Grzybice skóry oraz błon śluzowych, to choroby wywoływane przez grzyby chorobotwórcze. Jako, że organizm człowieka wyposażony jest w wiele barier ochronnych zapobiegających infekcji, dochodzi do nich niezbyt często. Dopiero zaburzenie homeostazy organizmu może ułatwić wniknięcie patogenów chorobotwórczych do organizmu. Do grup pacjentów szczególnie narażonych na infekcje grzybiczą należą: chorzy na nowotwory, chorzy o obniżonej odporności, chorzy stosujący przewlekłą antybiotykoterapię oraz z towarzyszącymi chorobami metabolicznymi.
Objawy skórnej infekcji grzybiczej zależą często od gatunku wywołującego zakażenie. Do najczęściej występujących objawów zaliczamy ogniska rumieniowo- obrzękowe z grudkami i krostkami na obwodzie oraz ogniska rumieniowo- złuszczające się z odczynem zapalnym. Zmiany te najczęściej lokalizują się w pachwinach, okolicy pośladków i ud.
W razie wystąpienia podobnych objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza dermatologa, celem postawienia odpowiedniej diagnozy.
Badanie polega na zebraniu dokładnego wywiadu, oglądaniu zmian w świetle lamp Wooda oraz pobrania materiału (zeskrobin) celem hodowli na specjalnym podłożu.
Leczenie grzybicy jest złożone i polega na przyjmowaniu zarówno preparatów doustnych, jak i miejscowych. Sposób leczenia oraz czas jego trwania jest indywidualny dla każdego pacjenta i zależy od lokalizacji zmian, zaawansowania infekcji oraz występowania chorób towarzyszących u pacjenta.