Riketsjozy wywoływane są przez riketsje – bakterie, które namnażają się wewnątrzkomórkowo. Człowiek stanowi żywiciela pośredniego riketsji, ponieważ ich żywicielem bezpośrednim są kleszcze, wszy i pchły. Do zakażenia dochodzi po dostaniu się bakterii do krwioobiegi. Riketsjozy są niezwykle groźne dla zdrowia i życia.
Rozpoznanie i leczenie
Potwierdzenie choroby możliwe jest tylko na podstawie wyników badań laboratoryjnych. Najczęściej wykonuje się testy w kierunku obecności charakterystycznych przeciwciał, przeciwko określonym typom riketsjoz. Niestety jest to metoda, która ma poważne ograniczenia, ponieważ w ostrej fazie zakażenia ciężko wykryć przeciwciała. Dobrym sposobem na wykrycie i potwierdzenie choroby jest zbadanie materiału genetycznego DNA riketsji. Leczenie oparte jest na stosowaniu antybiotyków aktywnych wobec bakterii atypowych. Czas trwania leczenia wynosi do 10 dni, choć w przypadku powikłań niezbędne okazuje się przedłużenie leczenia. Leczenie chorób wywołanych przez riketsjozy to długotrwały proces, niestety często obfitujący w powikłania, takie jak ostra niewydolność nerek, niewydolność oddechowa, udar mózgu, zakrzepica. Po zakończeniu leczenia niezbędne jest przebywanie pod kontrolą lekarską – w przypadku powikłań konieczne może okazać się pozostanie pod stałą opieką specjalisty, np. kardiologa lub neurologa.
Śmiertelność w przypadku duru epidemicznego wynosi nawet 50%, w przypadku duru endemicznego – do około 4%. Szczególną uwagę powinni zachować ci, którzy podróżują w rejony Afryki, Azji, Ameryki Środkowej lub Południowej. Ospa riketsjowa występuje najczęściej w Rosji, Chorwacji, Ukrainie i Afryce Południowej. Gorączka plamista Gór Skalistych – przede wszystkim w Ameryce Północnej. Pamiętajmy, że Polska nie jest wolna od zachorowań – sporadyczne przypadki zdarzają się w naszym kraju, stąd nie należy bagatelizować niepokojących objawów.
