MedForum .pl

Czy velaxine w dawce 75 mg na dobę może leczyć? Lekarz zalecił zwiększyć dawkę teraz , z 75 +37, 5. A za tydzień 75+75. Boję się że im więcej jego przyjmę tym gorsze będzie wychodzenie z niego..

w 2022 roku, w 1 klasie szkoly średniej byłem wysmiewany. To mnie straumatyzowalo. Spowodowało to u mnie wystąpienie 2 obsesji. Z czasem też coraz bardziej stawałem się depresyjny. W grudniu 2023, dostałem drugiej traumy i kolejnej obsesji. Oprócz tego zacząłem tworzyć w szkole inna osobowosc więc co za tym idzie - nabawiłem się zaburzeń osobowości. Oczywiscie poza nimi tez depresji. Dopiero niedawno (około 2 tyg temu) rozpocząłem farmakoterapie lekami przeciwpsychotycznymi. Jednak mój stan jest fatalny. Mam bardzo duże problemy z pamięcią. Nie pamiętam już nawet poprzedniego dnia nie mówiąc o dalekiej przeszlosci. W glowie mam kompletna pustkę - jedynie pojedyncze myśli przychodza mi do głowy przez które i tak mam wyrzuty sumienia. Jestem dosłownie jak roślina. Czy ja mam szanse z tego wyjść? Co mam robić? Czy jest realna szansa żeby się tego pozbyć? Chciałbym żyć tak jak kiedyś ale niestety te choroby mnie dobijają

Ale dlaczego nie na nocce? W dzień masz więcej ludzi, więcej bodźców. Kwestia przyzwyczajenia. W nocy np możesz sprzątać w restauracjach. Lub jeśli już lubisz dzień to praca zdalna. Wystarczy tylko internet i Ai . Generuje pomysły, ty też generuj ucz się nowych aplikacji. Pytaj wszystko Ai, przegladaj słownik pwn i Wikipedię. Zobacz co jest na patronie, kickastarterze. Jak ludzie swoje hobby chcą przekształcić w zarabianie. Opisz np chorobę i sprzedaj książkę, nie musi to być biografia, czy dokument, może to być fantastyka na dowolny temat . Wtedy to będzie twoim tempem . I nie myśl że to ci od razu potrzebne Kombinuj .

Ojj nie , nie brałam ich niesttey :( Ja mam Asentrę przepisaną i mam jeszcze je brać przez 4 miesiące

czyli duloksetyna lek z grupy SNRI, zazywalem go w dawce 120mg na depresje i stany lekowe. bylo super ale przez jakies 2 lata, pozniej przestal dzialac, terqz sie mecze i nikt nie moze mi pomoc i dobrac odpowiednich lekarstw

Jakby ktoś chciał popisać to podaję maila: vadissa@wp.pl

Właśnie z tego powodu jestem s sam, nie chcę choroby genetycznej przekazywać, jest trudno żyć samemu, pielęgniarka powiedziała że nie powinienem być sam, bo są straszniejsze choroby dziedziczne, ale momentami wolał bym śmierć, niż życie z taką straszną chorobą. Nawet komunikacją miejską nie potrafię podróżować żeby nie mięć problemów.

A porwnales z tym co słychać w parku, lesie i nad stawem . Jak tak to daj znać gdzie czujesz jakie emocje.