Reklama:

Diured

Substancja czynna: Torasemidum 20 mg
Postać farmaceutyczna: Tabletki , 20 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Diured, 20 mg, tabletki

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Jedna tabletka zawiera 20 mg torasemidu (Torasemidum). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Tabletka

    Podłużne, białe, obustronnie wypukłe tabletki z jednostronnym nacięciem, o szerokości 7,3 mm – 7,7 mm i długości 17,3 mm – 17,7 mm.

    Tabletkę można podzielić na równe dawki.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia wątrobowego, obrzęki pochodzenia nerkowego.

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie

      Obrzęki

      Zazwyczaj stosowana dawka to 5 mg raz na dobę. Dawki 5 mg nie można uzyskać za pomocą produktu Diured o mocy 20 mg – należy stosować inne produkty o odpowiedniej mocy.

      Jeśli jest to konieczne, dawkę można zwiększać stopniowo do 20 mg raz na dobę. W indywidualnych, wyjątkowych przypadkach stosowano dawkę 40 mg na dobę.

      Dzieci i młodzież

      Brak doświadczeń klinicznych w stosowaniu torasemidu w tej grupie wiekowej.

      Stosowanie u osób w podeszłym wieku

      Nie ma potrzeby zmiany dawkowania.

      Stosowanie u pacjentów z niewydolnością wątroby

      Podczas leczenia torasemidem należy obserwować pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, z powodu ryzyka zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

      Sposób podawania

      Tabletki należy przyjmować doustnie, rano, popijając niewielką ilością płynu (np. wody). Dostępność biologiczna torasemidu nie zależy od przyjmowanych posiłków.

    5. Przeciwwskazania

      • Nadwrażliwość na torasemid, inne pochodne sulfonylomocznika lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

      • Zaburzenia czynności nerek z bezmoczem.

      • Zaburzenia czynności nerek spowodowane przez leki o właściwościach nefrotoksycznych.

      • Śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe.

      • Niedociśnienie tętnicze.

      • Hipowolemia.

      • Ciąża i karmienie piersią.

      • Zaburzenia rytmu serca.

      • Jednoczesne stosowanie z antybiotykami z grupy aminoglikozydów oraz cefalosporyn.

    6. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    7. Przed rozpoczęciem leczenia torasemidem należy wyrównać zaburzenia wodno-elektrolitowe (hipokaliemia, hiponatremia, hipowolemia).

      Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularne oznaczanie stężenia elektrolitów, glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi.

      Zaleca się uważną obserwację pacjentów ze skłonnością do hiperurykemii i dny moczanowej. U pacjentów z utajoną lub jawną cukrzycą należy kontrolować metabolizm węglowodanów. Zaburzenia oddawania moczu

      Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z zaburzeniami oddawania moczu, w tym u pacjentów

      z przerostem gruczołu krokowego, ponieważ w takim przypadku istnieje zwiększone ryzyko ostrego zatrzymania moczu. Takich pacjentów należy uważnie obserwować oraz usunąć zaburzenia oddawania moczu przed podaniem torasemidu.

      Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w zalecanej jednostce dawkowania, to znaczy, że produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

    8. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    9. Podczas jednoczesnego stosowania torasemidu z glikozydami nasercowymi, zmniejszenie stężenia potasu i (lub) magnezu w osoczu może spowodować zwiększenie wrażliwości mięśnia sercowego na te leki.

      Działanie kaliuretyczne mineralo- i glikokortykosteroidami oraz środków przeczyszczających może ulec nasileniu podczas jednoczesnego stosowania torasemidu.

      Podobnie jak w przypadku innych leków moczopędnych, może wystąpić nasilenie działania jednocześnie stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych.

      Torasemid, zwłaszcza w dużych dawkach, może zwiększać toksyczność antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny, nefrotoksyczność cefalosporyn oraz kardio- i neurotoksyczność litu.

      Działanie leków zwiotczających mięśnie zawierających kurarę oraz działanie teofiliny może ulec nasileniu podczas jednoczesnego stosowania z torasemidem.

      U pacjentów otrzymujących duże dawki salicylanów może zwiększyć się ich toksyczność. Działanie leków przeciwcukrzycowych może ulegać osłabieniu.

      Stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) podczas lub po leczeniu torasemidem, a także rozpoczęcie ich stosowania w trakcie leczenia torasemidem może spowodować przemijające niedociśnienie. Działanie to można zminimalizować zmniejszając dawkę początkową inhibitora ACE i (lub) zmniejszając dawkę albo czasowo odstawiając torasemid.

      Torasemid może osłabiać reakcję tętnic na aminy presyjne (np. adrenalina, noradrenalina).

      Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna) i probenecyd mogą osłabiać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu.

      Nie badano jednoczesnego podawania torasemidu i kolestyraminy u ludzi, ale w badaniach na zwierzętach stwierdzono zmniejszenie wchłaniania torasemidu po podaniu doustnym.

    10. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    11. Torasemid jest przeciwwskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. Ciąża

      Brak danych na temat wpływu torasemidu na zarodek i płód u ludzi. Chociaż w badaniach na szczurach nie

      wykazano działania teratogennego, po podaniu dużych dawek ciężarnym królikom, obserwowano wady rozwojowe płodów.

      Karmienie piersią

      Nie przeprowadzono badań dotyczących przenikania leku do mleka matki.

    12. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    13. Tak jak w przypadku innych leków wpływających na ciśnienie tętnicze, jeśli u pacjenta występują zawroty głowy lub podobne objawy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

    14. Działania niepożądane

    15. Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco: Bardzo często (≥1/10)

      Często (≥1/100 do <1/10)

      Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) Bardzo rzadko (<1/10 000)

      Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

      Zaburzenia krwi i układu chłonnego

      Częstość nieznana

      Małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość

      Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

      Często

      Zasadowica metaboliczna

      Zaburzenia układu nerwowego

      Często

      Ból głowy, zawroty głowy

      Częstość nieznana

      Zaburzenia ukrwienia mózgu, parestezja, stan splątania Zaburzenia oka

      Częstość nieznana

      Zaburzenia widzenia

      Zaburzenia ucha i błędnika

      Częstość nieznana

      Szum uszny, utrata słuchu

      Zaburzenia naczyniowe

      Częstość nieznana

      Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe

      Zaburzenia serca

      Częstość nieznana

      Ostry zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie mięśnia sercowego, dławica piersiowa, omdlenie, niedociśnienie

      Zaburzenia żołądka i jelit

      Często

      Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. zmniejszenie apetytu, ból żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie)

      Częstość nieznana

      Suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie trzustki

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      Niezbyt często

      Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (np. gamma-glutamylo transferazy GGT) we krwi

      Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

      Często

      Kurcze mięśni

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      Bardzo rzadko

      Alergiczne reakcje skórne (np. świąd, wysypka), reakcje nadwrażliwości na światło

      Częstość nieznana

      Ciężkie reakcje skórne (np. zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      Niezbyt często

      Zatrzymanie moczu, poszerzenie pęcherza

      Rzadko

      Zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi

      Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

      Często

      Zmęczenie, osłabienie

      Badania diagnostyczne

      Często

      Zaburzenia wodno-elektrolitowe np. hipowolemia, hiponatremia, hipokaliemia

      Niezbyt często

      Zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia lipidów (triglicerydów i cholesterolu) we krwi

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

      niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych

      i Produktów Biobójczych:

      Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

      Tel.: + 48 22 49 21 301

      Faks: + 48 22 49 21 309

      Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    16. Przedawkowanie

    17. Objawy:

      Brak objawów, charakterystycznych wyłącznie dla przedawkowania torasemidu. W przypadku

      przedawkowania może wystąpić znaczna diureza z utratą płynów i elektrolitów, a w następstwie senność, stan splątania, niedociśnienie tętnicze, hiponatremia, hipokaliemia, zasadowica hipochloremiczna,

      zagęszczenie krwi, odwodnienie i zapaść krążeniowa. Mogą pojawić się zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

      Leczenie:

      Brak specyficznej odtrutki. Objawy przedawkowania wymagają zmniejszenia dawki lub odstawienia leku z jednoczesnym uzupełnieniem płynów i elektrolitów.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: diuretyki o silnym działaniu, sulfonamidy, kod ATC: C03CA04

      Torasemid należy do diuretyków pętlowych. Jednakże w małych dawkach jego profil farmakodynamiczny podobny jest do diuretyków tiazydowych, biorąc pod uwagę nasilenie i czas trwania diurezy. W większych dawkach torasemid wywołuje szybką diurezę, w sposób zależny od dawki, charakteryzując się silnym

      działaniem.

    3. Właściwości farmakokinetyczne

    4. Wchłanianie

      Po podaniu doustnym torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany i osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 1 do 2 godzin.

      Dystrybucja

      Więcej niż 99% leku wiąże się z białkami osocza. Pozorna objętość dystrybucji wynosi 16 litrów.

      Metabolizm

      Torasemid metabolizowany jest do trzech metabolitów - M1, M3 i M5 stopniowo poprzez oksydację, hydroksylację i hydroksylację pierścienia aromatycznego.

      Eliminacja

      Końcowy okres półtrwania torasemidu i jego metabolitów wynosi u zdrowych osób od 3 do 4 godzin. Klirens całkowity torasemidu wynosi 40 ml/min, a klirens nerkowy - ok. 10ml/min. Około 80% podanej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej i jako metabolity przez kanaliki nerkowe: torasemid - 24 %, M1 - 12%, M3 - 3%. M5 - 41%.

      W przypadku niewydolności nerek okres półtrwania w fazie eliminacji nie ulega zmianie.

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Toksyczność ostra Bardzo mała.

      Toksyczność przewlekła

      Zmiany obserwowane w trakcie badań toksyczności przewlekłej u psów i szczurów wynikały z nasilonego działania farmakodynamicznego (diureza) i były następujące: zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, zmiany w nerkach takie jak: rozszerzenie kanalików nerkowych i

      śródmiąższowe zapalenie nerek. Wszystkie występujące zmiany miały charakter przemijający.

      Działanie teratogenne

      Badania toksycznego wpływu na reprodukcję u szczurów nie wykazały działania teratogennego, ale po zastosowaniu dużych dawek leku u ciężarnych królików obserwowano wady rozwojowe płodów. Nie obserwowano wpływu na płodność zwierząt.

      W przeprowadzonych badaniach torasemid nie wykazywał działania mutagennego ani rakotwórczego (na szczurach i myszach).

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Celuloza mikrokrystaliczna Skrobia kukurydziana Kroskarmeloza sodowa Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Nie dotyczy.

    5. Okres ważności

    6. 2 lata

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku. 10 tabletek

      30 tabletek

      60 tabletek

      Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

    11. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

    12. Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

      Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. Biofarm Sp. z o.o. ul. Wałbrzyska 13

    60-198 Poznań

  12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. Pozwolenie nr 24165

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 20.07.2017 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Reklama: