ANEKS I CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Oxytocin Panpharma 5 IU/ml koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda ampułka 1 ml roztworu zawiera 5 IU (8,3 mikrograma) oksytocyny

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) na dawkę, to. Znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Przezroczysty, bezbarwny, jałowy roztwór, praktycznie wolny od widocznych cząstek w ampułkach z przezroczystego szkła zawierających 1 ml roztworu.

pH pomiędzy 3,5 a 4,5.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

1. Wskazania do stosowania

Zastosowanie przedporodowe

• Indukcja porodu z powodów medycznych, np. w przypadkach ciąży przenoszonej, przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, nadciśnienia spowodowanego ciążą (stan przedrzucawkowy)

• Stymulacja porodu w przypadku hipotonii i bezwładu macicy

• Wczesne stadia ciąży, jako leczenie wspomagające w postępowaniu w niepełnym, nieodwracalnym lub zatrzymanym.

  Zastosowanie poporodowej

• Podczas cięcia cesarskiego, ale po urodzeniu dziecka

• Zapobieganie i leczenie poporodowej atonii macicy i krwotoku poporodowego.

2. Dawkowanie i sposób podawania

Indukcja lub stymulacja porodu: Podawania oksytocyny nie należy rozpoczynać przez 6 godzin po podaniu prostaglandyn dopochwowo. Oksytocynę należy podawać w postaci infuzji metodą kroplową lub, najlepiej, za pomocą pompy infuzyjnej o regulowanej szybkości podawania leku. W przypadku infuzji podawanej metodą kroplową zaleca się, aby 5 IU. oksytocyny dodać do 500 ml roztworu fizjologicznego elektrolitów (takiego jak chlorek sodu o stężeniu 0,9%). W przypadku pacjentek, u których należy unikać infuzji chlorku sodu, można zastosować roztwór glukozy 5% jako rozcieńczalnik (patrz punkt 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”). Przed użyciem butelkę lub worek należy kilkakrotnie obrócić dołem do góry, aby zapewnić dokładne rozmieszanie.

Początkową szybkość infuzji należy ustawić na 1–4 milijednostki/minutę (2 do 8 kropli/minutę). Można ją stopniowo zwiększać nie częściej niż co 20 minut o nie więcej niż 1 do 2 milijednostki/minutę, aż do ustalenia się przebiegu skurczów podobnego do przebiegu prawidłowego porodu. W przypadku ciąży blisko terminu porodu można to często uzyskać przy infuzji mniej niż 10 milijednostek/minutę (20 kropli/minutę), a maksymalna zalecana dawka wynosi 20 milijednostek/minutę (40 kropli/minutę). W mało prawdopodobnym przypadku, gdyby konieczne było zastosowanie wyższych dawek, co może się zdarzyć przy zgonie płodu in utero lub przy indukcji porodu na wcześniejszym etapie ciąży, gdy macica jest mniej wrażliwa na oksytocynę, zaleca się stosowanie bardziej stężonego roztworu oksytocyny, np. 10 IU w 500 ml.

Przy stosowaniu pompy infuzyjnej z napędem mechanicznym, która podaje mniejsze objętości niż podawane w infuzji metodą kroplową, stężenie odpowiednie do infuzji w ramach zalecanego zakresu dawek należy obliczyć na podstawie specyfikacji pompy.

Przez cały czas podawania infuzji należy starannie monitorować częstość, siłę i czas trwania skurczów oraz częstość pracy serca płodu. Po uzyskaniu odpowiedniego poziomu aktywności macicy (docelowo 3–4 skurcze co 10 minut), często można zmniejszyć szybkość infuzji oksytocyny. W przypadku nadmiernej aktywności macicy i (lub) zagrożenia płodu należy niezwłocznie przerwać infuzję.

Jeśli u kobiet w terminie porodu lub zbliżających się do terminu porodu nie udaje się uzyskać regularnych skurczów po podaniu infuzji dawki całkowitej 5 IU, zaleca się zakończenie próby indukcji porodu. Można ją powtórzyć następnego dnia, zaczynając ponownie od dawki 1 do 4 milijednostek/minutę (patrz punkt 4.3 „Przeciwwkazania”).

Niepełne, nieodwracalne lub zatrzymane poronienie: 5 IU w infuzji dożylnej (5 IU rozcieńczone w fizjologicznym roztworze elektrolitów i podane w ciągu 5 minut w postaci infuzji metodą kroplową lub, najlepiej, za pomocą pompy infuzyjnej o regulowanej szybkości podawania leku), a następnie, w razie konieczności, w infuzji dożylnej z szybkością 20– 40 milijednostek/minutę.

Cięcie cesarskie: 5 IU w infuzji dożylnej (5 IU rozcieńczone w fizjologicznym roztworze elektrolitów i podane w ciągu 5 minut w postaci infuzji metodą kroplową lub, najlepiej, za pomocą pompy infuzyjnej o regulowanej szybkości podawania leku) bezpośrednio po porodzie.

Zapobieganie poporodowemu krwotokowi macicznemu: Zazwyczaj stosowana dawka to 5 IU w infuzji dożylnej (5 IU rozcieńczone w fizjologicznym roztworze elektrolitów i podane w ciągu 5 minut w postaci infuzji metodą kroplową lub, najlepiej, za pomocą pompy infuzyjnej o regulowanej szybkości podawania leku) po urodzeniu łożyska. U kobiet otrzymujących oksytocynę w celu indukcji porodu lub nasilenia akcji porodowej infuzję należy kontynuować z większą szybkością podczas trzeciego okresu porodu, a potem przez kilka następnych godzin.

Leczenie poporodowego krwotoku macicznego: 5 IU. w infuzji dożylnej (5 IU. rozcieńczone w fizjologicznym roztworze elektrolitów i podane w ciągu 5 minut w postaci infuzji metodą kroplową lub, najlepiej, za pomocą pompy infuzyjnej o regulowanej szybkości podawania leku), a następnie, w ciężkich przypadkach, w infuzji dożylnej roztworu zawierającego 5–20 IU oksytocyny w 500 ml rozcieńczalnika zawierającego elektrolity, podawanej z szybkością konieczną do kontrolowania atonii macicy.

Droga podania: podanie dożylne. Szczególne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Dzieci i młodzież

Nie przeprowadzono badań z udziałem dzieci i młodzieży.

Pacjenci w podeszłym wieku

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej).

Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub zastosowaniem / podczas użycia lub stosowania produktu leczniczego

W celu indukcji porodu i nasilenia akcji porodowej oksytocynę można stosować wyłącznie w postaci infuzji dożylnej (za pomocą pompy infuzyjnej lub w infuzji metodą kroplową), a nie drogą domięśniową.

Zaletą infuzji dożylnej podawanej za pomocą pompy infuzyjnej (lub infuzji dożylnej metodą kroplową) jest możliwość dokładnego kontrolowania skurczów macicy, tak aby zastosować najmniejszą potrzebną dawkę oksytocyny.

3. Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

• Hipertoniczne skurczne macicy, mechaniczna przeszkoda porodu, zagrożenie płodu.

  Wszelkie stany, przy których, z powodów płodowych lub matczynych, poród samoistny jest niezalecany i (lub) poród pochwowy jest przeciwwskazany, np.:

• znacząca dysproporcja między główką płodu a miednicą matki,

• nieprawidłowe ułożenie płodu,

• łożysko przodujące i naczynia przodujące,

• odklejenie łożyska,

• przodowanie lub wypadnięcie pępowiny,

• nadmierne rozciągnięcie lub zwiększenie podatności macicy na pęknięcie, jak w ciążach mnogich,

• wielowodzie,

• stan po wielu porodach,

• obecność blizny macicy w wyniku znaczącego zabiegu chirurgicznego, w tym cięcia cesarskiego metodą klasyczną.

  Oksytocyny nie należy stosować przez dłuższy czas u pacjentek ze słabą czynnością skurczową macicy, silną toksemią przedrzucawkową lub ciężkimi chorobami sercowo-naczyniowymi.

  Oksytocyny nie można podawać w ciągu 6 godzin po podaniu prostaglandyn dopochwowo (patrz punkt 4,5 „Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji”).

4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Oksytocynę wolno podawać wyłącznie w infuzji dożylnej, nigdy w postaci bolusa dożylnego, ponieważ może to spowodować ostre krótkotrwałe niedociśnienie z towarzyszącym zaczerwienieniem twarzy i odruchowym częstoskurczem.

Indukcja porodu

Próbę indukcji porodu za pomocą oksytocyny należy podejmować wyłącznie wtedy, gdy jest ściśle wskazana z powodów medycznych. Lek wolno podawać wyłącznie w warunkach szpitalnych, pod nadzorem fachowego personelu medycznego.

Schorzenia sercowo-naczyniowe

Oksytocynę należy stosować ostrożnie u pacjent z predyspozycjami do niedokrwienia mięśnia sercowego z powodu występującej wcześniej choroby sercowo-naczyniowej (takiej jak kardiomiopatia przerostowa, choroba zastawkowa serca i (lub) choroba niedokrwienna serca, w tym skurcz tętnicy wieńcowej), w celu uniknięcia znaczących zmian ciśnienia krwi i czynności serca u tych pacjentek.

Zespół wydłużenia QT

Oksytocynę należy podawać ostrożnie pacjentkom z rozpoznanym zespołem wydłużenia QT lub podobnymi zespołami oraz pacjentkom przyjmującym leki, o których wiadomo, że powodują wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt 4.5 „Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji”).

Przy podawaniu oksytocyny w celu indukcji porodu i nasilenia akcji porodowej:

• Zagrożenie płodu i zgon płodu: Podawanie oksytocyny w zbyt dużych dawkach prowadzi do nadmiernej stymulacji macicy, która może spowodować zagrożenie płodu, niedotlenienie i zgon lub może prowadzić do hipertonii, skurczów tężcowych lub pęknięcia macicy. Niezbędne jest uważne monitorowanie czynności serca płodu i czynności ruchowej macicy (częstości, siły i czasu trwania skurczów), tak aby dawkę można było dostosować do indywidualnej odpowiedzi.

• Szczególna uwaga jest wymagana w przypadkach granicznej dysproporcji pomiędzy główką płodu a miednicą matki, wtórnej słabej czynności skurczowej macicy, nadciśnienia spowodowanego ciążą o nasileniu łagodnym do umiarkowanego lub choroby serca oraz u pacjentek w wieku powyżej 35 lat lub po przebytym cięciu cesarskim w dolnym odcinku macicy.

• Rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe: W rzadkich sytuacjach, farmakologiczna indukcja porodu z zastosowaniem środków uterotonicznych, w tym oksytocyny, zwiększa ryzyko poporodowego wystąpienia rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. disseminated intravascular coagulation, DIC). Takie ryzyko wiąże się z samym faktem indukcji farmakologicznej, a nie z konkretnym środkiem. Ryzyko jest zwiększone szczególnie w sytuacjach, gdy u kobiety występują dodatkowe czynniki ryzyka DIC, takie jak wiek 35 lat lub powyżej, powikłania w czasie ciąży i wiek ciąży powyżej 40 tygodni. U tych kobiet oksytocynę lub wszelkie inne alternatywne leki należy stosować ostrożnie, a lekarz powinien być wyczulony na występowanie objawów DIC.

• Oksytocyny nie należy stosować do nasilania akcji porodowej podczas pierwszego i drugiego okresu porodu w przypadku nierozszerzonej lub sztywnej szyjki (ryzyko pęknięcia szyjki lub niedotlenienia płodu).

• Oksytocyny nie należy podawać jednocześnie pozajelitowo oraz donosowo (w postaci sprayu).

Zgon wewnątrzmaciczny

W przypadku zgonu płodu in utero i (lub) obecności płynu owodniowego zabarwionego smółką, należy unikać porodu z gwałtownymi skurczami, ponieważ może to doprowadzić do zatoru płynem owodniowym.

Zatrucie wodne

Ponieważ oksytocyna wykazuje słabe działanie antydiuretyczne, jej przedłużone podawanie dożylnie w wysokich dawkach wraz z dużymi objętościami płynu, co może wystąpić w przypadku leczenia nieodwracalnego lub zatrzymanego poronienia lub w leczeniu krwotoku

poporodowego, może spowodować zatrucie wodne związane z hiponatremią. Połączone działanie antydiuretyczne oksytocyny i dożylnego podawania płynów może spowodować przeładowanie płynami prowadzące do hemodynamicznej postaci ostrego obrzęku płuc bez hiponatremii. Aby uniknąć tego rzadkiego powikłania, w każdym przypadku podawania wysokich dawek oksytocyny przez długi czas należy przestrzegać następujących środków ostrożności: stosować rozcieńczalnik zawierający elektrolity (nie glukozę), objętość płynu podawanego w infuzji powinna być niska (dzięki infuzji oksytocyny w wyższych stężeniu niż zalecne do indukcji lub nasilenia akcji porodowej w terminie), przyjmowanie płynów doustnie musi być ograniczone, należy prowadzić kartę bilansu płynów oraz należy oznaczać stężenie elektrolitów w surowicy w razie podejrzenia zaburzeń równowagi elektrolitowej.

Należy zachować ostrożność u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek ze względu na możliwe zatrzymywanie wody i możliwe nagromadzenie oksytocyny (patrz punkt 5.2

„Właściwości farmakokinetyczne”).

Wstrząs anafilaktyczny u kobiet uczulonych na lateks

Notowano przypadki wstrząsu anafilaktycznego po podaniu oksytocyny kobietom ze stwierdzonym uczuleniem na lateks. Ze względu na to, że oksytocyna i lateks mają budowę homologiczną, uczulenie na lateks bądź nietolerancja lateksu mogą być istotnym czynnikiem ryzyka, predysponującym do wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego po podaniu oksytocyny.

5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje w wyniku niezalecanego jednoczesnego stosowania

Prostaglandyny i ich analogi

Prostaglandyny i ich analogi ułatwiają skurcze mięśnia macicy, więc oksytocyna może nasilać działanie prostaglandyn i ich analogów na macicę oraz odwrotnie (patrz punkt 4.3

„Przeciwwskazania”).

Leki powodujące wydłużenie odstępu QT

Oksytocynę należy uznawać za lek potencjalnie arytmogenny, szczególnie u pacjentek z innymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaburzeń typu torsades de pointes, takimi jak przyjmowanie leków wydłużających odstęp QT lub pacjentek z wywiadem wskazującym na występowanie zespołu wydłużonego QT (patrz punkt 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”).

Interakcje, które należy brać pod uwagę

Wziewne środki znieczulające

Wziewne środki znieczulające (np. cyklopropan, halotan, sewofluran, desfluran) wykazują działanie zwiotczające na macicę i powodują zauważalne zmniejszenie napięcia macicy, a tym samym, mogą osłabiać uterotoniczne działanie oksytocyny. Zglaszano, że ich jednoczesne stosowanie powoduje zaburzenia rytmu serca.

Środki powodujące zwężenie naczyń krwionośnych / Sympatykomimetyki

Oksytocyna może nasilać działanie wazopresyjne środków powodujących obkurczenie naczyń krwionośnych i sympatykomimetyków, nawet tych wchodzących w skład środków miejscowo znieczulających.

Środki do znieczulenia krzyżowego

Przy podawaniu w trakcie lub po zakończeniu znieczulenia krzyżowego, oksytocyna może nasilać presyjne działanie sympatykomimetycznych środków powodujących obkurczenie naczyń krwionośnych.

6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Nie przeprowadzono badań oksytocyny dotyczących wpływu na reprodukcję u zwierząt. W oparciu o rozległe doświadczenia dotyczące stosowania tego leku oraz jego strukturę chemiczną i właściwości farmakologiczne, nie oczekuje się, aby powodował on zagrożenie wystąpieniem wad u płodu przy stosowaniu zgodnie ze wskazaniami.

Oksytocyna występuje w niewielkich ilościach w mleku matki. Jednak nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu oksytocyny na noworodka, ponieważ przechodzi ona do przewodu pokarmowego, gdzie ulega gwałtownej inaktywacji.

7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Oksytocyna może powodować indukcję porodu, należy więc stosować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Kobiety ze skurczami macicy nie powinny prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

8. Działania niepożądane

Ze względu na występowanie dużej zmienności wrażliwości macicy, w niektórych przypadkach silny skurcz macicy może być spowodowany przez dawki normalnie uznawane za niskie. Przy stosowaniu oksytocyny w infuzji dożylnej w celu indukcji porodu lub nasilenia akcji porodowej, podawanie zbyt wysokich dawek prowadzi do nadmiernej stymulacji macicy, co może spowodować zagrożenie płodu, uduszenie i zgon lub może lub może prowadzić do hipertonii, skurczów tężcowych, uszkodzenia tkanek miękkich lub pęknięcia macicy.

Podanie oksytocyny w szybkim bolusie dożylnym w dawkach wynoszących do kilku IU może spowodować ostre krótkotrwałe niedociśnienie z towarzyszącym zaczerwienieniem twarzy i odruchowym częstoskurczem (patrz punkt 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”). Te gwałtowne zmiany hemodynamiczne mogą doprowadzić do niedokrwienia mięśnia sercowego, szczególnie u pacjentek z występującą wcześniej chorobą układu sercowo-naczyniowego. Podanie oksytocyny w szybkim bolusie dożylnym w dawkach wynoszących do kilku IU może również prowadzić do wydłużenia odstępu QTc.

W rzadkich sytuacjach, farmakologiczna indukcja porodu z zastosowaniem środków uterotonicznych, w tym oksytocyny, zwiększa ryzyko poporodowego wystąpienia rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. disseminated intravascular coagulation, DIC) (patrz punkt 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”).

Zatrucie wodne

Zatrucie wodne związane z hiponatremią matki i noworodka opisywano w przypadkach podawania wysokich dawek oksytocyny wraz z dużymi ilościami płynu niezawierającego elektrolitów przez dłuższy czas (patrz punkt 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”). Połączone działanie antydiuretyczne oksytocyny z dożylnym podaniem płynów może spowodować przeładowanie płynami prowadzące do hemodynamicznej postaci ostrego obrzęku płuc bez hiponatremii (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”).

Do objawów zatrucia wodnego należy:

1. Przedawkowanie

Nie ustalono dawki śmiertelnej oksytocyny. Oksytocyna ulega inaktywacji przez enzymy proteolityczne przewodu pokarmowego. Z tego powodu nie jest wchłaniania w jelicie i najprawdopodobniej nie wywiera działania toksycznego po zażyciu doustnym.

Objawy i następstwa przedawkowania opisano w punkcie 4.4 „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania” oraz 4.8 „Działania niepożądane”. Dodatkowo zgłaszano odklejenie łożyska i (lub) zator płynem owodniowym w wyniku nadmiernej stymulacji macicy.

Leczenie: W razie wystąpienia przedmiotowych lub podmiotowych objawów przedawkowania podczas ciągłego dożylnego podawania oksytocyny, należy niezwłocznie przerwać infuzję i podać matce tlen. W przypadkach zatrucia wodnego niezbędne jest ograniczenie ilości przyjmowanych płynów, wspomaganie diurezy, wyrównanie zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz oponowanie drgawek, które mogą wystąpić. W razie wystąpienia śpiączki należy utrzymywać drożność dróg oddechowych za pomocą rutynowych środków stosowanych zazwyczaj przy pielęgnacji pacjenta nieprzytomnego.

1. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Hormony tylnego płata przysadki, oksytocyna Kod ATC: H01B B02

Mechanizm działania

Oksytocyna jest cyklicznym nonapeptydem, uzyskiwanym na drodze syntezy chemicznej. Ta postać syntetyczna jest identyczna, jak hormon naturalny gromadzony w tylnym płacie przysadki i uwalniany do krążenia ogólnoustrojowego w odpowiedzi na ssanie piersi i poród.

Oksytocyna stymuluje mięśnie gładkie macicy, szczególnie pod koniec ciąży, podczas porodu i bezpośrednio po porodzie. W tym czasie liczba receptorów oksytocyny w mięśniu macicy jest zwiększona.

Receptory oksytocyny to receptory wiążące się z białkiem G. Aktywacja receptora przez oksytocynę wyzwala uwalnianie wapnia z zasobów wewnątrzkomórkowych i tym samym prowadzi do skurczu mięśnia macicy.

Oksytocyna powoduje rytmiczne skurcze górnego odcinka macicy, podobne pod względem częstości, siły i czasu trwania do skurczów obserwowanych podczas porodu.

Oxytocin Panpharma, jako syntetyczny produkt leczniczy, nie zawiera wazopresyny, ale nawet w czystej postaci oksytocyna wykazuje pewne słabe wewnętrzne działanie antydiuretyczne podobne do wazopresyny.

Na podstawie badań in vitro zgłaszano, że przedłużona ekspozycja na oksytocynę powoduje desensytyzację receptorów oksytocyny, prawdopodobnie z powodu regulacji w dół miejsc wiązania oksytocyny, destabilizacji mRNA receptorów oksytocyny i internalizacji receptorów oksytocyny.

Stężenie w osoczu oraz początek i czas trwania działania

Infuzja dożylna. Przy podawaniu oksytocyny w ciągłej infuzji dożylnej w dawkach odpowiednich do indukcji porodu lub nasilenia akcji porodowej, odpowiedź macicy narasta stopniowo i zazwyczaj osiąga stan stacjonarny w ciągu 20–40 minut. Odpowiadające temu działaniu stężenia oksytocyny w osoczu są porównywalne ze stężeniami mierzonymi podczas pierwszego okresu samoistnego porodu. Na przykład stężenia oksytocyny w osoczu u 10 kobiet ciężarnych w terminie porodu, otrzymujących 4 milijednostki na minutę w infuzji dożylnej wynosiły 2–5 mikrojednostek/ml. Po przerwaniu infuzji lub po znaczącym zmniejszeniu szybkości infuzji, np. w przypadku nadmiernej stymulacji, aktywność macicy zmniejsza się gwałtownie, ale może utrzymywać się na odpowiednim niższym poziomie.

2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Stężenia oksytocyny w osoczu po infuzji dożylnej z szybkością 4 milijednostki na minutę u ciężarnych kobiet w terminie porodu wynosiły 2–5 mikrojednostek/ml.

Dystrybucja

Objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym określona u 6 zdrowych mężczyzn po wstrzyknięciu dożylnym wynosiła 12,2 l czyli 0,17 l/kg. Wiązanie oksytocyny z białkami osocza jest pomijalne. Oksytocyna przechodzi przez łożysko w obu kierunkach. Oksytocyna występuje w niewielkich ilościach w mleku kobiecym.

Metabolizm

Oksytocynaza to aminopeptydaza glikoproteinowa, która jest wytwarzana w okresie ciąży i występuje w osoczu. Skutkiem jej działania jest degradacja oksytocyny. Jest wytwarzana zarówno przez matkę, jak i przez płód. W metabolizowaniu i eliminowaniu oksytocyny z osocza główną rolę odgrywają wątroba i nerki. Tym samym, wątroba, nerki i krążenie ogólnoustrojowe przyczyniają się do biotransformacji oksytocyny.

Eliminacja

Okres półtrwania oksytocyny waha się w zakresie 3–20 min. Metabolity są wydalane w moczu, natomiast mniej niż 1% oksytocyny podlega wydalaniu w postaci niezmienionej z moczem. Szybkość klirensu metabolicznego u kobiet w ciąży wynosi 20 ml/kg/min.

Zaburzenia czynności nerek

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednak, biorąc pod uwagę wydzielanie oksytocyny i jej zmniejszone wydzielanie z moczem ze względu na właściwości antydiuretyczne, możliwa kumulacja oksytocyny może spowodować przedłużone działanie.

Zaburzenia czynności wątroby

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest prawdopodobne wystąpienie zmian farmakokinetyki u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby, ponieważ enzym metabolizujący oksytocynę, oksytocynaza, nie występuje tylko w wątrobie, a stężenia oksytocynazy w łożysku wzrastały znacząco w terminie porodu. Z tego powodu biotransformacja oksytocyny przy zaburzonel czynności wątroby możenie doprowadzić do znaczących zmian klirensu metabolicznego oksytocyny.

3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane niekliniczne oksytocyny wynikające z konwencjonalnych badań toksyczności ostrej po podaniu jednej dawki, genotoksyczności (w tym mutagenności) nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.

2. DANE FARMACEUTYCZNE

1. Wykaz substancji pomocniczych

Sodu chlorek

Kwas octowy lodowaty Sodu octanu trójwodny Woda do wstrzykiwań.

2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

Oksytocyny nie powinno się podawać w infuzji za pomocą tego samego urządzenia, co krew lub osocze, ponieważ wiązania peptydowe są szybko rozkladane przez enzymy inaktywujące oksytocynę. Oksytocyna jest niezgodna z roztworami zawierającymi pirosiarczan sodu jako stabilizator.

3. Okres ważności

3 lata.

Po rozcieńczeniu: wykazano stabilność fizykochemiczną przez 24 godziny w temperaturze 25°C w 5% roztworze glukozy, 0,9% roztworze chlorku sodowego, roztworze Ringera lub roztworze Ringera z dodatkiem octanu.

Z punktu widzenia mikrobiologicznego produkt należy zastosować niezwłocznie. Jeśli produkt nie zostanie wykorzystany niezwłocznie, za ustalenie okresu i warunków przechowywania przygotowanego produktu przez zastosowaniem odpowiada użytkownik.

4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w lodówce (2C – 8C).

Ampułki przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rozcieńczeniu, patrz punkt 6.3.

5. Rodzaj i zawartość opakowania

Ampułki z przezroczystego szkła zawierające 1 ml roztworu. Pudełka zawierające 3, 5, 10 lub 50 ampułek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak specjalnych wymagań.

Oksytocyna jest zgodna z następującymi rozcieńczalnikami: roztwór glukozy, 0,9% roztwór chlorku sodu 0,9% , roztwór Ringera lub roztwór Ringera z dodatkiem octanu. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

3. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

PANPHARMA

Z.I. DU CLAIRAY

35133 LUITRE FRANCJA

4. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 24403

5. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24.11.2017

6. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY I TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

11.2018