Reklama:

Mepivastesin

Substancja czynna: Mepivacaini hydrochloridum 30 mg
Postać farmaceutyczna: Roztwór do wstrzykiwań , 30 mg/ml
Reklama:

ULOTKA DLA PACJENTA

Ulotka dla pacjenta

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed rozpoczęciem stosowania leku.

  • Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

  • Należy zwrócić się do lekarza, lub farmaceuty gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja.

- Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby sa takie same.

MEPIVASTESIN

(Mepivacaini hydrochloridum)

30 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań.

Skład

1 ml roztworu zawiera:

Substancja czynna:

Chlorowodorek mepiwakainy 30,0 mg

Inne składniki :

sodu chlorek

9% roztwór wodorotlenku sodu Woda do wstrzykiwań

Dostępne opakowania :

50 ampułek po 1,7 ml w metalowej puszcze.

PODMIOT ODPOWIEDZIALNY

3M Deutschland GmBH Carl-Schurz-Straße 1

41453 Neuss Niemcy

WYTWÓRCA

3M Deutschland GmBH Carl-Schurz-Straße 1

41453 Neuss Niemcy

Spis treści ulotki

  1. ZANIM ZASTOSUJE SIĘ LEK MEPIVASTESIN

  2. Nie należy stosować leku MEPIVASTESIN jeśli:

    • stwierdzono nadwrażliwość (uczulenie) na substancję czynną, substancje pomocnicze lub amidowe środki miejscowo znieczulające

    • ciężkie zaburzenia przewodnictwa impulsów nerwowych i układu przewodzącego serca, np. bloku AV II i III stopnia, zaznaczonej bradykardii (zwolnienie czynności serca)

    • nagłe zaostrzenie niewydolności serca (ostra niewydolność serca)

    • ciężkie niedociśnienie

      Zachować szczególną ostrożność stosując lek MEPIVASTESIN w przypadkach:

      • ciężkich zaburzeń czynności nerek i wątroby

      • dławicy piersiowej

      • stwardnienia tętnic (stwardnienia naczyń)

      • wstrzyknięć do miejsc objętych procesem zapalnym

      • ciężkich zaburzeń krzepliwości krwi

      Należy unikać przypadkowego podawania do naczynia (patrz punkt: „Jak stosować lek MEPIVASTESIN”).

      Ciąża

      Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza

      Brak jest dostatecznych badań umożliwiających ocenę bezpieczeństwa zastosowania MEPIVASTESIN w czasie ciąży. We wczesnym okresie ciąży mepiwakainę należy stosować wyłącznie po dokładnym rozważeniu ryzyka i korzyści wynikających z jej zastosowania.

      Karmienie piersią

      Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza

      Nie należy oczekiwać znaczącego przenikania mepiwakainy do mleka matki, gdyż jest ona szybko metabolizowana i usuwana.

      Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

      Zastosowanie MEPIVASTESIN u wrażliwych pacjentów może spowodować czasowe zaburzenia reakcji, np. w ruchu ulicznym. W każdym przypadku lekarz powinien zdecydować indywidualnie, czy pacjent może kierować pojazdami lub obsługiwać urządzenia mechaniczne.

      Stosowanie innych leków

      Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty.

      W przypadku jednoczesnego podania apryndyny (lek stosowany w zaburzeniach rytmu serca) i MEPIVASTESIN możliwe jest sumowanie się działań niepożądanych. Ze względu na podobną budowę chemiczną do środków miejscowo znieczulających, apryndyna wywołuje podobne działania niepożądane.

      Opisano nasilenie działania toksycznego w przypadku jednoczesnego stosowania mepiwakainy i leków przeciwbólowych działających ośrodkowo, chloroformu, eteru etylowego i tiopentalu (lek stosowany do znieczulenia ogólnego)

  3. JAK STOSOWAĆ LEK MEPIVASTESIN

  4. DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

    W czasie wstrzykiwań postępować zgodnie z poniższymi zaleceniami. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość roztworu, która jest w stanie wywołać skuteczne znieczulenie.

    Do znieczulenia wystarczy zwykle 1-4 ml roztworu.

    U dzieci o masie ciała około 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o masie ciała 30-45 kg, 0,5-2 ml roztworu.

    U pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszone procesy metaboliczne i niższą objętość dystrybucji, stężenie mepiwakainy w osoczu może ulec podwyższeniu. Ryzyko nagromadzenia mepiwakainy wzrasta szczególnie w przypadku powtórnych aplikacji, np. dodatkowego wstrzyknięcia. Podobne działania mogą wystąpić u pacjentów będących w złym stanie ogólnym oraz z zaburzeniami czynności wątroby i nerek.

    We wszystkich tego typu przypadkach zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości).

    U pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie naczyń) należy również zmniejszyć dawkę mepiwakainy.

    Dzieciom o masie ciała 20-30 kg nie podawać więcej niż 1,5 ml w ciągu 2 godzin lub nie więcej niż 2,5 ml w ciągu 24 godzin. Dzieciom o masie ciała 30-45 kg nie podawać więcej niż 2 ml w ciągu 2 godzin lub 5 ml w ciągu 24 godzin.

    Aby uniknąć przypadkowego podania do naczynia należy, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację w dwóch pozycjach (obrót igły o 180°). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego

    i niezauważalnego wstrzyknięcia roztworu do naczynia.

    Szybkość wstrzyknięcia nie powinna być większa niż 0,5 ml w ciągu 15 sekund, tj. 1 ampułka na minutę.

    Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów. Pozostałości roztworu należy wyrzucić.

    W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana:

    Po przedawkowaniu mepiwakainy mogą wystąpić:

    Łagodne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaliczny smak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk zwłaszcza ruchowy, wzrost częstości oddechów.

    Powikłania ciężkie: senność, dezorientacja, drżenie, drganie mięśni, skurcze toniczno-kloniczne, śpiączka i zahamowanie ośrodka oddechowego.

    Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego: spadek ciśnienia krwi, tachykardia (przyspieszenie czynności serca), bradykardia, zatrzymanie krążenia.

    LECZENIE

    WSKAZÓWKI OGÓLNE:

    Diagnoza (oddychanie, krążenie, przytomność), podtrzymanie lub przywrócenie ważnych czynności życiowych, oddychania i krążenia, podanie tlenu, dostęp do żył.

    WSKAZÓWKI SZCZEGÓŁOWE:

    Nadciśnienie: należy ułożyć pacjenta w pozycji leżącej unieść kończyny dolne, w razie konieczności wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. epinefrynę

    - dożylnie)

    Drgawki: należy chronić pacjenta przed możliwymi urazami, w razie potrzeby podać dożylnie diazepam

    Niedociśnienie: ułożyć pacjenta w pozycji leżącej, w razie konieczności wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. etylefrynę - dożylnie).

    Bradykardia: należy podać dożylnie atropinę

    Wstrząs anafilaktyczny: należy skontaktować się z lekarzem, w międzyczasie ułożyć pacjenta w odpowiedniej pozycji, wykonać obfity wlew roztworu elektrolitów, w razie konieczności podać dożylnie epinefrynę, dożylnie kortyzon

    Wstrząs kardiogenny: należy unieść górną część ciała, skontaktować się z lekarzem Zatrzymanie krążenia: natychmiastowa reanimacja sercowo-płucna, skontaktować się z lekarzem

  5. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

  6. Niepożądane działania w postaci objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego i (lub) objawów ze strony układu krążenia mogą powstać w wyniku przedawkowania, szczególnie w wyniku nieuważnego podania do naczyń lub zmienionych warunków absorpcji, np. w przypadku zapalenia lub silnego unaczynienia tkanek.

    W przypadku wystąpienia wymienionych niżej objawów należy postępować zgodnie z opisem w punkcie „W przypadku zastosowania większej dawki leku niż zalecana:”

    Ponadto mogą wystąpić:

    Łagodne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaboliczny smak w ustach, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, zwłaszcza ruchowy, wzrost częstości oddechów.

    Umiarkowanie ciężkie objawy: senność, dezorientacja, drgawki, drżenie mięśni, skurcze toniczno-kloniczne, śpiączka i zahamowanie ośrodka oddechowego.

    Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego: spadek ciśnienia krwi, tachykardia, bradykardia, zatrzymanie krążenia.

    Reakcje alergiczne na mepiwakainę są bardzo rzadkie.

    U niektórych pacjentów podczas stosowania leku MEPIVASTESIN mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku zaobserwowania powyżej opisanych lub innych objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

  7. PRZECHOWYWANIE LEKU MEPIVASTESIN

  8. Lek MEPIVASTESIN należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, chronić od światła.

    Lek MEPIVASTESIN należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

    Nie należy stosować leku MEPIVASTESIN po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

  9. INNE INFORMACJE

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:

3M Poland Sp. z o.o.

al. Katowicka 117 Kajetany 05-830 Nadarzyn

tel: 48 22 7396082

DATA OPRACOWANIA ULOTKI 12. 03. 2008

Reklama: