Na całym świecie na cukrzycę choruje obecnie około 415 milionów dorosłych. Szacuje się, że do 2040 roku liczba ta wzrośnie do 642 milionów, (1 na 10 dorosłych) 1. W Polsce chorych jest ok. 3, 5 mln osób, z czego 1/3 nie jest zdiagnozowana. Choroby układu sercowo-naczyniowego to główne powikłania cukrzycy. Ryzyko wystąpienia niewydolności serca u osób z cukrzycą typu 2 jest dwu-, a nawet trzykrotnie wyższe niż pozostałych osób. W tej grupie wyższe jest również ryzyko zawału serca lub udaru mózgu, a około 50% zgonów u osób z cukrzycą typu 2 jest spowodowanych właśnie chorobami układu sercowo-naczyniowego2,3,4 Ograniczenie ryzyka ich rozwoju ma dla chorych ogromne znaczenie. 

Obniżenie śmiertelności o 51% i ryzyka hospitalizacji powodu niewydolności serca o 39% to bardzo znacząca, pozytywna zmiana w obrazie potencjalnych powikłań cukrzycy typu 2. Flozyny czyli inhibitory SGLT-2 to grupa leków doustnych, które umożliwiają nerkom obniżenie poziomu glukozy we krwi i usunięcie jej nadmiaru wraz z moczem. W konsekwencji poziom cukru we krwi zmniejsza się, nadmiar kalorii jest usuwany, a masa ciała chorego obniża się. 

“Dane z tzw. codziennej praktyki lekarskiej pochodzące od setek tysięcy pacjentów utwierdzają nas w przekonaniu, że inhibitory SGLT-2, tzw. flozyny zmniejszają śmiertelność i liczbę epizodów sercowo-naczyniowych. Korzyści odnieśli także pacjenci bez wcześniejszej diagnozy choroby niedokrwiennej serca i z umiarkowanym ryzykiem sercowo-naczyniowym. To ważne informacje dla lekarzy opiekujących się pacjentami z cukrzycą w Polsce i w innych krajach” – podkreśla prof. Maciej Małecki, Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Metabolicznych UJCM.

Wyniki badania przeprowadzonego przez AstraZeneca w ramach rzeczywistej praktyki klinicznej czyli codziennej praktyki lekarskiej stosowania leków z grupy tzw. flozyn niosą wielką nadzieję. „Siła badań prowadzonych w ramach rzeczywistej praktyki klinicznej jest ogromna. Wynika to przede wszystkim z wielkiej liczebności oraz metod statystycznych, które pozwalają na uniknięcie błędu. Nie ma obecnie podobnych, randomizowanych, badań dotyczących tej grupy leków o takiej sile i nie dotyczy to tylko leków diabetologicznych, ale także szeroko pojętej farmakologii – mówi prof. dr hab. Stefan Grajek, Kierownik I Kliniki Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.