Rozwój dziecka jest procesem niezwykle złożonym oraz długotrwałym. Dla oceny jego prawidłowości czy też zaburzeń niezwykle istotne jest uświadomienie sobie, iż wyróżnianych jest kilka sfer rozwoju, to znaczy rozwój ruchowy, rozwój mowy i kontaktów społecznych. Rozwój wszystkich wymienionych sfer powinien być harmonijny, a nowe, zdobywane przez dziecko funkcje powinny pojawiać się w określonym czasie.

 

Pierwsza sfera, a więc rozwój ruchowy, obejmuje kolejno pojawiające się funkcje unoszenia głowy w pozycji na brzuchu, obracania się wokół własnej osi ( najpierw z brzucha na plecy, a następnie w odwrotnym kierunku ), pełzanie, siadanie, raczkowanie, a następnie wstawanie i samodzielny chód. Ostatnia z nich pojawia się około 12 miesiąca życia. W wieku późniejszym umiejętności te są doskonalone, dziecko uczy się więc sprawnie biegać oraz stać stabilnie na jednej nodze. Około piątego roku życia dziecko uzyskuje szczyt możliwości ruchowych, stąd też czasami wiek ten określany jest mianem „złotego wieku” w rozwoju dziecka. Najczęściej stwierdzanymi przez rodziców nieprawidłowościami w zakresie rozwoju ruchowego jest opóźnianie się występowania wymienionych funkcji. W części przypadków może to być efektem zaburzeń dotyczących ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego.

 

 

Natomiast u niektórych dzieci opóźnianie się rozwoju ruchowego ma uwarunkowania rodzinne lub też wynika z zaniedbania socjalnego. Dość często rozwój w ciągu pierwszych sześć miesięcy życia nie jest dobrze oceniany przez rodziców, dopiero brak samodzielnego siadania po ósmym miesiącu życia lub nieumiejętność samodzielnego chodzenia po 12 miesiącu budzi ich niepokój. Dlatego też należy poprosić pediatrę o orientacyjną ocenę rozwoju dziecka przy każdej wizycie związanej z koniecznością planowego zaszczepienia dziecka.