Reklama:

Norvasc

Substancja czynna: Amlodipini besilas 6.944 mg
Postać farmaceutyczna: Tabletki , 5 mg
Reklama:

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

  1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

  2. Norvasc, 5 mg, tabletki Norvasc, 10 mg, tabletki

  3. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

  4. Każda tabletka zawiera 5 mg amlodypiny w postaci amlodypiny bezylanu. Każda tabletka zawiera 10 mg amlodypiny w postaci amlodypiny bezylanu.

    Substancje pomocnicze:

    Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

  5. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

  6. Tabletka.

    Tabletki 5 mg: Białe lub prawie białe, ośmiokątne tabletki z napisem „AML 5” oraz linią podziału po

    jednej i „Pfizer” po drugiej stronie tabletki.

    Tabletki 10 mg: Białe lub prawie białe, ośmiokątne tabletki z napisem „AML-10” po jednej i „Pfizer” po drugiej stronie tabletki.

    Tabletkę 5 mg można podzielić na równe dawki.

  7. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

    1. Wskazania do stosowania

    2. Nadciśnienie tętnicze

      Przewlekła, stabilna dławica piersiowa Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala)

    3. Dawkowanie i sposób podawania

    4. Dawkowanie

      Dorośli

      W leczeniu zarówno nadciśnienia tętniczego, jak i dławicy piersiowej, dawka początkowa wynosi zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.

      U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym Norvasc stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi lub inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową Norvasc może być stosowany

      w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi u pacjentów z dławicą oporną

      na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.

      Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta- adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki produktu Norvasc.

      Szczególne grupy pacjentów

      Pacjenci w podeszłym wieku

      Norvasc stosowany w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku podeszłym, jak i pacjentów młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się zwykły schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).

      Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

      Nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność oraz należy rozpocząć leczenie od najmniejszej zalecanej dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozpocząć podawanie amlodypiny od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo ją zwiększać.

      Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

      Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem zaburzeń czynności nerek, dlatego zaleca się zazwyczaj stosowane dawkowanie. Amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy.

      Dzieci i młodzież

      Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym

      Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę, jeśli po 4 tygodniach stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).

      Dzieci w wieku poniżej 6 lat

      Brak dostępnych danych.

      Sposób podawania

      Tabletki do podawania doustnego.

    5. Przeciwwskazania

    6. Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:

      • nadwrażliwością na pochodne dihydropirydyny, amlodypinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,

      • ciężkim niedociśnieniem,

      • wstrząsem (w tym wstrząsem kardiogennym),

      • zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (np. stenoza aortalna dużego stopnia),

      • hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału serca.

    7. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

    8. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

      Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca

      Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. W długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, w którym stosowano amlodypinę u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (III i IV klasa wg NYHA), zanotowano większą częstość wystąpienia obrzęku płuc u pacjentów stosujących amlodypinę w porównaniu z pacjentami stosującymi placebo (patrz punkt 5.1). Antagonistów wapnia, w tym amlodypinę należy stosować ostrożnie u pacjentów

      z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń

      sercowo-naczyniowych oraz zgonu.

      Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

      Okres półtrwania amlodypiny jest przedłużony, a wartości AUC są większe u pacjentów

      z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ustalono dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania amlodypiny. Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki oraz należy zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia, jak również podczas zwiększania dawki amlodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.

      Pacjenci w podeszłym wieku

      U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).

      Pacjenci z niewydolnością nerek

      U pacjentów z niewydolnością nerek amlodypina może być stosowana w zalecanych dawkach. Stopień niewydolności nerek nie wpływa na zmianę stężenia amlodypiny w osoczu. Amlodypina nie podlega dializie.

      Sód

      Ten produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za

      „wolny od sodu”.

    9. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

    10. Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę

      Inhibitory CYP3A4

      Jednoczesne stosowanie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy, takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego. Znaczenie kliniczne niniejszej zmiany może być bardziej widoczne u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki.

      Induktory CYP3A4

      Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie

      w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca), jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki.

      Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.

      Dantrolen (wlew)

      U zwierząt, po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu, obserwowano prowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową, powiązane z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.

      Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

      Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia tętniczego sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.

      Takrolimus

      W przypadku równoczesnego podawania amlodypiny istnieje ryzyko podwyższonego stężenia takrolimusu we krwi, jednak mechanizm farmakokinetyczny tej interakcji nie jest w pełni zrozumiały. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podawanie amlodypiny pacjentom leczonym takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i, w razie konieczności, dostosowania dawki takrolimusu.

      Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)

      Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.

      Cyklosporyna

      Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%). U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.

      Symwastatyna

      Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg prowadziło do 77% zwiększenia narażenia na symwastatynę w porównaniu do symwastatyny stosowanej w monoterapii. U pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

      W badaniach klinicznych dotyczących interakcji, amlodypina nie wpływała na właściwości farmakokinetyczne atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny.

    11. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

    12. Ciąża

      Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.

      Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych dawek

      produktu (patrz punkt 5.3).

      Stosowanie amlodypiny w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy nie ma innego,

      bezpieczniejszego produktu oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i płodu.

      Karmienie piersią

      Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany.

      Decyzję o kontynuowaniu/zaprzestaniu karmienia piersią lub kontynuowaniu/zaprzestaniu leczenia amlodypiną należy podejmować po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypiną dla matki.

      Płodność

      U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmiany biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu na szczurach zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt 5.3).

    13. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

    14. Amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów

      i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący amlodypinę odczuwa zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie lub nudności. Szczególną ostrożność należy zachować na początku leczenia.

    15. Działania niepożądane

    16. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

      Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem to: senność, zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), ból brzucha, nudności, obrzęk okolicy kostek, obrzęk oraz zmęczenie.

      Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

      Działania niepożądane zamieszczone w poniższej tabeli były obserwowane i zgłoszone w związku ze stosowaniem amlodypiny i występowały z następującą częstością:

      Bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do 1/10), niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100), rzadko ( 1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

      W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

      Klasyfikacja układów

      i narządów

      Częstość

      Działania niepożądane

      Zaburzenia krwi i układu chłonnego

      Bardzo rzadko

      Leukopenia,

      małopłytkowość

      Zaburzenia układu

      immunologicznego

      Bardzo rzadko

      Reakcje alergiczne

      Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

      Bardzo rzadko

      Hiperglikemia

      Zaburzenia psychiczne

      Niezbyt często

      Depresja, zmiany nastroju (w tym

      lęk), bezsenność

      Rzadko

      Splątanie

      Zaburzenia układu nerwowego

      Często

      Senność, zawroty głowy, ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia)

      Niezbyt często

      Drżenie, zaburzenia smaku,

      omdlenie, niedoczulica, parestezje

      Bardzo rzadko

      Wzmożone napięcie, neuropatia obwodowa

      Nieznana

      Zespół pozapiramidowy

      Zaburzenia oka

      Często

      Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie)

      Zaburzenia ucha i błędnika

      Niezbyt często

      Szum uszny

      Zaburzenia serca

      Często

      Kołatanie serca

      Niezbyt często

      Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków)

      Bardzo rzadko

      Zawał serca

      Zaburzenia naczyniowe

      Często

      Nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy)

      Niezbyt często

      Niedociśnienie tętnicze

      Bardzo rzadko

      Zapalenie naczyń krwionośnych

      Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

      Często

      Duszność

      Niezbyt często

      Kaszel, nieżyt błony śluzowej nosa

      Zaburzenia żołądka i jelit

      Często

      Ból brzucha, nudności, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień (w tym biegunka i zaparcie)

      Niezbyt często

      Wymioty, suchość błony śluzowej

      jamy ustnej

      Bardzo rzadko

      Zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, rozrost dziąseł

      Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

      Bardzo rzadko

      Zapalenie wątroby, żółtaczka,

      zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych*

      Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

      Niezbyt często

      Łysienie, plamica, odbarwienie skóry, wzmożona potliwość, świąd,

      wysypka, wykwit skórny, pokrzywka

      Bardzo rzadko

      Obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa- Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło

      Nieznana

      Toksyczne martwicze oddzielanie się

      naskórka

      Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej

      Często

      Obrzęk okolicy kostek, kurcze

      mięśni

      Niezbyt często

      Ból stawów, ból mięśni, ból pleców

      Zaburzenia nerek i dróg moczowych

      Niezbyt często

      Zaburzenia mikcji, oddawanie moczu w nocy, zwiększona częstość oddawania moczu

      Zaburzenia układu rozrodczego

      i piersi

      Niezbyt często

      Impotencja, ginekomastia

      Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

      Bardzo często

      Obrzęki

      Często

      Zmęczenie, osłabienie

      Niezbyt często

      Ból w klatce piersiowej, ból, złe

      samopoczucie

      Badania diagnostyczne

      Niezbyt często

      Zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała

      * w większości przypadków odpowiadające cholestazie

      Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

      Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania

      Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

      Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

      tel.: + 48 22 49 21 301

      faks: + 48 22 49 21 309

      Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl

      Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.

    17. Przedawkowanie

    18. U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone. Objawy

      Dostępne dane wskazują, że duże przedawkowanie może prowadzić do znacznego rozszerzenia naczyń obwodowych oraz możliwej odruchowej tachykardii. Donoszono o znacznym

      i prawdopodobnie długotrwałym zmniejszeniu ciśnienia tętniczego, prowadzącym do wstrząsu, w tym

      wstrząsu zakończonego zgonem.

      Rzadko zgłaszano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny, mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami), mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności minutowej serca.

      Leczenie

      Klinicznie znamienne niedociśnienie tętnicze spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn i kontrolowania objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

      Lek zwężający naczynia może przywrócić prawidłowe napięcie ścian naczyń i ciśnienie krwi pod warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Podawany dożylnie glukonian wapnia może wpływać korzystnie, zmniejszając blokadę kanałów wapniowych.

      W niektórych przypadkach warto rozważyć płukanie żołądka. U zdrowych ochotników zastosowanie węgla aktywowanego do 2 godzin po podaniu 10 mg amlodypiny zmniejszało szybkość absorpcji amlodypiny.

      Dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści, ponieważ amlodypina silnie wiąże się z białkami.

  8. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

    1. Właściwości farmakodynamiczne

    2. Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści wapnia, wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu naczyniowym, kod ATC: C08CA01

      Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia, należącym do grupy dihydropirydyny (powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych), który hamuje przezbłonowy napływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń.

      Mechanizm działania obniżającego ciśnienie amlodypiny jest wynikiem bezpośredniego działania rozkurczającego na mięśnie gładkie naczyń. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów dławicy piersiowej w czasie stosowania amlodypiny nie jest w pełni wyjaśniony, jednak amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:

      1. Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i w ten sposób zmniejsza opór obwodowy (obciążenia następcze). Ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen.

      2. Mechanizm działania amlodypiny obejmuje także prawdopodobnie rozszerzenie dużych tętnic i tętniczek wieńcowych, zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionych wskutek niedokrwienia. Zwiększa to zaopatrzenie w tlen u pacjentów ze skurczem naczyń wieńcowych (dławica Prinzmetala).

      U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym podawanie produktu leczniczego raz na dobę powoduje klinicznie znamienne obniżenie ciśnienia tętniczego zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej, przez cały 24-godzinny okres obserwacji. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniu amlodypiny nie obserwuje się gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego.

      U pacjentów z dławicą piersiową podanie amlodypiny w jednej dawce dobowej wydłuża czas możliwego do wykonania wysiłku fizycznego, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz czas do obniżenia odcinka ST o 1 mm, zmniejsza zarówno częstość występowania napadów dławicowych, jak i zapotrzebowanie na glicerolu triazotan.

      Nie stwierdzono, aby amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne działania metaboliczne ani zmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.

      Stosowanie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca

      Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1997 pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs. Enalapril to Limit Occurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osoby otrzymywały amlodypinę w dawce 5–10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób otrzymywało placebo, poza standardowym leczeniem obejmującym statyny, leki beta-adrenolityczne, leki moczopędne

      i aspirynę. Główne wyniki dotyczące skuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypiny związane było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszym wykonywaniem zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.

      Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

      Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba przypadków (%)

      Porównanie amlodypiny wobec placebo

      Efekt

      Amlodypina

      Placebo

      Enalapryl

      Wskaźnik

      ryzyka (95%

      przedział ufności)

      Wartość P

      Pierwszorzędowy punkt końcowy

      Niepożądane zdarzenia

      sercowo-naczyniowe

      110 (16,6)

      151 (23,1)

      136 (20,2)

      0,69 (0,54–

      0,88)

      ,003

      Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT

      Wskaźnik występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych, liczba przypadków (%)

      Porównanie amlodypiny wobec placebo

      Efekt

      Amlodypina

      Placebo

      Enalapryl

      Wskaźnik ryzyka (95% przedział ufności)

      Wartość P

      Poszczególne elementy

      Rewaskularyzacja

      wieńcowa

      78 (11,8)

      103 (15,7)

      95 (141,1)

      0,73 (0,54–

      0,98)

      ,03

      Hospitalizacja z powodu

      dławicy

      51 (7,7)

      84 (12,8)

      86 (12,8)

      0,58 (0,41–

      0,82)

      ,002

      Zawał mięśnia sercowego

      niezakończony zgonem

      14 (2,1)

      19 (2,9)

      11 (1,6)

      0,73 (0,37–

      1,46)

      ,37

      Udar mózgu lub TIA

      6 (0,9)

      12 (1,8)

      8 (1,2)

      0,50 (0,19–

      1,32)

      ,15

      Zgon z powodów sercowo-

      naczyniowych

      5 (0,8)

      2 (0,3)

      5 (0,7)

      2,46 (0,48–

      12,7)

      ,27

      Hospitalizacja z powodu

      zastoinowej niewydolności

      serca

      3 (0,5)

      5 (0,8)

      4(0,6)

      0,59 (0,14–

      2,47)

      ,46

      Zatrzymanie krążenia ze

      skuteczną resuscytacją

      0

      4 (0,6)

      1(0,1)

      NA

      ,04

      Świeżo rozpoznana

      choroba naczyń

      obwodowych

      5 (0,8)

      2 (0,3)

      8 (1,2)

      2,6 (0,50–13,4)

      ,24

      Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny

      Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca

      Badania hemodynamiczne oraz próby wysiłkowe przeprowadzone u pacjentów z niewydolnością serca klasy II-IV wg NYHA wykazały, że produkt Norvasc nie prowadzi do pogorszenia stanu klinicznego, określonego poprzez zdolność do wykonywania wysiłku fizycznego, wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory oraz nasilenie objawów klinicznych.

      W badaniu kontrolowanym przeprowadzonym z użyciem placebo (PRAISE), u pacjentów

      z niewydolnością serca klasy III-IV wg NYHA leczonych digoksyną, lekami moczopędnymi

      i inhibitorami konwertazy angiotensyny wykazano, że zastosowanie produktu Norvasc nie zwiększa umieralności ani łącznie chorobowości i umieralności pacjentów z niewydolnością serca.

      W dalszej obserwacji w długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo (PRAISE-2), stosowanie produktu Norvasc u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca (NYHA III i IV) bez objawów lub cech sugerujących podłoże niedokrwienne choroby, leczonych ustalonymi dawkami inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, produkt Norvasc nie miał wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej grupie pacjentów, przyjmowanie produktu Norvasc związane było ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.

      Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)

      Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w celu zapobiegania występowaniu zawałów serca” (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering

      Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia: amlodypiną 2,5-10 mg/d (antagonista wapnia) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym, chlorotalidonem, w dawce 12,5-25 mg na dobę, w łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniu tętniczym.

      33 357 pacjentów w wieku powyżej 55 lat, z nadciśnieniem tętniczym, losowo przydzielono do grup i obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden z następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6 miesięcy przed włączeniem do badania) albo wywiad dotyczący innego epizodu związanego z miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2 (36,1%), stężenie cholesterolu HDL <35 mg/dl (11,6%), przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów (21,9%).

      Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej oraz zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstości wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem amlodypiną i chlorotalidonem: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego, częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu końcowego) była znacznie większa w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę, w porównaniu do chlorotalidonu (10,2% wobec 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Jednakże nie obserwowano różnic w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami,

      w których stosowano amlodypinę i chlorotalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.

      Stosowanie u dzieci (w wieku 6 lat i starszych)

      W badaniu z udziałem 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo wykazało, że obie dawki zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema dawkami nie była statystycznie istotna.

      Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nie określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszenie chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości.

    3. Właściwości farmakokinetyczne

    4. Wchłanianie, dystrybucja, wiązanie przez białka surowicy: po doustnym podaniu dawek terapeutycznych amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalne stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%.

      Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że amlodypina jest

      w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.

      Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

      Metabolizm/Eliminacja

      Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji amlodypiny wynosi 35-50 godzin i umożliwia dawkowanie raz na dobę. Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów.

      Zaburzenia czynności wątroby

      Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów

      z zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością wątroby mają zmniejszony klirens

      amlodypiny, czego wynikiem jest dłuższy okres półtrwania oraz zwiększenie AUC o około 40-60%.

      Pacjenci w podeszłym wieku

      Maksymalne stężenie amlodypiny w surowicy występuje u osób w podeszłym wieku po takim samym czasie jak u młodszych pacjentów. W podeszłym wieku istnieje tendencja do zmniejszania się klirensu amlodypiny, co powoduje zwiększenie pola pod krzywą stężenia leku w czasie i wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca pole pod krzywą stężenia leku w czasie i okres półtrwania w fazie eliminacji zwiększały się odpowiednio do wieku.

      Dzieci i młodzież

      Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne w populacji 74 dzieci w wieku od 12 miesięcy do 17 lat z nadciśnieniem tętniczym (34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat), otrzymujących dawki amlodypiny pomiędzy 1,25 i 20 mg zarówno raz na dobę jak i dwa razy na dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat typowy klirens doustny (CL/F) wynosił odpowiednio 22,5 i 27,4 l/h u chłopców oraz 16,4 i 21,3 l/h u dziewcząt. Zaobserwowano dużą zmienność osobniczą w narażeniu. Dane zgłaszane dla dzieci w wieku poniżej 6 lat są ograniczone.

    5. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

    6. Toksyczny wpływ na rozmnażanie

      Badania wpływu na rozród przeprowadzone na szczurach i myszach wykazały opóźnienie daty porodu, wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.

      Zaburzenia płodności

      Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed parowaniem). W innym badaniu na szczurach, w którym samcom szczurów podawano amlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu na mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu, jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd oraz komórek Sertoliego.

      Rakotwórczość, mutageneza

      U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

      W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem ani na poziomie genów ani chromosomów.

      *Na podstawie masy ciała pacjenta wynoszącej 50 kg

  9. DANE FARMACEUTYCZNE

    1. Wykaz substancji pomocniczych

    2. Tabletki 5 mg oraz 10 mg Celuloza mikrokrystaliczna Wapnia wodorofosforan bezwodny

      Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) Magnezu stearynian

    3. Niezgodności farmaceutyczne

    4. Nie dotyczy.

    5. Okres ważności

    6. 4 lata.

    7. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

    8. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25oC.

    9. Rodzaj i zawartość opakowania

    10. Tabletki 5 mg

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa zawierające 4, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 60, 98, 100, 300, 500 tabletek

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa w opakowaniach kalendarzowych zawierające 28 oraz 98

      tabletek

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa zawierające 50 x 1 oraz 500 x 1 tabletek

      Tabletki 10 mg

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa zawierające 4, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 60, 98, 100, 300, 500 tabletek

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa w opakowaniach kalendarzowych zawierające 28 oraz 98

      tabletek

      Blistry PVC-PVDC/folia aluminiowa zawierające 50 x 1 oraz 500 x 1 tabletek Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

    11. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

    12. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie

      z lokalnymi przepisami.

  10. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  11. Upjohn EESV Rivium Westlaan 142

    2909 LD Capelle aan den IJssel Holandia

  12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

  13. R/0128 R/0129

  14. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

  15. Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10.08.1993

    Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24.04.2009

  16. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

17.06.2022

Inne źródła informacji

Szczegółowa informacja o tym produkcie jest dostępna na stronie internetowej Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: http://www.urpl.gov.pl/

Reklama: