CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ampitar, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji Ampitar, 2 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji

1. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

   Ampitar, 1 g: 1 fiolka zawiera 1 g ampicyliny (w postaci ampicyliny sodowej). Każda fiolka zawiera 70,2 mg sodu.

   Ampitar, 2 g: 1 fiolka zawiera 2 g ampicyliny (w postaci ampicyliny sodowej). Każda fiolka zawiera 140,4 mg sodu.

2. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

   Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań / do infuzji

   Proszek barwy białej do jasnożółtej. pH sporządzonego roztworu wynosi 8,0÷10,0.

3. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

   1. Wskazania do stosowania

   Ampitar jest wskazany do stosowania w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i dzieci (patrz punkt 5.1):

   • Ostre nasilenie przewlekłego zapalenia oskrzeli

   • Odmiedniczkowe zapalenie nerek

   • Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

   • Pozaszpitalne zapalenie płuc, gdy penicylina G nie wywiera pożądanego działania lub jest nieodpowiednia z innych powodów

   • Zakażenia w obrębie jamy brzusznej

   • Bakteriemia występująca w związku z którymkolwiek z wyżej wymienionych zakażeń albo bakteriemia, w przypadku której podejrzewa się taki związek

   • Leczenie i profilaktyka zapalenia wsierdzia.

   Należy uwzględniać oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

   2. Dawkowanie i sposób podawania

   Dawkowanie

   Dorośli:

   Domięśniowo: 500 mg 4 razy na dobę.

   Wstrzyknięcie dożylne: 500 mg do 2 g 4-6 razy na dobę. Powoli wstrzykiwać 2 g przez co najmniej 3-4 minuty. Ciągła infuzja dożylna: 6 do 12 g na dobę. W miarę możliwości należy zastosować pompę infuzyjną.

   Infuzja dożylna przerywany: 2 g 4-6 razy na dobę.

   Profilaktyka zapalenia wsierdzia - można podać 2 g dożylnie w pojedynczej dawce na 30 do 60 minut przed zabiegiem.

   W razie konieczności można podawać dożylnie większe dawki niż zalecane.

   Dzieci:

   Domięśniowo: 50 mg/kg masy ciała na dobę. Dawkę dobową należy podzielić na cztery dawki podawane w odstępach 6-godzinnych. U noworodków i wcześniaków zaleca się podawanie 25-50 mg/kg w dwóch dawkach podzielonych.

   Dożylnie: 100-200 mg/kg masy ciała na dobę w ciężkich zakażeniach. W bakteryjnym zapaleniu opon mózgowo- rdzeniowych dawkę dożylną u dzieci można w razie konieczności zwiększyć do 400 mg/kg masy ciała na dobę (podzieloną na cztery dawki).

   Profilaktyka zapalenia wsierdzia - u dzieci można podać 50 mg/kg dożylnie w pojedynczej dawce na 30 do 60 minut przed zabiegiem.

   Kontrola leczenia

   W przypadku długotrwałego leczenia (powyżej 2-3 tygodni) należy monitorować czynność wątroby i nerek oraz morfologię krwi.

   W przypadku ostrego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez Listeria monocytogenes i posocznicy u noworodków ampicylinę podaje się w skojarzeniu z innym antybiotykiem.

   W zakażeniach w obrębie jamy brzusznej ampicylinę należy stosować w skojarzeniu z innymi odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi, gdy wiadomo lub podejrzewa się, że patogeny beztlenowe i(lub) patogeny Gram- ujemne przyczyniają się do powstawania procesu zakaźnego.

   Szczególne grupy pacjentów

   Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

   Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z klirensem kreatyniny (CrCl) >30 mL/min.

   W przypadku ciężkiej niewydolności nerek ze współczynnikiem filtracji kłębuszkowej wynoszącym 30 mL/min i mniej zaleca się zmniejszenie dawki, ponieważ należy spodziewać się kumulacji ampicyliny:

   • przy klirensie kreatyniny wynoszącym od 20 do 30 mL/min należy zmniejszyć zwykle stosowaną dawkę do ⅔,

   • przy klirensie kreatyniny poniżej 20 mL/min należy zmniejszyć zwykle stosowaną dawkę do ⅓.

   Z reguły u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek nie należy przekraczać dawki 1 g ampicyliny co 8 godzin. Sposób przygotowania roztworów, patrz punkt 6.6.

   3. Przeciwwskazania

   Nadwrażliwość na substancję czynną lub na inne antybiotyki beta-laktamowe (np. penicyliny, cefalosporyny).

   4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

   Występuje alergia krzyżowa pomiędzy penicylinami i cefalosporynami.

   Duże stężenie w moczu może spowodować fałszywie dodatni wynik niektórych oznaczeń glukozy.

   Biegunka może być objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego wywołanego przez Clostridioides difficile. Dlatego też pacjentów z biegunką należy poddawać ścisłej obserwacji.

   Ampitar, 1 g:

   Produkt leczniczy zawiera 70,2 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 3,51% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

   Maksymalna dawka dobowa produktu leczniczego Ampitar zawiera 42,1% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

   Uważa się, że lek Ampitar zawiera wysokie stężenie sodu. Należy wziąć to pod uwagę zwłaszcza u osób stosujących dietę niskosodową.

   Jeśli produkt leczniczy zostanie rozpuszczony lub rozcieńczony izotonicznym roztworem chlorku sodu należy również wziąć pod uwagę dodatkową ilość sodu z rozpuszczalnika.

   Ampitar, 2 g:

   Produkt leczniczy zawiera 140,4 mg sodu na fiolkę, co odpowiada 7,02% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

   Maksymalna dawka dobowa produktu leczniczego Ampitar zawiera 42,1% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

   Uważa się, że lek Ampitar zawiera wysokie stężenie sodu. Należy wziąć to pod uwagę zwłaszcza u osób stosujących dietę niskosodową.

   Jeśli produkt leczniczy zostanie rozpuszczony lub rozcieńczony w izotonicznym roztworze chlorku sodu należy również wziąć pod uwagę dodatkową ilość sodu z rozpuszczalnika.

   5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

   Podawanie następujących leków w skojarzeniu z ampicyliną może wymagać dostosowania dawki: Allopurynol i metotreksat.

   Allopurynol

   Jednoczesne podawanie allopurynolu z ampicyliną zwiększa ryzyko wystąpienia skórnych reakcji alergicznych.

   Metotreksat

   Ciężka reakcja toksyczna na metotreksat została opisana u jednego pacjenta leczonego jednocześnie furosemidem i penicyliną V. Te kwasy organiczne mogą hamować wydzielanie metotreksatu w kanalikach nerkowych. Możliwe interakcje opisane zostały również po zastosowaniu metotreksatu w skojarzeniu z mezlocyliną i metotreksatu w skojarzeniu z amoksycyliną.

   6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

   Ciąża

   Długoletnie doświadczenia kliniczne wskazują na niewielkie ryzyko reakcji niepożądanych dotyczących ciąży, płodu lub noworodka. Nie przeprowadzono jednak kontrolowanych badań na większą skalę z udziałem kobiet w ciąży. Ten produkt leczniczy może być stosowany w okresie ciąży, jeśli lekarz

   prowadzący uzna, że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne zagrożenia zarówno dla matki, jak i dla dziecka.

   Karmienie piersią

   Ampicylina podawana w dawkach terapeutycznych jest wydzielana do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach (1 µg/mL po wstrzyknięciu 2-4 g ampicyliny). Dlatego u niemowląt karmionych piersią mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, biegunka lub kolonizacja błony śluzowej drożdżakami, które w niektórych przypadkach mogą wymagać przerwania karmienia piersią.

   Płodność

   W badaniach na zwierzętach ampicylina nie wykazywała wpływu na płodność.

   7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

   Produkt leczniczy Ampitar nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

   8. Działania niepożądane

   Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco:

   Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100),

   Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), Bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

   Najczęściej pojawia się wysypka, która występuje u około 5% leczonych pacjentów.

   Klasyfikacja układów i narządów	Częstość występowania	Działania niepożądane
   Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	niezbyt często	rzekomobłoniaste zapalenie jelit
   Zaburzenia krwi i układu chłonnego	niezbyt często	niedokrwistość, małopłytkowość, eozynofilia, leukopenia i agranulocytoza
   Zaburzenia układu immunologicznego	rzadko	reakcja anafilaktyczna
   Zaburzenia żołądka i jelit	często	luźne stolce
   	niezbyt często	zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, nudności, wymioty, zapalenie jelit, biegunka
   Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	często	wykwity skórne
   	niezbyt często	pokrzywka
   	rzadko	złuszczające zapalenie skóry i rumień wielopostaciowy

   W przypadku wstrzyknięcia domięśniowego może wystąpić ból w miejscu wstrzyknięcia.

   W przypadku zakażenia mononukleozą częstość występowania wykwitów skórnych jest wysoka. W przypadku białaczki również zwiększa się częstość występowania wykwitów skórnych.

   W białaczce obserwowano też zwiększoną częstość występowania wysypki.

   Wykazano, że zwiększenie aktywności AST (aminotransferaza asparaginianowa) występuje w wyniku

   miejscowego uwolnienia w miejscu wstrzyknięcia leku i niekoniecznie świadczy o zburzeniu czynności wątroby. Leczenie reakcji anafilaktycznej, patrz punkt 4.9.

   Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

   Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

   niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

   Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

   Tel.: + 48 22 49 21 301

   Faks: + 48 22 49 21 309

   Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

   Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

   9. Przedawkowanie

   Toksyczność: Duże dawki są zazwyczaj dobrze tolerowane. Jednak na przykład u pacjentów z zaburzeniem

   czynności nerek i zaburzoną barierą płynu mózgowo-rdzeniowego podanie pozajelitowe dużych dawek produktu powodowało objawy toksyczne. Ostre reakcje są spowodowane głównie reakcjami alergicznymi.

   Objawy: Reakcje toksyczne; nudności, wymioty, biegunka, zaburzenia elektrolitowe, obniżenie świadomości, drgania mięśni, mioklonie, skurcze, śpiączka. Reakcje hemolityczne, zaburzenia czynności nerek, kwasica.

   W wyjątkowych przypadkach może wystąpić reakcja anafilaktyczna w ciągu 20-40 minut.

   Leczenie: Leczenie objawowe. W ciężkich przypadkach hemoperfuzja lub hemodializa.

   W przypadku reakcji anafilaktycznej: Epinefryna (adrenalina) 0,1-0,5 mg powoli dożylnie. Hydrokortyzon 200 mg dożylnie, opcjonalnie prometazyna 25 mg dożylnie. Płyny. Korekta kwasów.

4. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

   1. Właściwości farmakodynamiczne

   Grupa farmakoterapeutyczna: Penicylina o rozszerzonym spektrum działania Kod ATC: J01CA01

   Ampitar (ampicylina) jest penicyliną o rozszerzonym spektrum działania przeciwbakteryjnego. Ampicylina hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii. Ma działanie bakteriobójcze.

   Wartości graniczne oznaczania lekowrażliwości

   Wartości graniczne MIC dla ampicyliny są wyznaczane przez Europejski Komitet ds. Oznaczania Lekowrażliwości (EUCAST - The European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing ), wersja 12.0, obowiązująca od 01.01.2022 r.

   Drobnoustrój	Stężenie graniczne MIC (mg/l)
   	Wrażliwy	Oporny
   Enterobacterales	≤ 8	> 8
   Enterococcus spp.	≤ 4	> 8
   Haemophilus influenzae 1,4	≤ 1	> 1
   Staphylococcus spp.2	-	-
   Streptococcus z grup A, B, C, G 3 Streptococcus pneumoniae1 Streptococcus pneumoniae 5	- ≤ 0,5 ≤ 0,5	- > 1 > 0,5
   Paciorkowce zieleniejące	≤ 0,5	> 2
   Neisseria meningitidis 1	≤ 0,125	> 1
   Listeria monocytogenes	≤ 1	> 1
   Aerococcus sanguinicola i urinae	≤ 0,25	> 0,25
   Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem 6	≤ 2	> 8
   1 Ze wskazań innych niż zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. 2 Większość gronkowców wytwarza penicylinazy, a niektóre są oporne na metycylinę. Oba mechanizmy powodują oporność gronkowców na ampicylinę. Izolaty oporne na benzylopenicylinę lub cefoksytynę są oporne na ampicylinę. Szczepy Staphylococcus spp. wrażliwe na benzylopenicylinę są również wrażliwe na ampicylinę. 3 O wrażliwości wnioskuje się na podstawie benzylopenicyliny. 4 Izolaty beta-laktamazo-dodatnie mogą być opisywane jako oporne na ampicylinę bez inhibitorów. Do wykrywania beta-laktamazy można wykorzystywać testy oparte na chromogennej cefalosporynie. 5 Tylko we wskazaniu dotyczącym zapalenia opon mózgowych. 6 Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem ustalono na podstawie dawek co najmniej 2 g x 3 lub 4 razy na dobę (6 do 8 g/dobę).

   Częstość występowania oporności dla poszczególnych gatunków może być różna w zależności od położenia geograficznego oraz zmienna w czasie, dlatego zaleca się informowanie o oporności na poziomie lokalnym, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć opinii ekspertów, gdy lokalna częstość występowania oporności jest tak duża, że przydatność leku, przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń, jest wątpliwa.

   Spektrum przeciwbakteryjne

   Wrażliwy	Pneumokoki Paciorkowce Enterokoki Listeria monocytogenes Meningokoki Haemophilus influenzae Proteus mirabilis Beztlenowe szczepy paciorkowców i peptostreptokoki
   Pośredni	Escherichia coli i Acinetobacter
   Oporny	Gronkowce Moraxella catarrhalis Haemophilus influenzae wytwarzający beta-laktamazy Citrobacter Klebsiella Enterobacter Morganella morganii Proteus vulgaris Providencia Serratia Pseudomonas Legionella Clostridioides difficile Bacteroides fragilis Mycoplasma spp. Chlamydia

   Oporność występuje (1-10%) u pneumokoków i Enterococcus faecalis.

   Oporność występuje często (>10%) u Enterococcus faecium, Haemophilus influenzae i Gram-ujemnych bakterii jelitowych.

   Mechanizm oporności

   Oporność może wynikać z syntetyzowania przez bakterie dużej liczby beta-laktamaz, które hydrolizują penicylinę. Niektóre z nich mogą być hamowane przez kwas klawulanowy. Ponadto oporność może wystąpić na skutek produkcji zmienionych białek wiążących penicylinę (ang. PBP - Penicillin Binding Proteins). Oporność jest często zależna od plazmidu.

   Oporność krzyżowa występuje w obrębie grupy beta-laktamowej (penicylin i cefalosporyn).

   Rozwój oporności

   Pneumokoki oporne na penicylinę są oporne na ampicylinę. Są one rzadkie w Szwecji, ale występują często w niektórych częściach Europy.

   Oporność bakterii różni się w zależności od położenia geograficznego i należy uzyskać informacje na temat lokalnych warunków w zakresie oporności z lokalnego laboratorium mikrobiologicznego.

   2. Właściwości farmakokinetyczne

   Po podaniu 2 g ampicyliny w postaci infuzji przerywanego maksymalne stężenie w surowicy wynosi około

   100 mikrogramów/mL, a po około 4 godzinach od podania wynosi około 4 mikrogramów/mL. Biologiczny okres półtrwania w surowicy wynosi 55-60 minut. Ampicylina lepiej przenika przez barierę krew-płyn mózgowo- rdzeniowy w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych. Średnie stężenie wynosi 10-35% stężenia w surowicy.

   3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie ma danych przedklinicznych, które miałyby znaczenie dla oceny bezpieczeństwa, poza tym, co zostało już uwzględnione w ChPL.

1. DANE FARMACEUTYCZNE

   1. Wykaz substancji pomocniczych

   Nie zawiera.

   2. Niezgodności farmaceutyczne

   Do roztworów penicyliny nie należy dodawać substancji, dla których brak jest badań dotyczących zgodności.

   3. Okres ważności

   2 lata.

   Roztwór po rekonstytucji należy zużyć natychmiast po przygotowaniu.

   4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

   Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Warunki przechowywania produktu leczniczego po rekonstytucji, patrz punkt 6.3.

   5. Rodzaj i zawartość opakowania

   Fiolki ze szkła bezbarwnego typu III o pojemności nominalnej 20 mL. Fiolki zamknięte są korkami z gumy chlorobutylowej i aluminiowymi wieczkami.

   1 lub 10 fiolek w tekturowym pudełku.

   6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Przed podaniem leku należy sprawdzić wygląd roztworu. Roztwór powinien być przejrzysty i praktycznie wolny od cząstek.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Sporządzanie roztworu

Wstrzyknięcia domięśniowe

Rozpuścić 1 g w 4 mL wody do wstrzykiwań.

Wstrzyknięcia dożylne

Rozpuścić 1 g w 10 mL wody do wstrzykiwań. Rozpuścić 2 g w 20 mL wody do wstrzykiwań.

Infuzja przerywana

Rozpuścić 1 g w 100 mL izotonicznego roztworu chlorku sodu (0,9 %). Roztwór sporządza się w pojemnikach poliolefinowych.

Rozpuścić 2 g w 100 mL izotonicznego roztworu chlorku sodu (0,9 %) lub wody do wstrzykiwań. Roztwór sporządza się w pojemniku poliolefinowym.

Infuzja ciągła

Rozpuścić 2 g w 15 mL wody do wstrzykiwań. Otrzymany roztwór należy dodać do 500 mL izotonicznego roztworu chlorku sodu (0,9 %). Roztwór sporządza się w pojemniku poliolefinowym.

1. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

   Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna ul. A. Fleminga 2

   03-176 Warszawa Polska

2. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

   Ampitar, 1 g: Nr pozwolenia Ampitar, 2 g: Nr pozwolenia

3. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

   Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

4. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO