Reklama:

Fervex o smaku malinowym

Substancja czynna: Paracetamolum 500 mg + Acidum ascorbicum 200 mg + Pheniramini maleas 25 mg
Postać farmaceutyczna: Granulat do sporządzania roztworu doustnego , (500 mg + 200 mg + 25 mg)/sasz.
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Fervex o smaku malinowym, (500 mg + 200 mg + 25 mg), granulat do sporządzania roztworu doustnego

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Jedna saszetka zawiera:

    Paracetamol (Paracetamolum) 500 mg

    Kwas askorbowy (Acidum ascorbicum) 200 mg Maleinian feniraminy (Pheniramini maleas) 25 mg

    Substancje pomocnicze o znanym działaniu: sacharoza (11,6 g), alkohol benzylowy (1,2 mg) oraz śladowe ilości etanolu, potasu, glikolu propylenowego (E1520), benzoesanu sodu (E211), żółcieni pomarańczowej (E110), czerwieni Allura (E129) w aromacie.

    Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Granulat do sporządzania roztworu doustnego. Granulat ma barwę jasnoróżową do jasnobeżowej.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Fervex o smaku malinowym jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat, w doraźnym leczeniu objawów grypy, przeziębienia i stanów grypopodobnych (ból głowy, gorączka,

      zapalenie błony śluzowej nosa i gardła)

      W przypadku wystąpienia zakażenia bakteryjnego może być konieczne wdrożenie leczenia antybiotykami.

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie

      Dorośli i młodzież w wieku powyżej 15 lat: 1 saszetka 2 lub 3 razy na dobę (co odpowiada 1500 mg paracetamolu, 75 mg maleinianu feniraminy i 600 mg witaminy C).

      Przerwy pomiędzy podaniem kolejnych dawek powinny wynosić co najmniej 4 godziny. Szczególne grupy pacjentów

      Zaburzenia czynności nerek

      W przypadku zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min), należy zachować co najmniej 8-godzinne przerwy pomiędzy dawkami.

      Sposób podawania

      Podanie doustne. Zawartość saszetki należy rozpuścić w szklance gorącej lub zimnej wody.

      W leczeniu stanów grypopodobnych lepiej jest przyjmować lek rozpuszczony w gorącej wodzie, wieczorem, jak najszybciej od wystąpienia objawów.

      Czas trwania leczenia

      W przypadku objawów utrzymujących się przez ponad 5 dni lub gorączki trwającej ponad 3 dni pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Bez zalecenia lekarza nie stosować dłużej niż 5 dni.

    5. Przeciwwskazania

      • Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

      • Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.

      • Jaskra z wąskim kątem.

      • Rozrost gruczołu krokowego z towarzyszącą retencją moczu.

      • Dzieci i młodzież w wieku poniżej 15 lat.

      • Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni

        przyjmować produktu Fervex o smaku malinowym.

    6. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    7. Ostrzeżenia

      Ryzyko wystąpienia uzależnienia, głównie psychicznego, obserwowane jest głównie w przypadku stosowania dawek większych niż zalecane oraz w przypadku długotrwałego leczenia.

      Aby uniknąć ryzyka przedawkowania, należy poinformować pacjenta, aby nie przyjmował produktu jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. U osób dorosłych o masie ciała większej niż 50 kg, CAŁKOWITA DAWKA DOBOWA PARACETAMOLU NIE MOŻE BYĆ WIĘKSZA

      NIŻ 4 GRAMY (patrz punkt 4.9).

      Środki ostrożności

      Picie napojów alkoholowych lub przyjmowanie środków uspokajających (zwłaszcza barbituranów) nasila działanie uspokajające leków przeciwhistaminowych, dlatego należy unikać jednoczesnego ich przyjmowania.

      Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u pacjentów głodzonych i regularnie pijących alkohol.

      Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6- fosforanowej (G6PD) i reduktazy methemoglobinowej.

      Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych o znanym działaniu

      Każda saszetka zawiera 11,6 g sacharozy. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

      Lek zawiera 1,2 mg alkoholu benzylowego w każdej saszetce. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne.

      Ze względu na zawartość żółcieni pomarańczowej i czerwieni Allura, produkt może powodować reakcje alergiczne.

      Lek zawiera śladowe ilości (0,015 mg) benzoesanu sodu w każdej saszetce.

      Lek zawiera śladowe ilości (0,015 mg) alkoholu (etanol) w każdej saszetce. Ilość alkoholu w saszetce tego leku jest równoważna małej ilości piwa lub wina (śladowe ilości). Mała ilość alkoholu w tym

      leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków.

      Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na saszetkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

    8. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Ze względu na zawartość feniraminy

    9. Niezalecane połączenia

      Alkohol nasila działanie uspokajające większości leków przeciwhistaminowych – antagonistów receptora H1. Zmiany w zdolności skupienia uwagi mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

      Należy unikać przyjmowania napojów alkoholowych lub leków zawierających alkohol.

      Połączenia, które należy stosować ostrożnie

      Inne leki o działaniu uspokajającym: pochodne morfiny (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe oraz leki zastępcze), neuroleptyki, barbiturany, benzodiazepiny, leki przeciwlękowe inne niż benzodiazepiny (np. meprobamat), leki nasenne, leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym (amitryptylina, doksepina, mianseryna, mirtazapina, trimipramina), leki przeciwhistaminowe blokujące receptor H1 o działaniu uspokajającym, leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym, baklofen i talidomid.

      Nasilona depresja, zwiększone hamowanie ośrodkowego układu nerwowego. Zmiany w zdolności skupienia uwagi mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

      Inne leki o działaniu atropinowym: przeciwdepresyjne o budowie podobnej do imipraminy, większość leków przeciwhistaminowych blokujących receptor H1, antycholinergiczne leki

      przeciwparkinsonowskie, leki atropinopodobne o działaniu przeciwskurczowym, dyzopyramid, neuroleptyki z grupy pochodnych fenotiazyny, klozapina.

      Sumowanie się działań niepożądanych atropinopodobnych takich, jak: zatrzymanie moczu, zaparcia i suchość w jamie ustnej.

      Ze względu na zawartość paracetamolu

      Salicylamid wydłuża czas wydalania paracetamolu.

      Ryfampicyna, leki przeciwpadaczkowe, leki nasenne z grupy barbituranów i inne leki indukujące enzymy mikrosomalne stosowane jednocześnie z paracetamolem zwiększają ryzyko uszkodzenia wątroby.

      Kofeina nasila działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe paracetamolu.

      Jednoczesne stosowanie dużych dawek paracetamolu i niesteroidowych leków przeciwzapalnych może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek.

      Paracetamol nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny.

      Paracetamol stosowany z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę. Wpływ na wynik badań laboratoryjnych

      Paracetamol może wpływać na oznaczenie stężenia kwasu moczowego we krwi metodą fosforo-

      wolframową, jak również oznaczenie stężenia glukozy metodą oksydazowo - peroksydazową.

      Ze względu na zawartość kwasu askorbowego

      Kwas askorbowy może zmniejszać skuteczność warfaryny i stężenie flufenazyny w osoczu oraz zmniejsza pH moczu, co może mieć wpływ na wydalanie innych, równocześnie stosowanych leków.

    10. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    11. Ze względu na brak przeprowadzonych badań na zwierzętach i danych z badań klinicznych u ludzi ryzyko nie jest znane. Dla zachowania ostrożności, należy unikać stosowania tego leku podczas ciąży i karmienia piersią.

    12. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    13. Należy zwrócić uwagę na możliwość wystąpienia uczucia senności podczas przyjmowania leku, co może stanowić zagrożenie u osób prowadzących pojazdy i obsługujących maszyny.

    14. Działania niepożądane Związane z feniraminą

    15. Mogą wystąpić objawy niepożądane o różnym nasileniu, zależne od dawki oraz niezależne od dawki (patrz punkt 5.1):

      Działania neurowegetatywne:

      • uspokojenie lub senność, bardziej nasilone w początkowym okresie leczenia,

      • objawy antycholinergiczne takie, jak suchość błon śluzowych, zaparcia, zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic, kołatanie serca, ryzyko zatrzymania moczu,

      • niedociśnienie ortostatyczne,

      • zaburzenia równowagi, zawroty głowy, zaburzenia pamięci lub koncentracji uwagi, częściej u osób w wieku podeszłym,

      • zaburzenia koordynacji ruchowej, drżenia,

      • splątanie, omamy,

      • rzadziej objawy o typie pobudzenia: niepokój ruchowy, nerwowość, bezsenność.

        Reakcje nadwrażliwości (rzadkie):

      • rumień, świąd, wyprysk, plamica, pokrzywka,

      • obrzęk, rzadziej obrzęk Quinckego,

      • wstrząs anafilaktyczny.

        Objawy ze strony układu krwiotwórczego:

      • leukocytopenia, neutropenia,

      • małopłytkowość,

      • niedokrwistość hemolityczna.

        Związane z paracetamolem

        Opisywano nieliczne przypadki reakcji nadwrażliwości takich, jak: wstrząs anafilaktyczny, obrzęk Quinckego, rumień, pokrzywka i wysypka skórna. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast zaprzestać podawania tego leku i leków o podobnym składzie.

        Obserwowano wyjątkowo rzadkie przypadki małopłytkowości, leukocytopenii i neutropenii.

        Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

        Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

        niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania

        Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa,

        tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.

        Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

    16. Przedawkowanie

    17. Związane z feniraminą

      Przedawkowanie feniraminy może spowodować: drgawki (szczególnie u dzieci), zaburzenia świadomości, śpiączkę.

      Związane z paracetamolem

      Szczególne ryzyko wystąpienia zatrucia paracetamolem występuje u osób w wieku podeszłym oraz u małych dzieci (najczęstsze przyczyny to przyjmowanie dawek większych niż zalecane oraz przypadkowe zatrucia); zatrucia te mogą prowadzić do zgonu.

      Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie produktu może spowodować w ciągu kilku

      do kilkunastu godzin objawy takie, jak: nudności, wymioty, nadmierne pocenie, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna rozwijać się uszkodzenie wątroby, objawiające rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

      Przyjęcie ponad 10 g paracetamolu u osób dorosłych lub 150 mg/kg masy ciała w dawce jednorazowej u dzieci, powoduje całkowitą i nieodwracalną martwicę komórek wątrobowych, powodującą

      niewydolność wątroby, kwasicę metaboliczną, encefalopatię, co może prowadzić do śpiączki i zgonu. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie aktywności aminotransferaz, dehydrogenazy mleczanowej oraz zwiększone stężenie bilirubiny wraz ze zmniejszeniem stężenia protrombiny, które może

      wystąpić 12 do 48 godzin po zażyciu paracetamolu.

      Postępowanie przy przedawkowaniu

      W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej, należy sprowokować wymioty, jeżeli od przyjęcia nie upłynęło więcej niż godzina. Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą.

      Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wysokość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od przyjęcia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne.

      Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna, przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie N-acetylocysteiną (i) lub metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 godzinach od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 godzinach.

      Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Anilidy. Paracetamol w połączeniach (bez psycholeptyków).

      Kod ATC: N02 BE 51

      Produkt Fervex o smaku malinowym, wykazuje potrójne działanie farmakologiczne:

      • działanie przeciwhistaminowe, które zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych i łzawienie oczu, a także hamuje odruch kichania;

      • działanie przeciwbólowe (bóle głowy, bóle mięśni) i przeciwgorączkowe;

      • działanie uzupełniające niedobory kwasu askorbowego.

    3. Właściwości farmakokinetyczne Paracetamol

    4. Wchłanianie

      Paracetamol szybko i prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 30-60 minutach od podania.

      Dystrybucja

      Paracetamol szybko przenika do wszystkich tkanek. Stężenia we krwi, ślinie i osoczu są porównywalne. Słabo wiąże się z białkami osocza.

      Metabolizm

      Paracetamol jest metabolizowany głównie w wątrobie. Dwa główne szlaki metaboliczne to sprzęganie z kwasem glukuronowym i kwasem siarkowym. Drugi ze szlaków metabolicznych ulega szybkiemu wysyceniu w przypadku podania dawek większych niż zalecane. Mniejsze znaczenie ma szlak metaboliczny katalizowany przez cytochrom P 450, prowadzący do wytworzenia toksycznego, pośredniego metabolitu (N-acetylo-benzochinonoiminy), który w normalnych warunkach ulega szybkiej detoksykacji przez zredukowany glutation i eliminacji z moczem po sprzężeniu z cysteiną i kwasem merkaptopurowym. W przypadku silnego zatrucia ilość tego toksycznego metabolitu ulega

      jednak zwiększeniu.

      Eliminacja

      Paracetamol jest wydalany głównie z moczem. 90% przyjętej dawki jest wydalane przez nerki w ciągu 24 godzin, głównie w postaci sprzężonych glukuronidów (60 do 80%) i siarczanów (20 do 30%).

      Mniej niż 5% przyjętej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Okres półtrwania wynosi około 2 godziny.

      Farmakokinetyka u pacjentów z niewydolnością nerek: w przypadkach ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny poniżej 10 ml/min), wydalanie paracetamolu i jego metabolitów jest opóźnione.

      Farmakokinetyka u osób w wieku podeszłym: zdolność sprzęgania nie ulega zmianie.

      Maleinian feniraminy

      Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Okres półtrwania w osoczu wynosi 1-1,5 godziny. Powinowactwo do tkanek jest wysokie, a wydalanie zachodzi głównie przez nerki.

      Witamina C

      Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Nadmiar jest wydalany z moczem.

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Brak

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Sacharoza (11,6 g), kwas cytrynowy bezwodny, guma arabska, sacharyna sodowa, aromat malinowy. Skład aromatu malinowego: maltodekstryna, sorbinian potasu (E202), benzoesan sodu (E211), glikol propylenowy (E1520), etanol, potas, sól sodowa oktenylobursztynianu skrobiowego (E1450),

      czerwień Allura AC (E129), błękit brylantowy (E133), żółcień pomarańczowa FCF (E110), sodu chlorek i (lub) sodu siarczan; octan etylu, octan izoamylu, kwas octowy, alkohol benzylowy, trójacetyna, wanilina, p-hydroksybenzyloaceton.

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Nie dotyczy.

    5. Okres ważności

    6. 3 lata.

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Saszetka z folii trójwarstwowej (papier/Aluminium/PE) zawierająca granulat do sporządzania roztworu doustnego w tekturowym pudełku.

      Tekturowe pudełko zawierające 6, 8 lub 12 saszetek.

      Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

    11. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

    12. Bez specjalnych wymagań.

      Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. UPSA SAS

    3, rue Joseph Monier

    92500 Rueil-Malmaison, Francja

  12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. 18191

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13 maja 2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11 maja 2016 r.

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11.01.2019/09.02.2022/

Reklama: