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i badania kliniczne oparte na próbie wysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHA wykazały, że amlodypina nie powodowała pogorszenia stanu pacjentów, ocenianego jako tolerancja wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz nasilenie objawów klinicznych.

        W kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE), zaprojektowanym u chorych z niewydolnością serca stopnia III-IV według NYHA , otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I) wykazano, że amlodypina nie powodowała zwiększenia ryzyka umieralności ani łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentów

        z niewydolnością serca.

        W dalszej obserwacji w długookresowym, kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE-2), w którym oceniano stosowanie amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w klasie NYHA III i IV bez objawów klinicznych, u których choroba nie miała podłoża

        niedokrwiennego, stosujących stałe dawki inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, amlodypina nie miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo- naczyniowych. W tej samej populacji pacjentów, stosowanie leku wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

        Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

        Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia: amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista kanału wapniowego) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

        Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej 55 lat, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

        Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej oraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem

        z zastosowaniem amlodypiny i chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższa

        w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs

        7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnic w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w których stosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

        Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

        W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo

        wykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

        Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości..

      3. Właściwości farmakokinetyczne

      4. Wchłanianie

        Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%.

        Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

        Dystrybucja

        Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

        Metabolizm

        Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów.

        Eliminacja

        Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 godzin i umożliwia dawkowanie raz na dobę.

        Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

        Dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są bardzo ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens amlodypiny jest zmniejszony, co powoduje wydłużeniu okresu półtrwania amlodypiny oraz wzrost pola pod krzywą AUC o około 40-60%.

        Osoby w podeszłym wieku

        Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w surowicy krwi jest podobny zarówno u ludzi starszych jak i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirens amlodypiny zwykle bywa obniżony z następowym wzrostem AUC i okresu półtrwania w fazie eliminacji leku. Wzrost wartości AUC i okresu biologicznego półtrwania w fazie

        eliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca był zgodny z oczekiwaniami dla tej grupy wiekowej.

        Dzieci i młodzież

        Przeprowadzono populacyjne badanie farmakokinetyczne w grupie 74 dzieci w wieku od 12 miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (w tym 34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących amlodypinę w dawkach od 1,25 do 20 mg raz lub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat średni klirens całkowity (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3 l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Dane dotyczące dzieci poniżej 6 roku życia są ograniczone.

      5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    Toksyczny wpływ na płodność

    Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

    Zaburzenia płodności

    Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę

    (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów,

    w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i komórek Sertoliego.

    Rakotwórczość, mutageneza

    U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona,

    a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

    W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na

    poziomie genów ani chromosomów.

    *W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

    1. DANE FARMACEUTYCZNE

      1. Wykaz substancji pomocniczych

      2. Wapnia wodorofosforan Celuloza mikrokrystaliczna

        Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Magnezu stearynian

      3. Niezgodności farmaceutyczne

      4. Nie dotyczy.

      5. Okres ważności

      6. 2 lata

      7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

      8. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

      9. Rodzaj i zawartość opakowania

      10. Blistry z PVC/PVDC/Aluminium zawierające 10, 14, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 180 tabletek

        Butelki z HDPE z zakrętką z PP zawierające 28, 30, 56, 100, 180, 500 tabletek Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

      11. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

      12. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć

        w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

    2. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

    3. DOPUSZCZENIE DO OBROTU

      Mylan Ireland Limited Unit 35/36 Grange Parade

      Baldoyle Industrial Estate, Dublin 13

      Irlandia

    4. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

    5. 17856

    6. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

    7. OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

      18/02/2011

    8. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

    CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

    07/2022

    1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

    2. Amlomyl, 10 mg, tabletki

    3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

    4. Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny (w postaci amlodypiny bezylanu) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

    6. Tabletka. Tabletka 10 mg

      Biała, okrągła, dwuwypukła tabletka z wytłoczoną cyfrą “10” po jednej stronie i z rowkiem dzielącym po drugiej stronie.

      Tabletki można dzielić na równe dawki.

    7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

      1. Wskazania do stosowania

        • Nadciśnienie tętnicze

        • Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa

        • Naczynioskurczowa dusznica piersiowa (Prinzmetala)

      2. Dawkowanie i sposób podawania

      3. Dawkowanie

        Dorośli

        Zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej początkowa dawka Amlomylu wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki 10 mg na dobę (w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.

        U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina może być stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi produktami leczniczymi przeciw dławicy piersiowej u pacjentów z dławicą oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta.

        Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny.

        Szczególne grupy pacjentów

        Osoby w podeszłym wieku

        Amlodypina stosowana w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez

        chorych w wieku podeszłym i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się

        normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

        Zaburzenia czynności wątroby

        Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.

        Zaburzenia czynności nerek

        Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest usuwana

        z organizmu przez dializę.

        Dzieci i młodzież

        Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.

        Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniach stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

        Dzieci poniżej 6. roku życia Brak dostępnych danych.

        Sposób podawania

        Tabletka do stosowania doustnego.

      4. Przeciwwskazania

      5. Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów:

        • z nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

        • z ciężkim niedociśnieniem tętniczym

        • ze wstrząsem ( w tym wstrząsem kardiogennym)

        • ze zwężeniem drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej)

        • z hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego.

      6. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

      7. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

        Pacjenci z niewydolnością serca:

        Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca.

        W długoterminowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentów

        z ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) częstość występowania obrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo,lecz nie towarzyszyło temu nasilenie objawów niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

        Leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych, w tym amlodypina, powinny być ostrożnie stosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz śmierci.

        Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby:

        Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony, a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania.

        Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania dawki amodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

        Osoby w podeszłym wieku:

        U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki

        (patrz punkty 4.2 i 5.2).

        Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek:

        Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek.

        Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczas dializy.

        Sód

        Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

      8. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

      9. Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

        Inhibitory CYP3A4

        Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Znaczenie kliniczne niniejszej zmiany może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki.

        Induktory CYP3A4

        Po jednoczesnym podaniu znanych induktorów CYP3A4, stężenie amlodypiny w osoczu może być różne. Z tego względu należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi oraz dostosować dawkę podczas jednoczesnego stosowania induktorów CYP3A4, zarówno w czasie trwania leczenia jak i po jego zakończeniu, szczególnie w przypadku stosowania silnych induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca).

        Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.

        Dantrolen (wlew)

        U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego, takich jak amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą

        i w leczeniu hipertermii złośliwej.

        Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

        Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.

        Takrolimus

        W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonego stężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest

        w pełni zrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny

        pacjentom leczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi

        i w razie konieczności, dostosowania dawki takrolimusu.

        Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)

        Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.

        Cyklosporyna

        Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%).

        U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

        Symwastatyna

        Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg prowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu do symwastatyny stosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

        W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.

      10. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

      11. Ciąża

        Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

        Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych

        dawek produktu (patrz punkt 5.3).

        Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku, gdy nie można zastosować innego, bezpieczniejszego leku lub, gdy korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko dla matki i płodu.

        Karmienie piersią

        Amlodypina przenika do mleka kobiecego. Część dawki matczynej, którą otrzymuje niemowlę została oszacowana w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, maksymalnie 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany. Decyzja odnośnie kontynuacji lub rezygnacji z karmienia piersią czy też kontynuacji lub rezygnacji z leczenia amlodypiną powinna być podejmowana po ocenie potencjalnych korzyści wynikających

        z karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypiną u matki.

        Płodność

        U niektórych pacjentów leczonych antagonistami kanałów wapniowych zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurów zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych

        z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

      12. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

      13. Amlodypina może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn. U pacjentów przyjmujących amlodypinę, którzy odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcji może być obniżona. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

      14. Działania niepożądane

      15. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

        Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

        Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

        W czasie leczenia amlodypiną zaobserwowano i opisano następujące działania niepożądane z następującą częstością ich występowania:

        Bardzo często (>1/10); Często (>1/100, <1/10; Niezbyt często (>1/1000, <1/100); Rzadko (> 1/10 000, <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)..

        W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

        Klasyfikacja układów i narządów

        Częstość

        Działania niepożądane

        Zaburzenia krwi i układu chłonnego

        Bardzo rzadko

        Leukocytopenia,

        małopłytkowość

        Zaburzenia układu

        immunologicznego

        Bardzo rzadko

        Reakcje alergiczne

        Zaburzenia metabolizmu i

        odżywiania

        Bardzo rzadko

        Hiperglikemia

        Zaburzenia psychiczne

        Niezbyt często

        Depresja, zmiany nastroju (w

        tym lęk), bezsenność

        Rzadko

        Dezorientacja

        Zaburzenia układu nerwowego

        Często

        Senność, zawroty głowy, bóle głowy (zwłaszcza w

        początkowym okresie leczenia)

        Niezbyt często

        Drżenie, zaburzenia smaku,

        omdlenia, niedoczulica, przeczulica

        Bardzo rzadko

        Wzmożone napięcie, neuropatia

        obwodowa

        Częstość nieznana

        Zaburzenia pozapiramidowe#

        Zaburzenia oka

        Niezbyt często

        Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenia)

        Zaburzenia ucha i błędnika

        Niezbyt często

        Szumy uszne

        Zaburzenia serca

        Często

        Kołatanie serca

        Niezbyt często

        Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, częstoskurcz komorowy i migotanie

        przedsionków)

        Bardzo rzadko

        Zawał serca

        Zaburzenia naczyniowe

        Często

        Nagłe zaczerwienienie twarzy

        Niezbyt często

        Niedociśnienie

        Bardzo rzadko

        Zapalenie naczyń

        Zaburzenia układu

        oddechowego, klatki piersiowej

        i śródpiersia

        Często

        Duszność

        Niezbyt często

        Kaszel, nieżyt nosa

        Zaburzenia żołądka i jelit

        Często

        Ból brzucha, nudności, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i

        zaparcia)

        Niezbyt często

        Wymioty, suchość w ustach

        Bardzo rzadko

        Zapalenie trzustki, nieżyt żołądka, przerost dziąseł

        Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

        Bardzo rzadko

        Zapalenie wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych*

        Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

        Niezbyt często

        Łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, rumień,

        wysypka, pokrzywka

        Bardzo rzadko

        Obrzęk naczynioworuchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa Johnsona,

        obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło

        Częstość nieznana

        Toksyczna nekroliza naskórka

        Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej

        Często

        Obrzęk kostek, kurcze mięśni

        Niezbyt często

        Bóle stawów, bóle mięśni, bóle

        pleców

        Zaburzenia nerek i dróg moczowych

        Niezbyt często

        Zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie częstotliwości

        oddawania moczu

        Zaburzenie układu

        rozrodczego i piersi

        Niezbyt często

        Impotencja, ginekomastia

        Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

        Bardzo często

        Obrzęk

        Często

        Zmęczenie, osłabienie

        Niezbyt często

        Ból w klatce piersiowej,

        osłabienie, ból, złe

        samopoczucie

        Badania laboratoryjne

        Niezbyt często

        Zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

        *Najczęściej wraz z cholestazą

        #Zgłaszano wyjątkowe przypadki wystąpienia zespołu pozapiramidowego

        Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

        Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

        Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

        Tel: + 48 22 49 21 301

        Fax: + 48 22 49 21 309

        Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

        Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

      16. Przedawkowanie

      17. U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.

        Objawy

        Dostępne dane wskazują, że znaczne przedawkowanie amlodypiny może powodować nadmierne rozszerzenie naczyń obwodowych i odruchową tachykardię. Odnotowano przypadki znacznego i prawdopodobnie długotrwałego obniżenia ciśnienia systemowego, prowadzącego do wstrząsu, w tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.

        Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.

        Leczenie

        Klinicznie istotne niedociśnienie, spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego wspomagania czynności układu sercowo-naczyniowego, które obejmuje regularne monitorowanie funkcji układu krążenia i oddechowego, uniesienie kończyn oraz kontrolę objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

        Pomocne w przywracaniu prawidłowego napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego krwi, mogą być leki obkurczające naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do ich stosowania. Dożylnie podany glukonian wapnia może wpływać korzystnie, odwracając skutki blokady kanałów wapniowych

        W niektórych przypadkach skutecznym, wartym rozważenia postępowaniem, może być wykonanie płukania żołądka. Podanie węgla aktywowanego zdrowym ochotnikom, niezwłocznie lub do 2 godzin po zażyciu amlodypiny (w dawce 10 mg), prowadziło do znaczącego obniżenia wchłaniania amlodypiny.

        Ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami osocza, dializa nie wydaje się skuteczną metodą usuwania jej z organizmu.

    8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

      1. Właściwości farmakodynamiczne

      2. Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści kanału wapniowego, selektywni antagoniści kanału wapniowego głównie z działaniami naczyniowymi, pochodne dihydropirydyny. Kod ATC: C08CA01

        Mechanizm działania

        Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń.

        Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny wynika z bezpośredniego działania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów dławicy piersiowej przez amlodypinę nie został w pełni ustalony, jednak amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

        1. Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i tym samym zmniejsza całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen.

        2. Mechanizm działania amlodypiny prawdopodobnie polega również na rozszerzeniu głównych tętnic i tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niezmienionych, jak

        i zmienionych wskutek niedokrwienia. Powoduje to zwiększenie podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala.

        Działanie farmakodynamiczne

        U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi zarówno w pozycji leżącej jak i stojącej, utrzymujące się przez 24 godziny. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniu amlodypiny nie obserwuje się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.

        U pacjentów z chorobą niedokrwienną, podawanie amlodypiny jeden raz na dobę wydłuża całkowity czas wysiłku, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżenia odcinka ST o 1 mm, zmniejsza też częstość występowania dolegliwości wieńcowych oraz zmniejsza liczbę stosowanych tabletek nitrogliceryny.

        Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne efekty metaboliczne ani zmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

        Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania Stosowanie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (CAD)

        Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1991 pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to Limit Occurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osoby otrzymywały amlodypinę w dawce 5–10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-

        20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo, poza standardowym leczeniem obejmującym statyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne i aspirynę. Główne wyniki dotyczące skuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypiny związane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszym wykonywaniem zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.

        Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

        Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba przypadków (%)

        Porównanie amlodypiny i placebo

        Efekt

        Amlodypina

        Placebo

        Enalapryl

        Wskaźnik ryzyka (95%

        przedział ufności)

        Wartość P

        Pierwszorzędowy punkt końcowy

        Niepożądane

        zdarzenia sercowo- naczyniowe

        110 (16,6)

        151 (23,1)

        136 (20,2)

        0,69 (0,54–

        0,88)

        ,003

        Poszczególne elementy

        Rewaskularyzacja

        wieńcowa

        78 (11,8)

        103 (15,7)

        95 (141,1)

        0,73 (0,54–

        0,98)

        ,03

        Hospitalizacja z

        powodu dławicy

        51 (7,7)

        84 (12,8)

        86 (12,8)

        0,58 (0,41–

        0,82)

        ,002

        Zawał mięśnia sercowego niezakończony

        zgonem

        14 (2,1)

        19 (2,9)

        11 (1,6)

        0,73 (0,37–

        1,46)

        ,37

        Udar mózgu lub TIA

        6 (0,9)

        12 (1,8)

        8 (1,2)

        0,50 (0,19–

        1,32)

        ,15

        Zgon z powodów

        sercowo- naczyniowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        5 (0,7)

        2,46 (0,48–

        12,7)

        ,27

        Hospitalizacja z powodu zastoinowej niewydolności

        serca

        3 (0,5)

        5 (0,8)

        4(0,6)

        0,59 (0,14–

        2,47)

        ,46

        Zatrzymanie krążenia ze skuteczną

        resuscytacją

        0

        4 (0,6)

        1(0,1)

        BD

        ,04

        Świeżo rozpoznana choroba naczyń

        obwodowych

        5 (0,8)

        2 (0,3)

        8 (1,2)

        2,6 (0,50–

        13,4)

        ,24

        Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

        Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca:

        Badania hemodynamiczne u pacjentów z niewydolnością serca i badania kliniczne oparte na próbie wysiłkowej u pacjentów z niewydolnością serca stopnia II-IV według NYHA wykazały, że amlodypina nie powodowała pogorszenia stanu pacjentów, ocenianego jako

        tolerancja wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory serca oraz nasilenie objawów klinicznych.

        W kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE), zaprojektowanym u chorych z niewydolnością serca stopnia III-IV według NYHA , otrzymujących digoksynę, leki moczopędne i inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I) wykazano, że amlodypina nie powodowała zwiększenia ryzyka umieralności ani łącznego ryzyka umieralności i chorobowości u pacjentów

        z niewydolnością serca.

        W dalszej obserwacji w długookresowym, kontrolowanym placebo badaniu (PRAISE-2), w którym oceniano stosowanie amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca w klasie NYHA III i IV bez objawów klinicznych, u których choroba nie miała podłoża

        niedokrwiennego, stosujących stałe dawki inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, amlodypina nie miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo- naczyniowych. W tej samej populacji pacjentów, stosowanie leku wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

        Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

        Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia: amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista kanału wapniowego) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25 mg/d, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.

        Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej 55 lat, których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

        Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej oraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem

        z zastosowaniem amlodypiny i chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie wyższa

        w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do chlortalidonu (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano różnic

        w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w których stosowano amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

        Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

        W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo wykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

        Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości..

      3. Właściwości farmakokinetyczne

      4. Wchłanianie

        Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%.

        Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

        Dystrybucja

        Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

        Metabolizm

        Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów.

        Eliminacja

        Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 godzin i umożliwia dawkowanie raz na dobę.

        Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

        Dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są bardzo ograniczone. U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens amlodypiny jest zmniejszony, co powoduje wydłużeniu okresu półtrwania amlodypiny oraz wzrost pola pod krzywą AUC o około 40-60%.

        Osoby w podeszłym wieku

        Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w surowicy krwi jest podobny zarówno u ludzi starszych jak i młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku klirens amlodypiny zwykle bywa obniżony z następowym wzrostem AUC i okresu półtrwania w fazie eliminacji leku. Wzrost wartości AUC i okresu biologicznego półtrwania w fazie

        eliminacji u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca był zgodny z oczekiwaniami dla tej grupy wiekowej.

        Dzieci i młodzież

        Przeprowadzono populacyjne badanie farmakokinetyczne w grupie 74 dzieci w wieku od 12 miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (w tym 34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat) otrzymujących amlodypinę w dawkach od 1,25 do 20 mg raz lub dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat średni klirens całkowity (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców i odpowiednio 16,4 i 21,3 l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Dane dotyczące dzieci poniżej 6 roku życia są ograniczone.

      5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

      6. Toksyczny wpływ na płodność

        Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po

        zastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnej

        zalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

        Zaburzenia płodności

        Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę

        (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów,

        w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu

        w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i komórek

        Sertoliego.

        Rakotwórczość, mutageneza

        U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona,

        a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

        W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na

        poziomie genów ani chromosomów.

        *W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg

    9. DANE FARMACEUTYCZNE

      1. Wykaz substancji pomocniczych

      2. Wapnia wodorofosforan Celuloza mikrokrystaliczna

        Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) Magnezu stearynian

      3. Niezgodności farmaceutyczne

      4. Nie dotyczy.

      5. Okres ważności

      6. 2 lata

      7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

      8. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

      9. Rodzaj i zawartość opakowania

      10. Blistry z PVC/PVDC/Aluminium zawierające 10, 14, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 180 tabletek

        Butelki z HDPE z zakrętką z PP zawierające 28, 30, 56, 100, 180, 500 tabletek

        Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

      11. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

      12. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w

        sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

    10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA

    11. DOPUSZCZENIE DO OBROTU

      Mylan Ireland Limited Unit 35/36 Grange Parade

      Baldoyle Industrial Estate, Dublin 13

      Irlandia

    12. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

    13. 17857

    14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

    15. OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

      18/02/2011

    16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

    CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

    07/2022

Reklama: