Reklama:

Loperamid APTEO MED

Substancja czynna: Loperamidi hydrochloridum 2 mg
Postać farmaceutyczna: Kapsułki twarde , 2 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Loperamid APTEO MED, 2 mg, kapsułki twarde

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Każda żelatynowa kapsułka twarda zawiera 2 mg loperamidu chlorowodorku (Loperamidi hydrochloridum). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza (119,1 mg).

    Pełny wykaz substancji pomocniczych – patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Kapsułka, twarda.

    Żelatynowa kapsułka twarda, koloru szarozielonego, rozmiar „4”, z nadrukiem „24” na korpusie i „C” na wieczku kapsułki, wypełniona białym lub prawie białym proszkiem.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Produkt leczniczy Loperamid APTEO MED jest wskazany:

      • w objawowym leczeniu ostrej biegunki u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i powyżej,

      • w objawowym leczeniu ostrych epizodów biegunki związanych z zespołem jelita drażliwego u osób dorosłych, w wieku 18 lat i powyżej, po wstępnej diagnozie postawionej przez lekarza.

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie:

      Biegunka ostra

      Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat:

      Początkowo 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 6 kapsułek (12 mg).

      Objawowe leczenie ostrych epizodów biegunki związanych z zespołem jelita drażliwego

      Dorośli, osoby w wieku 18 lat i powyżej

      Początkowo 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym stolcu lub zgodnie z zaleceniami lekarza.

      Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 6 kapsułek (12 mg).

      Dzieci

      Produktu leczniczego Loperamid APTEO MED nie stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat (patrz punkt 4.3), ani nie stosować u pacjentów z zespołem jelita drażliwego poniżej 18 lat.

      Osoby w podeszłym wieku

      U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

      Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

      U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

      Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

      Pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt leczniczy Loperamid APTEO MED należy stosować ostrożnie z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę (patrz punkt 4.4).

      Biegunka może ustąpić po jednej dawce. Wówczas nie należy dłużej stosować leku. Sposób podawania

      Podanie doustne. Kapsułki należy popić płynem.

    5. Przeciwwskazania

    6. Produkt leczniczy Loperamid APTEO MED jest przeciwwskazany:

      • u pacjentów z nadwrażliwością na loperamidu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

      • u dzieci w wieku poniżej 12 lat;

      • u pacjentów z ostrą czerwonką, która charakteryzuje się obecnością krwi w kale i wysoką gorączką;

      • u pacjentów z ostrym rzutem wrzodziejącego zapalenia okrężnicy;

      • u pacjentów z bakteryjnym zapaleniem jelita cienkiego i okrężnicy wywołanym przez chorobotwórcze bakterie z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter;

      • u pacjentów z rzekomobłoniastym zapaleniem jelit związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania.

      Produktu leczniczego Loperamid APTEO MED nie należy stosować w przypadkach, w których powinno się unikać zwolnienia perystaltyki jelit z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelita, rozszerzenia okrężnicy (megacolon) i toksycznego rozszerzenia okrężnicy (megacolon toxicum). Leczenie produktem leczniczym Loperamid APTEO MED należy natychmiast przerwać w razie wystąpienia zaparcia, rozdęcia brzucha lub niedrożności jelit.

    7. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    8. Leczenie biegunki lekiem Loperamid APTEO MED jest leczeniem wyłącznie objawowym.

      W każdym przypadku, w którym możliwe jest ustalenie etiologii, gdy jest to uzasadnione (lub wskazane), należy zastosować leczenie przyczynowe.

      Najważniejsze przy ostrej biegunce jest zapobieganie lub przywrócenie utraconych płynów i elektrolitów. Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci, pacjentów osłabionych oraz osób w podeszłym wieku z ostrą biegunką. Podczas stosowania tego produktu zaleca się podawanie odpowiednich ilości płynów i elektrolitów.

      Ponieważ długotrwała biegunka może być objawem poważniejszych chorób, nie należy stosować loperamidu długotrwale, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie ustalona.

      Jeżeli w leczeniu ostrej biegunki w ciągu 48 godzin nie obserwuje się poprawy stanu klinicznego pacjenta, podawanie produktu Loperamid APTEO MED należy przerwać i pacjent powinien skonsultować się z lekarzem.

      U pacjentów z AIDS leczonych lekiem Loperamid APTEO MED z powodu biegunki należy przerwać leczenie w razie pojawienia się najwcześniejszych objawów rozdęcia brzucha. Istnieją pojedyncze

      doniesienia o przypadkach zaparć ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia toksycznego rozszerzenia okrężnicy podczas stosowania loperamidu chlorowodorku u pacjentów z AIDS z wirusowym lub bakteryjnym zapaleniem jelita grubego wywołanym zarówno przez bakterie jak i wirusy.

      Pomimo braku danych dotyczących farmakokinetyki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tej grupie pacjentów produkt leczniczy Loperamid APTEO MED należy stosować z ostrożnością z powodu zmniejszenia metabolizmu związanego z efektem pierwszego przejścia przez wątrobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może dojść do względnego przedawkowania leku, prowadzącego do toksycznego działania na ośrodkowy układ nerwowy.

      Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, ponieważ zawiera on laktozę.

      Jeśli pacjent stosuje ten produkt w celu kontroli epizodów biegunki związanej ze zdiagnozowanym zespołem jelita drażliwego i w ciągu 48 godzin nie występuje poprawa kliniczna, produkt należy odstawić i skonsultować się z lekarzem. Pacjenci powinni również skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy ulegną zmianie lub jeśli nawracające epizody biegunki trwają dłużej niż dwa tygodnie.

      W związku z przedawkowaniem zgłaszano zaburzenia pracy serca, w tym wydłużenie odstępu QT i

      torsades de pointes. Niektóre przypadki zakończyły się zgonem. (patrz punkt 4.9). Przedawkowanie może prowadzić do ujawnienia istniejącego zespołu Brugadów. Nie należy przekraczać zalecanej dawki i (lub) zalecanego czasu trwania leczenia.

    9. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    10. Dane niekliniczne wskazały na to, że loperamid jest substratem glikoproteiny P. Jednoczesne podawanie loperamidu (16 mg w pojedynczej dawce) z chinidyną lub rytonawirem, które są inhibitorami glikoproteiny P, powodowało 2-3-krotne zwiększenie stężenia loperamidu w osoczu. Kliniczne znaczenie tych farmakokinetycznych interakcji inhibitorów glikoproteiny P z loperamidem podawanym w zalecanych dawkach (od 2 mg do maksymalnie 16 mg na dobę) nie jest znane.

      Jednoczesne podanie loperamidu (dawka pojedyncza 4 mg) oraz itrakonazolu, inhibitora cytochromu CYP3A4 i glikoproteiny P, powodowało 3- do 4-krotny wzrost stężenia loperamidu w osoczu krwi. W tym samym badaniu inhibitor cytochromu CYP2C8, gemfibrozyl, zwiększał stężenie loperamidu około dwukrotnie. Skojarzenie itrakonazolu i gemfibrozylu powodowało 4-krotny wzrost maksymalnego stężenia loperamidu w osoczu i 13-krotny wzrost całkowitej ekspozycji osocza. Wzrostom podanych wartości nie towarzyszyły objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (OUN), co sprawdzono z zastosowaniem testów psychomotorycznych (takich jak subiektywna ocena senności oraz test zastępowania cyfr symbolami).

      Jednoczesne podanie loperamidu (pojedyncza dawka 16 mg) oraz ketakonazolu, inhibitora cytochromu CYP3A4 i glikoproteiny P, powodowało 5-krotny wzrost stężenia loperamidu w osoczu krwi. Wzrostowi nie towarzyszyło nasilone działanie farmakodynamiczne, co sprawdzono, stosując pupilometrię.

      Leczenie skojarzone z desmopresyną podawaną doustnie, powodowało 3-krotny wzrost stężenia desmopresyny w osoczu, prawdopodobnie w związku z mniejszą ruchliwością w przewodzie pokarmowym.

      Oczekuje się, że leki o podobnych właściwościach farmakologicznych mogą wzmagać działanie loperamidu oraz że leki przyspieszające przejście przez przewód pokarmowy mogą hamować jego działanie.

    11. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    12. Ciąża

      Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone, aczkolwiek dane z badań przeprowadzonych na zwierzętach nie wskazują, aby loperamid HCL wykazywał działanie teratogenne lub embriotoksyczne. Jednak podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych, nie zaleca się podawania loperamidu kobietom w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze.

      Karmienie piersią

      Małe ilości loperamidu mogą przenikać do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania produktu w okresie karmienia piersią.

      Pacjentki w ciąży lub karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia właściwego leczenia.

      Płodność

      Nie oceniano wpływu produktu na płodność.

    13. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    14. W zespole objawów w przebiegu biegunki leczonej produktem Loperamid APTEO MED mogą pojawić się ograniczona świadomość, zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też wskazane jest zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Patrz punkt 4.8

    15. Działania niepożądane

    16. Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsze

      Bezpieczeństwo loperamidu chlorowodorku oceniono u 2755 pacjentów w wieku 12 lat i starszych, którzy uczestniczyli w 26 kontrolowanych i niekontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem loperamidu w leczeniu ostrej biegunki.

      Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (tj. ≥ 1% zdarzeń) w badaniach klinicznych

      z zastosowaniem chlorowodorku loperamidu w leczeniu ostrej biegunki były: zaparcia (2,7%), wzdęcia z oddawaniem wiatrów (1,7%), bóle głowy (1,2%) oraz nudności (1,1%).

      Niepożądane reakcje na lek zgłaszane u pacjentów leczonych loperamidu chlorowodorkiem w badaniach klinicznych (leczenie ostrej biegunki) oraz po wprowadzeniu leku do obrotu przedstawiono w tabeli 1.

      Częstość występowania niepożądanych działań loperamidu chlorowodorku przedstawiono zgodnie z następującym schematem:

      Często (≥1/100 do <1/10)

      Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)

      Tabela 1: Działania niepożądane

      Grupa układów i narządów

      Częstość występowania niepożądanych działań leku

      Często

      Niezbyt często

      Rzadko

      Częstość nieznana

      Zaburzenia układu immunologicznego

      Reakcja nadwrażliwościa, reakcja anafilaktyczna (w tym wstrząs anafilaktyczny)a ,

      reakcja anafilaktoidalnaa

      Zaburzenia układu nerwowego

      Bóle głowy

      Zawroty głowy Sennośća

      Utrata świadomościa, osłupieniea, obniżony poziom świadomościa, hipertoniaa, zaburzenia

      koordynacji ruchoweja

      Zaburzenia oka

      Zwężenie źrenicya

      Zaburzenia żołądka i jelit

      Zaparcia, nudności, wzdęcia z oddawaniem wiatrów

      Bóle brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość w jamie ustnej, ból w nadbrzuszu, wymioty, niestrawnośća

      Niedrożność jelitaa (w tym porażenna niedrożność jelita), rozszerzenie okrężnicya (w tym toksyczne rozszerzenie

      okrężnicyb), rozdęcie brzucha

      Ostre zapalenie trzustki

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      Wysypka

      Wysypka pęcherzowaa [w tym pęcherzowy rumień wielopostaciowy (zespół Stevensa- Johnsona), toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella) oraz rumień wielopostaciowy], obrzęk naczynioruchowya,

      świąda, pokrzywkaa

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      Zatrzymanie moczua

      Zaburzenia ogólne i

      stany w miejscu podania

      Zmęczeniea

      a: Dane uzyskane po wprowadzeniu loperamidu chlorowodorku do obrotu. Podczas procesu ustalania działań niepożądanych występujących po wprowadzeniu loperamidu chlorowodorku do obrotu nie rozróżniano pacjentów z biegunką przewlekłą i ostrą oraz dorosłych i dzieci, dlatego częstość oszacowano na podstawie wszystkich badań klinicznych z użyciem loperamidu chlorowodorku (biegunka ostra i przewlekła), w tym badań na dzieciach w wieku ≤ 12 lat (N = 3683) .

      b: Patrz punkt 4.4.

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa

      Tel.: +48 22 49 21 301

      Faks: +48 22 49 21 309

      Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    17. Przedawkowanie

    18. Objawy

      W przypadku przedawkowania (w tym przedawkowania względnego z powodu zaburzeń czynności wątroby) może wystąpić zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego (osłupienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, senność, zwężenie źrenic, nadmierne napięcie mięśniowe i depresja oddechowa), zaparcia, zatrzymanie moczu i niedrożność jelit. Przedawkowanie może prowadzić do ujawnienia istniejącego zespołu Brugadów. Dzieci i pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby mogą być bardziej wrażliwi na toksyczne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy.

      U osób, które przedawkowały loperamidu chlorowodorek obserwowano zaburzenia pracy serca, takie jak wydłużenie odstępu QT, torsades de pointes, inne poważne arytmie komorowe, zatrzymanie akcji serca i omdlenie (patrz punkt 4.4). Zgłaszano również przypadki zgonów.

      Leczenie

      W przypadku przedawkowania należy przeprowadzić badanie EKG w celu sprawdzenia prawidłowości wydłużonego odstępu QT.

      Jeśli wystąpią objawy przedawkowania związane z ośrodkowym układem nerwowym, jako antidotum można podać nalokson. Ponieważ czas działania produktu Loperamid APTEO MED jest dłuższy niż naloksonu (1 do 3 godzin), może być wskazane powtórne podanie naloksonu. Dlatego też pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską przynajmniej przez 48 godzin w celu wykrycia ewentualnych objawów zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: leki hamujące perystaltykę jelit, kod ATC: A07DA03.

      Loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi w ścianie jelita, zmniejszając perystaltykę, wydłużając czas pasażu treści pokarmowej w jelitach, zwiększając resorpcję wody i elektrolitów. Loperamid zwiększa spoczynkowe napięcie zwieracza odbytu, jednocześnie zmniejszając natychmiastową potrzebę wypróżnienia (parcie na stolec).

      W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu klinicznym w grupie 56 pacjentów z ostrą biegunką podawano loperamid. Działanie przeciwbiegunkowe loperamidu zaobserwowano w ciągu jednej godziny po podaniu pojedynczej dawki 4 mg (2 tabletki). Porównanie kliniczne z innymi lekami przeciwbiegunkowymi potwierdziły ten wyjątkowo szybki początek działania loperamidu.

    3. Właściwościfarmakokinetyczne

    4. Wchłanianie

      Większość przyjętego loperamidu wchłania się z jelit, jednak w wyniku znacznego metabolizmu pierwszego przejścia przez wątrobę, jego biodostępność wynosi tylko około 0,3%.

      Dystrybucja

      Badania nad dystrybucją u szczurów wykazują duże powinowactwo loperamidu do ściany jelita z preferencyjnym wiązaniem się z receptorami warstwy mięśni podłużnych. Loperamid wiąże się z białkami osocza w 95%, głównie z albuminami. Dane niekliniczne wskazują, że loperamid jest substratem glikoproteiny P.

      Metabolizm

      Loperamid jest niemal całkowicie wychwytywany przez wątrobę, gdzie jest głównie metabolizowany, sprzęgany i wydalany z żółcią. Oksydacyjna N-demetylacja, głównie za pośrednictwem CYP3A4 i

      CYP2C8, jest głównym szlakiem metabolicznym loperamidu. Ze względu na efekt pierwszego przejścia przez wątrobę, stężenie niezmienionego leku w osoczu jest bardzo małe.

      Eliminacja

      Okres półtrwania loperamidu u człowieka wynosi około 11 godzin (zakres od 9 do 14 godzin). Loperamid w postaci niezmienionej i jego metabolity wydalane są głównie z kałem.

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Badania w zakresie toksyczności ostrej i przewlekłej loperamidu nie wykazały szczególnego działania toksycznego. Wyniki przeprowadzonych badań in vivo i in vitro wykazały, że loperamid nie jest genotoksyczny. W badaniach wpływu na reprodukcję przeprowadzonych na szczurach, bardzo duże dawki loperamidu (40 mg/kg mc./dobę-20 razy większe niż maksymalna dawka stosowana u człowieka (MHUL)), w oparciu o porównanie dawki do powierzchni ciała (mg/m2), zaburzały płodność i zmniejszały przeżycie płodu w związku z działaniem toksycznym na organizm matki. Mniejsze dawki (≥ 10 mg/kg/dzień - 5 razy MHUL) nie miały wpływu na zdrowie matki i płodu oraz nie zaburzały rozwoju około- i pourodzeniowego.

      Wyniki badań nieklinicznych dotyczących loperamidu, prowadzonych w warunkach in vitro oraz in vivo, wskazują, że w zakresie stężeń terapeutycznych oraz po znaczącym przekroczeniu (nawet 47- krotnym) tego zakresu nie ma istotnych skutków elektrofizjologicznych dotyczących czynności mięśnia sercowego. Jednak podczas stosowania skrajnie wysokich stężeń związanych z przedawkowaniem (patrz punkt 4.4) loperamid ma wpływ na elektrofizjologię mięśnia sercowego, polegający na hamowaniu przepływu jonów potasowych (hERG) i sodowych oraz powodowaniu arytmii.

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Skrobia kukurydziana (suszona) Laktoza (DCL 21)

      Polisorbat 80 Talk

      Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian

      Otoczka kapsułki:

      Korpus:

      Żelatyna

      Woda oczyszczona Sodu laurylosiarczan Erytrozyna (E 127)

      Żelaza tlenek czarny (E 172) Tytanu dwutlenek (E 171)

      Wieczko:

      Żelatyna

      Woda oczyszczona Sodu laurylosiarczan

      Żelaza tlenek żółty (E 172) Indygotyna (E 132) Tytanu dwutlenek (E 171)

      Tusz:

      Szelak

      Żelaza tlenek czarny (E 172) Potasu wodorotlenek

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Nie dotyczy.

    5. Okres ważności

    6. 3 lata

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 8, 10 lub 20 kapsułek.

    11. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

    12. Brak szczególnych wymagań.

      Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. Synoptis Pharma Sp. z o.o. ul. Krakowiaków 65

    02-255 Warszawa

  12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. Pozwolenie nr 26184

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 31.12.2020

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

10.05.2022

Reklama: