Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika Adabonib, 3,5 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Bortezomibum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

  Spis treści ulotki

  1. Co to jest lek Adabonib i w jakim celu się go stosuje

  Lek Adabonib zawiera substancję czynną o nazwie bortezomib, która jest tak zwanym „inhibitorem proteasomu”. Proteasomy odgrywają istotną rolę w kontrolowaniu funkcji komórek i ich procesu rozwoju. Poprzez zaburzanie ich funkcji bortezomib może prowadzić do śmierci komórek nowotworowych.

  Adabonib jest stosowany w leczeniu szpiczaka mnogiego (nowotworu szpiku kostnego) u pacjentów w wieku co najmniej 18 lat:

• jako jedyny lek lub razem z innymi lekami: pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub deksametazonem u pacjentów, u których choroba uległa nasileniu (progresji) po stosowaniu przynajmniej jednego wcześniejszego innego leczenia i u których

  przeszczepienie hematopoetycznych komórek macierzystych było nieudane lub nie było możliwości jego przeprowadzenia;

• w połączeniu z lekami: melfalanem i prednizonem, u pacjentów, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy nie kwalifikują się do chemioterapii dużymi dawkami

  cytostatyków w połączeniu z przeszczepieniem hematopoetycznych komórek macierzystych;

• w połączeniu z lekami deksametazonem lub deksametazonem z talidomidem u pacjentów, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy kwalifikują się do chemioterapii dużymi dawkami cytostatyków w połączeniu z przeszczepieniem hematopoetycznych komórek macierzystych (indukcja leczenia).

  Lek Adabonib jest stosowany w leczeniu chłoniaka z komórek płaszcza (rodzaj nowotworu

  zajmującego węzły chłonne) u pacjentów w wieku co najmniej 18 lat w skojarzeniu z lekami: rytuksymabem, cyklofosfamidem, doksorubicyną i prednizonem, u których choroba nie była wcześniej leczona i którzy nie kwalifikują się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych.

  1. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Adabonib Kiedy nie stosować leku Adabonib

• jeśli pacjent ma uczulenie na bortezomib, boron lub którykolwiek z pozostałych składników

  tego leku (wymienionych w punkcie 6),

• jeśli pacjent ma szczególnie ciężkie choroby płuc lub serca.

  Ostrzeżenia i środki ostrożności

  Należy poinformować lekarza prowadzącego, jeśli u pacjenta:

  • stwierdza się małą liczbę krwinek czerwonych lub białych;

  • stwierdza się zaburzenia krwawienia i (lub) małą liczbę płytek krwi;

  • występują biegunka, zaparcia, nudności lub wymioty;

  • występowały w przeszłości omdlenia, zawroty głowy i zamroczenia;

  • stwierdza się choroby nerek;

  • stwierdza się umiarkowane do ciężkich zaburzenia czynności wątroby;

  • występowały w przeszłości drętwienia, cierpnięcia i bóle rąk oraz stóp (objawy neuropatii);

  • stwierdza się choroby serca lub problemy z ciśnieniem tętniczym krwi;

  • stwierdza się skrócenie oddechu lub kaszel;

  • drgawki;

  • półpasiec (wokół oczu lub rozsiany po całym ciele);

  • objawy zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia oraz duszność;

  • występuje utrata pamięci, zaburzenia myślenia, trudności z chodzeniem lub utrata widzenia. Mogą być to objawy ciężkiego zakażenia mózgu, a lekarz może zalecić dalsze badania i obserwację.

    U pacjenta muszą być przeprowadzane regularne badania krwi przed i w trakcie leczenia lekiem Adabonib w celu regularnego sprawdzania liczby krwinek.

    Jeśli pacjent ma chłoniaka z komórek płaszcza, a razem z lekiem Adabonib otrzymuje lek zawierający rytuksymab, należy powiedzieć o tym lekarzowi:

  • jeśli pacjent podejrzewa zakażenie wirusem zapalenia wątroby lub miał je w przeszłości. W kilku przypadkach, pacjenci, którzy mieli zakażenie WZW B, mogli mieć powtarzające się incydenty zapalenia wątroby, które mogły mieć skutek śmiertelny. Jeśli pacjent ma

    zakażenie WZW B w wywiadzie, będzie dokładnie obserwowany przez lekarza czy nie występują u niego objawy czynnego WZW B.

    Przed rozpoczęciem leczenia Adabonib należy dokładnie przeczytać ulotki wszystkich produktów leczniczych przyjmowanych podczas leczenia w celu uzyskania informacji o nich. W przypadku przyjmowania talidomidu, należy wykluczyć ciążę, a następnie stosować skuteczną antykoncepcję (patrz punkt Ciąża i karmienie piersią).

    Dzieci i młodzież

    Lek Adabonib nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży, gdyż nie wiadomo jak lek działa w tej grupie osób.

    Lek Adabonib a inne leki

    Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

    W szczególności należy poinformować lekarza prowadzącego, jeżeli pacjent stosuje leki zawierające którąkolwiek z niżej wymienionych substancji czynnych:

• ketokonazol, stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych;

• rytonawir, stosowany w leczeniu zakażenia HIV;

• ryfampicyna, antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych;

• karbamazepina, fenytoina lub fenobarbital, stosowane w leczeniu padaczki;

• ziele dziurawca (Hypericum perforatum), stosowane w leczeniu depresji i innych stanów;

• doustne leki przeciwcukrzycowe.

  Ciąża i karmienie piersią

  Nie należy stosować leku Adabonib w czasie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne.

  Zarówno mężczyźni jak i kobiety otrzymujący lek Adabonib muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie oraz do 3 miesięcy po zakończonym leczeniu. Jeżeli pomimo zastosowania tych metod pacjentka zajdzie w ciążę, należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza.

  Pacjentki nie powinny karmić piersią w trakcie stosowania leku Adabonib. Konieczne jest przedyskutowanie z lekarzem kwestii bezpiecznego terminu powrotu do karmienia piersią po zakończeniu leczenia u pacjentki.

  Talidomid powoduje wady wrodzone i śmierć płodu. W przypadku stosowania leku Adabonib w skojarzeniu z talidomidem pacjenci muszą przestrzegać zasad „Programu zapobiegania

  ciąży dla talidomidu” (patrz ulotka talidomidu).

  Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

  Lek Adabonib może być przyczyną uczucia zmęczenia, zawrotów głowy, omdleń i niewyraźnego widzenia. W razie wystąpienia takich objawów nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub urządzeń; nawet jeśli objawy nie występują, wciąż należy zachować ostrożność.

  1. Jak stosować lek Adabonib

  Lekarz prowadzący dostosowuje odpowiednią dla pacjenta dawkę leku Adabonib na podstawie wzrostu i masy ciała pacjenta (powierzchni ciała). Najczęściej stosowana dawka początkowa leku Adabonib to 1,3 mg/m2 powierzchni ciała (pc.) podawana dwa razy w tygodniu.

  Lekarz może zmienić dawkę i całkowitą liczbę cykli leczenia w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie, wystąpienia działań niepożądanych i dodatkowych schorzeń (np. wątroby).

  Postępujący szpiczak mnogi

  Jeżeli lek Adabonib podawany jest jako jedyny lek, pacjent otrzyma 4 dawki leku Adabonib dożylnie lub podskórnie w dniach: 1., 4., 8. i 11., po czym następuje 10 dni przerwy w leczeniu.

  Opisany 21-dniowy okres (3 tygodnie) jest uważany za jeden cykl leczenia. Pacjent otrzyma do 8 cykli (24 tygodnie).

  Pacjent może również otrzymywać lek Adabonib razem z lekami: pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub deksametazonem.

  Gdy lek Adabonib jest podawany razem z pegylowaną liposomalną doksorubicyną, pacjent będzie otrzymywał Adabonib dożylnie lub podskórnie podczas 21-dniowego cyklu leczenia, a pegylowana liposomalna doksorubicyna będzie podana w dawce 30 mg/m2 pc. we wlewie dożylnym po wstrzyknięciu leku Adabonib w 4. dniu cyklu leczenia lekiem Adabonib trwającego 21 dni.

  Pacjent może otrzymać do 8 cykli (24 tygodnie).

  Gdy lek Adabonib jest podawany razem z deksametazonem, pacjent będzie otrzymywał Adabonib dożylnie lub podskórnie podczas 21-dniowego cyklu leczenia, a deksametazon będzie podawany doustnie w dawce 20 mg w dniach 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11. i 12. cyklu leczenia lekiem Adabonib

  trwającego 21 dni.

  Pacjent może otrzymać do 8 cykli (24 tygodnie).

  Wcześniej nieleczony szpiczak mnogi

  Jeżeli pacjent wcześniej nie był leczony z powodu szpiczaka mnogiego i pacjent nie kwalifikuje się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych, będzie otrzymywał lek Adabonib razem z innymi lekami: melfalanem i prednizonem.

  W takim przypadku, czas trwania cyklu leczenia wynosi 42 dni (6 tygodni). Pacjent otrzyma 9 cykli (54 tygodnie).

  • Podczas cykli 1-4 Adabonib podaje się dwa razy w tygodniu, w dniach: 1., 4., 8., 11., 22., 25.,

    29. oraz 32.

  • Podczas cykli 5-9 lek Adabonib podaje się raz w tygodniu, w dniach: 1., 8., 22. oraz 29.

    Zarówno melfalan (9 mg/m2 pc.), jak i prednizon (60 mg/m2 pc.) są podawane doustnie w dniach 1., 2., 3. i 4. pierwszego tygodnia każdego cyklu.

    Jeśli pacjent nie był wcześniej leczony z powodu szpiczaka mnogiego i pacjent kwalifikuje się do przeszczepienia hematopoetycznych komórek macierzystych, będzie otrzymywał lek Adabonib dożylnie lub podskórnie razem z innymi lekami: deksametazonem lub deksametazonem z talidomidem w indukcji leczenia.

    W przypadku gdy Adabonib podawany jest z deksametazonem, pacjent otrzyma lek Adabonib dożylnie lub podskórnie w 21-dniowym cyklu, a deksametazon w dawce 40 mg będzie podawany doustnie w dniach 1., 2., 3., 4., 8., 9., 10. i 11. w 21-dniowym cyklu leczenia Adabonib.

    Pacjent otrzyma do 4 cykli (12 tygodni).

    W przypadku gdy Adabonib podawany jest z deksametazonem i talidomidem, czas trwania cyklu terapeutycznego wynosi 28 dni (4 tygodnie).

    Deksametazon w dawce 40 mg będzie podawany doustnie w dniach 1., 2., 3., 4., 8., 9., 10. i 11. w 28- dniowym cyklu leczenia lekiem Adabonib, a talidomid podaje się doustnie raz na dobę w

    dawce 50 mg do dnia 14. pierwszego cyklu, a gdy dawka jest tolerowana, zwiększa się ją do 100 mg w dniach 15.-28. i może być następnie zwiększona do 200 mg na dobę od drugiego cyklu.

    Pacjent może otrzymać do 6 cykli (24 tygodnie).

    Wcześniej nieleczony chłoniak z komórek płaszcza

    Jeśli pacjent nie był wcześniej leczony z powodu chłoniaka z komórek płaszcza, będzie otrzymywał dożylnie lek Adabonib razem z lekami: rytuksymabem, cyklofosfamidem, doksorubicyną i prednizonem.

    Adabonib jest podawany dożylnie lub podskórnie w dniach 1., 4., 8. i 11., po czym następuje ”okres odpoczynku” bez podawania leków. Jeden cykl leczenia trwa 21 dni (3 tygodnie). Pacjent otrzyma do 8 cykli (24 tygodnie).

    Następujące leki podaje się w postaci dożylnych infuzji w dniu 1. każdego 21-dniowego cyklu Adabonib: rytuksymab w dawce 375 mg/m2 pc., cyklofosfamid w dawce 750 mg/m2 pc.

    i doksorubicyna w dawce 50 mg/m2 pc.

    Prednizon podaje się doustnie w dawce 100 mg/m2 pc. w dniach 1., 2., 3., 4. i 5. cyklu leczenia lekiem Adabonib.

    Jak podawany jest lek Adabonib

    Ten lek stosuje się dożylnie lub podskórnie. Adabonib będzie podawany przez fachowy personel medyczny, posiadający doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych.

    Proszek leku Adabonib musi zostać rozpuszczony przed podaniem. Przygotowanie leku przeprowadza fachowy personel medyczny. Następnie sporządzony roztwór wstrzykiwany jest albo szybko dożylnie, przez 3 do 5 sekund, albo podskórnie. Wstrzyknięcie podskórne podaje się w udo lub brzuch.

    Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Adabonib

    Skoro ten lek jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę, jest mało prawdopodobne by pacjent otrzymał zbyt dużą dawkę leku.

    Jeśli, wyjątkowo by do tego doszło, lekarz będzie obserwował pacjenta czy nie wystąpią działania niepożądane.

  2. Możliwe działania niepożądane

  Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Niektóre z tych działań niepożądanych mogą być poważne.

  Jeśli pacjent otrzymuje lek Adabonib w leczeniu szpiczaka mnogiego lub chłoniaka z komórek płaszcza, należy natychmiast powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy:

• skurcze mięśni, osłabienie mięśni;

• splątanie, utrata lub zaburzenia widzenia, ślepota, drgawki, bóle głowy;

• duszność, obrzęk stóp lub zmiana rytmu serca, wysokie ciśnienie krwi, zmęczenie, omdlenia;

• kaszel i trudności z oddychaniem lub ucisk w klatce piersiowej.

  Leczenie lekiem Adabonib może być bardzo często przyczyną zmniejszenia we krwi pacjenta liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi. Dlatego u pacjenta muszą być często wykonywane badania krwi przed oraz w trakcie leczenia lekiem Adabonib w celu regularnego sprawdzania liczby krwinek. U pacjenta może dojść do zmniejszenia liczby:

• płytek krwi, dlatego może pojawić się skłonność do siniaków lub krwawień niebędących następstwem urazu (np.: krwawienie z jelit, żołądka, ust i dziąseł lub krwotok w mózgu czy z wątroby);

• czerwonych krwinek, co może prowadzić do niedokrwistości, której towarzyszą objawy, takie jak zmęczenie i bladość;

• białych krwinek, co może prowadzić do większej podatności na zakażenia albo występowania objawów grypopodobnych.

  Jeśli pacjent otrzymuje lek Adabonib w leczeniu szpiczaka mnogiego może doświadczyć następujących działań niepożądanych:

  Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

  • nadwrażliwość, drętwienia, mrowienia lub uczucie pieczenia skóry, ból rąk lub stóp spowodowane uszkodzeniem nerwu;

  • zmniejszenie liczby czerwonych i (lub) białych krwinek (patrz wyżej);

  • gorączka;

  • nudności lub wymioty, utrata apetytu;

  • zaparcia występujące z lub bez wzdęć (nasilenie objawów może być znaczne);

  • biegunka: jeśli się zdarzy, wówczas pacjent musi pić więcej wody niż zwykle, lekarz może zalecić przyjmowanie dodatkowych leków w celu kontroli biegunki;

  • zmęczenie, uczucie osłabienia;

  • ból mięśni, ból kości.

    Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):

  • niskie ciśnienie tętnicze, nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi podczas wstawania, które może prowadzić do omdleń;

  • wysokie ciśnienie tętnicze;

  • zmniejszona czynność nerek;

  • ból głowy;

  • ogólne uczucie bycia chorym, ból, zawroty głowy, zamroczenie, uczucie osłabienia lub utraty świadomości;

  • dreszcze;

  • zakażenia, między innymi: zapalenie płuc, dróg oddechowych, oskrzeli, zakażenia grzybicze, kaszel z odkrztuszaniem wydzieliny, objawy grypopodobne;

  • półpasiec (zlokalizowany m.in. wokół oczu lub rozsiany na całym ciele);

  • bóle w klatce piersiowej, zadyszka podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych;

  • różne rodzaje wysypki;

  • swędzenie skóry, guzki na skórze lub sucha skóra;

  • zaczerwienienie twarzy lub pękanie naczyń włosowatych;

  • zaczerwienienie skóry;

  • odwodnienie;

  • zgaga, wzdęcia, odbijanie, wiatry, ból brzucha, krwawienie z jelit lub żołądka;

  • zaburzenia czynności wątroby;

  • zapalenie jamy ustnej lub warg, suchość w ustach, owrzodzenia jamy ustnej lub bólgardła;

  • zmniejszenie masy ciała, utrata smaku;

  • skurcze mięśniowe, osłabienie mięśni, bóle kończyn;

  • niewyraźne widzenie;

  • zapalenie spojówek;

  • krwawienie z nosa;

  • trudności w zasypianiu, potliwość, lęk, wahania nastroju, nastrój depresyjny, niepokój lub pobudzenie, zmiany stanu psychicznego, dezorientacja;

  • obrzęki, między innymi wokół oczu i w innych częściach ciała.

    Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):

  • niewydolność serca, zawał serca, bóle w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, przyspieszony lub spowolniony rytm serca;

  • niewydolność nerek;

  • zapalenie żył, zakrzepy krwi w żyłach i płucach;

  • zaburzenia krzepnięcia krwi;

  • niewydolność krążenia;

  • zapalenie osierdzia (zewnętrznej osłonki serca) lub płyn w osierdziu;

  • zakażenia, między innymi: zakażenia dróg moczowych, grypa, opryszczka, zakażenie ucha i tkanki łącznej;

  • krew w stolcu, krwawienia z błon śluzowych, np.: z jamy ustnej, pochwy;

  • zaburzenia naczyń mózgowych;

  • porażenie, drgawki, upadki, zaburzenia ruchowe, nieprawidłowe, zmienione lub osłabione odczuwanie (dotyku, słuchu, smaku, węchu), zaburzenia uwagi, drżenie, szarpanie;

  • zapalenie stawów, w tym zapalenie stawów palców rąk, nóg i szczęki;

  • zaburzenia dotyczące płuc, utrudniające oddychanie. Niektóre z nich to: trudności w oddychaniu, zadyszka, zadyszka w spoczynku, spłycenie oddechu lub zatrzymanie oddechu, sapanie;

  • czkawka, zaburzenia mowy;

  • zwiększenie lub zmniejszenie ilości wytwarzanego moczu (spowodowane uszkodzeniem nerek), bolesne oddawanie moczu lub krew/białko w moczu, zastój płynów;

  • zmieniony poziom świadomości, splątanie, pogorszenie lub utrata pamięci;

  • nadwrażliwość;

  • utrata słuchu, głuchota, dzwonienie lub dyskomfort w uszach;

  • zaburzenia hormonalne mogące wpływać na absorpcję soli i wody;

  • nadczynność tarczycy;

  • zbyt małe wytwarzanie insuliny lub oporność na prawidłowe poziomy insuliny

  • podrażnienie lub zapalenie oczu, nadmiernie wilgotne oczy, ból oczu, suche oczy, zakażenia oczu, guzek w powiece (gradówka), zaczerwienienie i obrzęk powieki, wydzielina z oczu, zaburzenia widzenia, krwawienia z oczu;

  • powiększenie węzłów chłonnych;

  • sztywność stawów lub mięśni, uczucie ociężałości, ból w pachwinie;

  • utrata włosów i nieprawidłowa struktura włosów;

  • reakcje uczuleniowe;

  • zaczerwienienie lub bolesność w miejscu wstrzyknięcia;

  • bóle jamy ustnej;

  • zakażenia lub stan zapalny jamy ustnej, owrzodzenia jamy ustnej, przełyku, żołądka i jelit, czasem z towarzyszącym bólem i krwawieniem, słaba perystaltyka jelit (w tym

    niedrożność), dyskomfort w jamie brzusznej i przełyku, utrudnione przełykanie, wymioty krwią;

  • zakażenie skóry;

  • zakażenia bakteryjne i wirusowe;

  • zakażenia zęba;

  • zapalenie trzustki, niedrożność przewodów żółciowych;

  • ból narządów płciowych, zaburzenia erekcji;

  • zwiększenie masy ciała;

  • pragnienie;

  • zapalenie wątroby;

  • zaburzenia w miejscu wstrzyknięcia lub związane z użyciem cewnika naczyniowego;

  • reakcje i zaburzenia skóry (które mogą być ciężkie i zagrażające życiu), owrzodzenie skóry;

  • siniaki, upadki i uszkodzenia;

  • stan zapalny lub krwawienie z naczyń krwionośnych, objawiający się od małych

    czerwonych lub fioletowych plamek (zazwyczaj na nogach) do dużych, podobnych do siniaków, plam podskórnych;

  • łagodne torbiele;

  • ciężki odwracalny stan zaburzeń mózgowych, który obejmuje drgawki, wysokie

    ciśnienie tętnicze krwi, ból głowy, zmęczenie, splątanie, ślepotę lub inne zaburzenia widzenia.

    Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób):

  • choroby serca, w tym zawał serca, dławica piersiowa;

  • ciężkie zapalenie nerwów, które może powodować porażenie i trudności w oddychaniu (zespół Guillain-Barré);

  • napady czerwienienia się;

  • odbarwienie żył;

  • zapalenie rdzenia kręgowego;

  • choroby uszu, krwawienie z uszu;

  • niedoczynność tarczycy;

  • zespół Budd–Chiari (objawy kliniczne wywoływane blokadą żył wątrobowych);

  • zmieniona lub nieprawidłowa czynność jelit;

  • krwawienie w mózgu;

  • zażółcenie oczu lub skóry (żółtaczka);

  • ciężka reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny) z objawami takimi jak: trudności w oddychaniu, ból lub ucisk w klatce piersiowej i (lub) uczucie zawrotów głowy/omdlenia, silny świąd skóry lub wystające guzki na skórze, obrzęk twarzy, warg, języka i (lub) gardła, co może powodować trudności w oddychaniu i przełykaniu, zapaść;

  • choroby piersi;

  • owrzodzenie pochwy;

  • obrzęk narządów płciowych;

  • nietolerancja alkoholu;

  • wyniszczenie lub utrata masy ciała;

  • zwiększenie apetytu;

  • przetoka;

  • wysięk w stawach;

  • torbiel w wyściółce stawu (torbiel maziówkowa);

  • złamania kości;

  • rozpad włókien mięśniowych prowadzący do dalszych powikłań;

  • obrzęk wątroby, krwawienie z wątroby;

  • rak nerki;

  • stan skóry podobny do łuszczycy;

  • rak skóry;

  • bladość skóry;

  • zwiększenie liczby płytek krwi lub plazmocytów (rodzaj białych komórek krwi);

  • zakrzep krwi w małych naczyniach krwionośnych (mikroangiopatia zakrzepowa);

  • nieprawidłowa reakcja na przetoczenie krwi;

  • częściowa lub całkowita utrata widzenia;

  • zmniejszone libido;

  • ślinienie się;

  • wytrzeszcz oczu;

  • nadwrażliwość na światło;

  • zwiększona częstość oddychania;

  • ból odbytnicy;

  • kamica żółciowa;

  • przepuklina;

  • skaleczenia;

  • łamliwe lub słabe paznokcie;

  • nieprawidłowe odkładanie się białek w narządach;

  • śpiączka;

  • owrzodzenie jelit;

  • niewydolność wielonarządowa;

  • zgon.

    Jeśli pacjent otrzymuje lek Adabonib razem z innymi lekami w leczeniu chłoniaka z komórek płaszcza może doświadczyć następujących działań niepożądanych:

    Bardzo częste działania niepożądane (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

  • zapalenie płuc;

  • utrata apetytu;

  • nadwrażliwość, drętwienia, mrowienia lub uczucie pieczenia skóry, ból rąk lub stóp spowodowane uszkodzeniem nerwu;

  • nudności lub wymioty;

  • biegunka;

  • owrzodzenia jamy ustnej;

  • zaparcia;

  • ból mięśni, ból kości;

  • utrata włosów i nieprawidłowa struktura włosów;

  • zmęczenie, uczucie osłabienia;

  • gorączka.

    Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):

  • półpasiec (zlokalizowany m.in. wokół oczu lub rozsiany na całym ciele);

  • zakażenie wirusem opryszczki;

  • zakażenia bakteryjne i wirusowe;

  • zakażenia dróg oddechowych, oskrzeli, mokry kaszel, objawy grypopodobne;

  • zakażenia grzybicze;

  • nadwrażliwość (reakcja alergiczna);

  • zbyt małe wytwarzanie insuliny lub oporność na prawidłowe poziomy insuliny;

  • zastój płynów;

  • zaburzenia snu;

  • utrata świadomości;

  • zmieniony poziom świadomości, splątanie;

  • uczucie zawrotów głowy;

  • nasilone bicie serca, nadciśnienie tętnicze, pocenie się;

  • nieprawidłowe widzenie, niewyraźne widzenie;

  • niewydolność serca, zawał serca, bóle w klatce piersiowej, uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, przyspieszony lub spowolniony rytm serca;

  • wysokie lub niskie ciśnienie tętnicze krwi;

  • nagły spadek ciśnienia krwi po zmianie pozycji ciała, co może prowadzić do omdlenia;

  • duszność podczas wysiłku;

  • kaszel;

  • czkawka;

  • dzwonienie w uszach, dyskomfort w uszach;

  • krwawienie z jelit lub żołądka;

  • zgaga;

  • ból brzucha, odbijanie;

  • utrudnione przełykanie;

  • zakażenie lub zapalenie żołądka lub jelit;

  • ból brzucha;

  • zapalenie jamy ustnej lub warg, ból gardła;

  • zmiana czynności wątroby;

  • świąd skóry;

  • zaczerwienienie skóry;

  • wysypka;

  • skurcze mięśni;

  • zakażenie dróg moczowych;

  • ból kończyn;

  • obrzęk obejmujący oczy i inne części ciała;

  • dreszcze;

  • zaczerwienienie i ból w miejscu wstrzyknięcia;

  • ogólne uczucie choroby;

  • utrata masy ciała;

  • zwiększenie masy ciała.

    Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 100 osób):

  • zapalenie wątroby;

  • ciężka reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna), której objawy mogą obejmować:

    trudności w oddychaniu, ból lub ucisk w klatce piersiowej, uczucie zawrotów głowy lub omdlenia, ciężki świąd skóry lub pęcherze na skórze, obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, które mogą powodować trudności w przełykaniu, zapaść;

  • zaburzenia ruchu, porażenie, drżenia mięśniowe;

  • zawroty głowy;

  • utrata słuchu, głuchota;

  • zaburzenia dotyczące płuc, utrudniające oddychanie. Niektóre z nich to: trudności w oddychaniu, zadyszka, zadyszka w spoczynku, spłycenie oddechu lub zatrzymanie oddechu, sapanie;

  • zakrzepy krwi w płucach;

  • żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu);

  • guzek w powiece (gradówka), zaczerwienienie i obrzęk powieki.

    Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 1000 osób):

  • zakrzep krwi w małych naczyniach krwionośnych (mikroangiopatia zakrzepowa);

  • ciężkie zapalenie nerwów, które może powodować porażenie i trudności w oddychaniu (zespół Guillain-Barré).

  Zgłaszanie działań niepożądanych

  Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane

  niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania

  niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych

  i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

  Tel.: + 48 22 49 21 301

  Faks: + 48 22 49 21 309

  Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

  Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

  Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

  1. Jak przechowywać lek Adabonib

  Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

  Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie fiolki i opakowaniu zewnętrznym (po EXP).

  Przechowywać fiolkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

  Rozcieńczony roztwór powinien być zużyty natychmiast po przygotowaniu. Jeżeli rozcieńczony roztwór nie jest zużyty od razu, za okres czasu i warunki, w jakich jest przechowywany przed

  zastosowaniem odpowiedzialność bierze osoba podająca lek. Jednakże przygotowany roztwór jest stabilny przed podaniem do 8 godzin w temperaturze 25°C przechowywany w oryginalnej fiolce

  i (lub) strzykawce. Całkowity czas przechowywania roztworu przed podaniem nie może przekraczać 8 godzin.

  Lek Adabonib jest wyłącznie do jednorazowego użytku. Wszelkie niewykorzystane resztki leku lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

  2. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Adabonib

• Substancją czynną leku jest bortezomib. Każda fiolka zawiera 3,5 mg bortezomibu (w postaci estru kwasu boronowego z mannitolem).

• Pozostałe składniki (substancje pomocnicze) to: mannitol (E 421).

Roztwór do wstrzykiwań dożylnych:

Po rozpuszczeniu 1 ml roztworu do wstrzykiwań dożylnych zawiera 1 mg bortezomibu.

Roztwór do wstrzykiwań podskórnych:

Po rozpuszczeniu 1 ml roztworu do wstrzykiwań podskórnych zawiera 2,5 mg bortezomibu.

Jak wygląda lek Adabonib i co zawiera opakowanie

Adabonib proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań jest białym lub białawym zbrylonym proszkiem lub proszkiem.

Każde opakowanie leku Adabonib 3,5 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań zawiera szklaną 20 ml fiolkę z korkiem.

Podmiot odpowiedzialny

Pentafarma– Sociedade Técnico Medicinal S.A. Rua da Tapada Grande nº 2, Abrunheira

2710-089 Sintra Portugalia

tel. (351) 210 41 41 00

Wytwórca

Adamed Pharma S.A.

ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 5 95-200 Pabianice

Oncotec Pharma Produktion GmbH Am Pharmapark

06861 Dessau-Roβlau Niemcy

Tecnimede – Sociedade Técnico-Medicinal S.A. Quinta da Cerca, Caixaria

2565-187 Dois Portos Portugalia

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORU DO WSTRZYKNIĘCIA DOŻYLNEGO

Uwaga: Adabonib jest produktem cytotoksycznym. Podczas obchodzenia się z lekiem

i przygotowywania do użycia należy zachować ostrożność. By ochronić się przed kontaktem leku ze skórą, zaleca się stosowanie rękawiczek i innego rodzaju odzieży ochronnej.

PONIEWAŻ W LEKU ADABONIB NIE MA KONSERWANTÓW, NALEŻY ŚCIŚLE PRZESTRZEGAĆ TECHNIK ASEPTYCZNYCH PODCZAS OBCHODZENIA SIĘ Z LEKIEM.

1. Przygotowanie fiolki 3,5 mg: ostrożnie dodać 3,5 ml jałowego, 9 mg/ml (0,9%) roztworu

chlorku sodu do wstrzykiwań do fiolki zawierającej proszek Adabonib, używając odpowiedniej strzykawki, bez usuwania korka fiolki. Rozpuszczanie liofilizowanego proszku trwa mniej niż 2 minuty.

Stężenie tak sporządzonego roztworu będzie wynosiło 1 mg/ml. Po rozpuszczeniu roztwór będzie przezroczysty i bezbarwny, o pH od 4 do 7. Nie ma potrzeby sprawdzania pH roztworu.

2. PODAWANIE

• Po rozpuszczeniu należy pobrać odpowiednią ilość przygotowanego roztworu zgodnie z dawką wyliczoną na podstawie powierzchni ciała pacjenta.

• Przed podaniem należy potwierdzić dawkę i stężenie leku w strzykawce (należy sprawdzić czy strzykawka jest zaznaczona jako do podania dożylnego).

• Roztwór leku wstrzyknąć w trwającym od 3 do 5 sekund wstrzyknięciu dożylnym (bolusie) przez założony centralnie lub obwodowo cewnik dożylny.

• Dożylny cewnik, przez który podano lek, należy przepłukać niewielką ilością jałowego 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu.

  Adabonib proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań w dawce 3,5 mg PODAJE SIĘ DOŻYLNIE LUB PODSKÓRNIE. Nie podawać inną drogą. Podanie dooponowe skutkowało zgonem.

3. USUWANIE LEKU

Fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użytku i wszelkie resztki roztworu należy wyrzucić.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Poniższe informacje przeznaczone są wyłącznie dla fachowego personelu medycznego: Tylko fiolka 3,5 mg może służyć do podania podskórnego, jak niżej przedstawiono.

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORU DO WSTRZYKNIĘCIA PODSKÓRNEGO

Uwaga: Adabonib jest produktem cytotoksycznym. Podczas obchodzenia się z lekiem

i przygotowywania do użycia należy zachować ostrożność. By ochronić się przed kontaktem leku ze skórą, zaleca się stosowanie rękawiczek i innego rodzaju odzieży ochronnej.

PONIEWAŻ W LEKU ADABONIB NIE MA KONSERWANTÓW, NALEŻY ŚCIŚLE PRZESTRZEGAĆ TECHNIK ASEPTYCZNYCH PODCZAS OBCHODZENIA SIĘ Z LEKIEM.

1. Przygotowanie fiolki 3,5 mg: ostrożnie dodać 1,4 ml jałowego, 9 mg/ml (0,9%) roztworu

chlorku sodu do wstrzykiwań do fiolki zawierającej proszek Adabonib, używając odpowiedniej strzykawki, bez usuwania korka fiolki. Rozpuszczanie liofilizowanego proszku trwa mniej niż 2 minuty

Stężenie tak sporządzonego roztworu będzie wynosiło 2,5 mg/ml. Po rozpuszczeniu roztwór będzie przezroczysty i bezbarwny, o pH od 4 do 7. Nie ma potrzeby sprawdzania pH roztworu.

2. PODAWANIE

• Po rozpuszczeniu należy pobrać odpowiednią ilość przygotowanego roztworu zgodnie z dawką wyliczoną na podstawie powierzchni ciała pacjenta.

• Przed podaniem należy potwierdzić dawkę i stężenie leku w strzykawce (należy sprawdzić czy strzykawka jest zaznaczona do podania podskórnego).

• Roztwór leku wstrzyknąć podskórnie, pod kątem 45-90°.

• Przygotowany roztwór podaje się podskórnie w udo (prawe lub lewe) lub brzuch (po stronie prawej lub lewej).

• Należy zmieniać miejsca kolejnych wstrzyknięć.

• W razie wystąpienia miejscowej reakcji po wstrzyknięciu podskórnym produktu leczniczego Adabonib, zaleca się podawać podskórnie roztwór Adabonib o mniejszym stężeniu

(rozcieńczenie 1 mg/ml zamiast 2,5 mg/ml) lub zmianę na podawanie dożylne.

Adabonib proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań w dawce 3,5 mg PODAJE SIĘ DOŻYLNIE LUB PODSKÓRNIE. Nie podawać inną drogą. Podanie dooponowe skutkowało zgonem.

3. USUWANIE LEKU

Fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użytku i wszelkie resztki roztworu należy wyrzucić.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.