Spis treści:
- NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
- SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
- POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
- SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
- Właściwości farmakodynamiczne
- Wykaz substancji pomocniczych
- PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
- NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
- DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
- DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
Wskazania do stosowania
Ostre bakteryjne zapalenie zatok.
Zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli.
Pozaszpitalne zapalenie płuc.
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich.
Produkt Levofloxacin Beximco stosuje się w leczeniu wyżej wymienionych zakażeń tylko wtedy, gdy uzna się, że nie jest właściwe zastosowanie leków przeciwbakteryjnych, które są powszechnie zalecane do rozpoczynania leczenia takich zakażeń.
Odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia dróg moczowych (patrz punkt 4.4).
Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego.
Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego (patrz punkt 4.4).
Płucna postać wąglika: zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie (patrz punkt 4.4).
Tabletki Levofloxacin Beximco można także stosować w celu ukończenia leczenia pacjentów, u których nastąpiła poprawa po początkowym leczeniu lewofloksacyną podawaną dożylnie.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie i sposób podawania
Przeciwwskazania
u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
u pacjentów z padaczką,
u pacjentów, u których w przeszłości występowały zaburzenia ścięgien, związane z podawaniem fluorochinolonów,
u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu,
u kobiet w ciąży,
u kobiet-karmiących piersią.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
wrodzony zespół wydłużonego QT,
jednoczesne stosowanie leków, ktore wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne),
nieskorygowane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),
choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia).
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Działania niepożądane
Napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka
stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa; tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Przedawkowanie
Levofloxacin Beximco, 250 mg, tabletki powlekane Levofloxacin Beximco, 500 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg lub 500 mg lewofloksacyny w postaci lewofloksacyny półwodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Tabletka powlekana.
Levofloxacin Beximco, 250 mg, tabletki powlekane: tabletki powlekane w kształcie kapsułki o długości ok. 13 mm i szerokości 6 mm, barwy różowej, obustronnie wypukłe, z linią podziału z obu stron, z wytłoczonymi literami „L” i „F” z obu stron linii podziału na jednej powierzchni.
Levofloxacin Beximco, 500 mg, tabletki powlekane: tabletki powlekane w kształcie kapsułki o długości ok. 16 mm i szerokości 8 mm, barwy różowej, obustronnie wypukłe, z linią podziału z obu stron, z wytłoczonymi literami „L” i „V” z obu stron linii podziału na jednej powierzchni.
Tabletki można dzielić na równe dawki.
Lewofloksacyna jest wskazana do stosowana u osób dorosłych w leczeniu wymienionych niżej zakażeń (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Tabletki Levofloxacin Beximco podaje się raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia oraz wrażliwości domniemanego drobnoustroju wywołującego zakażenie.
Tabletki Levofloxacin Beximco można także stosować w celu ukończenia leczenia pacjentów, u których nastąpiła poprawa p początkowym leczeniu lewofloksacyną podawaną dożylnie; ze
względu na biorównoważność postaci pozajelitowej i doustnej, można zastosować takie same dawki.
Dawkowanie
Poniżej przedstawiono zalecane dawkowanie lewofloksacyny.
Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny >50 ml/min)
Wskazanie | Schemat dawkowania (w zależności od ciężkości zakażenia) | Czas trwania leczenia (w zależności od ciężkości zakażenia) |
Ostre bakteryjne zapalenie zatok | 500 mg raz na dobę | 10−14 dni |
Zaostrzenie przewlekłego bakteryjnego zapalenia oskrzeli | 500 mg raz na dobę | 7−10 dni |
Pozaszpitalne zapalenie płuc | 500 mg raz lub dwa razy na dobę | 7−14 dni |
Odmiedniczkowe zapalenie nerek | 500 mg raz na dobę | 7−10 dni |
Powikłane zakażenia dróg moczowych | 500 mg raz na dobę | 7−14 dni |
Niepowikłane zakażenie pęcherza moczowego | 250mg raz na dobę | 3 dni |
Przewlekłe zakażenie bakteryjne gruczołu krokowego | 500 mg raz na dobę | 28 dni |
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich | 500 mg raz lub dwa razy na dobę | 7−14 dni |
Płucna postać wąglika | 500 mg raz na dobę | 8 tygodni |
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤50 ml/min)
Klirens kreatyniny | Schemat dawkowania | ||
250 mg/24 h | 500 mg/24 h | 500 mg/12 h | |
pierwsza dawka: 250 mg | pierwsza dawka: 500 mg | pierwsza dawka: 500 mg | |
50-20 ml/min | następnie: 125 mg/24 h | następnie: 250 mg/24 h | następnie: 250 mg/12 h |
19-10 ml/min | następnie: 125 mg/48 h | następnie: 125 mg/24 h | następnie: 125 mg/12 h |
<10 ml/min (w tym hemodializa i CAPD) 1 | następnie: 125 mg/48 h | następnie: 125 mg/24 h | następnie: 125 mg/24 h |
1 Nie ma konieczności podawania dodatkowych dawek po hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CAPD).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Modyfikacja dawki nie jest konieczna , ponieważ lewofloksacyna nie jest metabolizowana w istotnym stopniu w wątrobie, a wydalana jest głównie przez nerki.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawki z innych przyczyn niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.4 „Zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgna” oraz
„Wydłużenie odstępu QT”).
Dzieci i młodzież
Lewofloksacyna jest przeciwwskazana do stosowania u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Tabletki Levofloxacin Beximco należy połykać bez rozgryzania i popijać dostatecznie dużą ilością płynu. Można je podzielić wzdłuż linii podziału, aby dostosować dawkę. Tabletki można przyjmować podczas posiłków lub między posiłkami. Tabletki Levofloxacin Beximco należy
zażywać co najmniej dwie godziny przed przyjęciem lub dwie godziny po przyjęciu soli żelaza, soli cynku, leków zobojętniających zawierających magnez lub glin, dydanozyny (tylko preparaty dydanozyny z glinem lub magnezem zawierające środki buforujące) i sukralfatu, ponieważ mogą one zmniejszyć wchłanianie lewofloksacyny (patrz punkt 4.5)
Tabletek Levofloxacin Beximco nie należy stosować:
Jest bardzo prawdopodobne, że szczepy gronkowca złocistego oporne na metycylinę (MRSA, ang.
Methicillin-resistant Staphylococcus aureus) są również oporne na fluorochinolony, w tym
lewofloksacynę. Dlatego zaleca się stosowania lewofloksacyny do leczenia zakażeń wywołanych lub prawdopodobnie wywołanych przez MRSA, chyba że wyniki badań laboratoryjnych potwierdziły wrażliwość drobnoustrojów na lewofloksacynę (i leki przeciwbakteryjne zwykle stosowane w leczeniu zakażeń MRSA zostaną uznane za nieodpowiednie).
Lewofloksacynę można stosować w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenia zatok i zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli, jeśli zakażenia te zostały właściwie zdiagnozowane.
Oporność na fluorochinolony E. coli drobnoustroju wywołującego najczęściej zakażenia dróg moczowych – jest różna w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Należy wziąć pod uwagę lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony.
Płucna postać wąglika. Stosowanie u ludzi opiera się na danych z badań wrażliwości laseczek wąglika (Bacillus anthracis) in vitro oraz na wynikach badań na zwierzętach wraz z
ograniczonymi danymi dotyczącymi stosowania u ludzi. Lekarz stosujący kurację powinien
zapoznać się krajowymi i (lub) międzynarodowymi wytycznymi dotyczącymi leczenia wąglika.
Zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgna
Zapalenie ścięgien może wystąpić rzadko. Najczęściej obejmuje ono ścięgno Achillesa i może prowadzić do zerwania ścięgna. Zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgna, czasami dwustronne, może pojawić się w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia lewofloksacyną i zgłaszano je nawet do kilku miesięcy po zakończeniu leczenia. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna jest wieksze u pacjentów w wieku powyżej 60 lat, u pacjentów przyjmujących dobową dawkę
1000 mg oraz u pacjentów stosujących kortykosteroidy. U pacjentów w podeszłym wieku należy dostosować dawkę dobową zgodnie z klirensem kreatyniny (patrz punkt 4.2). Dlatego podczas przyjmowania przez tych pacjentów lewofloksacyny, niezbędny jest ścisły nadzór. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgna, powinien skonsultować się z lekarzem. Jeśli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast zaprzestać stosowania lewofloksacyny i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie) chorego ścięgna (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Choroba związana z zakażeniem Clostridium difficile
Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, uporczywa i (lub) krwawa, występująca w czasie lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną (także kilka tygodni po zakończeniu leczenia), może być objawem choroby związanej z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium
difficile-associated disease). CDAD może mieć różne nasilenie, od lekkiego do zagrażającego
życiu, a najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz punkt 4.8). Dlatego ważne jest, aby brać pod uwagę tę chorobę u pacjentów, u których wystąpiła ciężka biegunka, w czasie lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzono CDAD, należy natychmiast zaprzestać stosowania lewofloksacyny i od razu rozpocząć odpowiednie leczenie. Leki hamujące perystaltykę jelit są w tym przypadku przeciwwskazane.
Pacjenci ze skłonnością do drgawek
Chinolony mogą obniżyć próg drgawkowy i drgawki (napady padaczki). Lewofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) i podobnie jak w przypadku innych chinolonów, należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do drgawek lub stosujących jednocześnie substancje czynne obniżające próg drgawkowy, takie jak teofilina (patrz punkt 4.5). W razie wystąpienia napadu drgawkowego (patrz punkt 4.8), należy zaprzestać stosowania lewofloksacyny.
Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
Pacjenci z utajonym lub rzeczywistym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą być podatni na wystąpienie reakcji hemolitycznej podczas kuracji lekami przeciwbakteryjnymi z grupy chinolonów. Dlatego, jeśli zastosowanie lewofloksacyny u tych pacjentów jest konieczne, należy ściśle obserwować, czy nie wystąpi u nich hemoliza.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować jej dawkę (patrz punkt 4.2).
Reakcje nadwrażliwości
Lewofloksacyna może powodować ciężki reakcje nadwrażliwości, mogące zakończyć się śmiercią (np. obrzęk naczynioruchowy aż do wstrząsu anafilaktycznego), sporadycznie po podaniu dawki początkowej (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią takie reakcje, pacjent powinien natychmiast
przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub uzyskać natychmiastową pomoc od lekarza na ostrym dyżurze, który zastosuje odpowiednie działania ratujące życie.
Ciężkie reakcje pęcherzowe
Podczas leczenia lewofloksacyną zgłaszano przypadki ciężkich pęcherzowych reakcji skórnych, takich jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8). Pacjentów należy poinformować, że jeśli wystąpią u nich reakcje obejmujące skórę i (lub) błony śluzowe, należy przed kontynuacją leczenia natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Dysglikemia
Tak jak w przypadku wszystkich chinolonów, zgłaszano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, w tym hipoglikemię i hiperglikemię, występujące zwykle u pacjentów z cukrzycą, leczonych
jednocześnie doustnymi środkami hipoglikemizującymi (np. glibenklamidem) lub insuliną. Zgłaszano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8).
Zapobieganie nadwrażliwości na światło
Zgłaszano występowanie nadwrażliwości na światło w związku z przyjmowaniem lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). Aby zapobiec wystąpieniu objawów nadwrażliwości na światło zaleca się, aby pacjent niepotrzebnie nie narażał się na działanie silnego światło słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampy kwarcowe, solarium) w czasie leczenia i przez 48 godzin po
zakończeniu leczenia.
Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K
U pacjentów leczonych lewofloksacyną w skojarzeniu z antagonistami witaminy K (np.
warfaryną) mogą zwiększyć się wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT, INR) i (lub) wystąpić krwawienie. Dlatego u pacjentów przyjmujących jednocześnie te leki należy kontrolować wartości parametrów krzepliwości (patrz punkt 4.5).
Reakcje psychotyczne
U pacjentów otrzymujących chinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano reakcje psychotyczne.
Bardzo rzadko następstwem tych reakcji były myśli samobójcze i zachowania zagrażające bezpieczeństwu pacjenta - czasami nawet po przyjęciu tylko jednej dawki lewofloksacyny (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, należy przerwać podawanie lewofloksacyny i
wdrożyć odpowiednie postępowanie. Zaleca się ostrożność podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z zaburzeniami psychotycznymi lub u pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie.
Wydłużenie odstępu QT
Należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak:
Pacjenci w podeszłym wieku i kobiety mogą być bardziej wrażliwi na działanie leków wydłużających odstęp QT. Dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u tych osób (patrz punkty 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, 4.5, 4.8 i 4.9).
Neuropatia obwodowa
U pacjentów przyjmujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, zgłaszano występowanie obwodowej neuropatii czuciowej i obwodowej neuropatii czuciowo-ruchowej, których początek może gwałtowny przebieg (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, należy zaprzestać stosowania lewofloksacyny, aby uniknąć rozwoju nieodwracalnych zmian.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Podczas stosowania lewofloksacyny zgłaszano przypadki martwicy wątroby, aż do śmiertelnej niewydolności wątroby, głównie u pacjentów z ciężkimi współistniejącymi chorobami, np. posocznicą (patrz punkt 4.8). Należy pouczyć pacjenta, że jeśli wystąpią u niego przedmiotowe i podmiotowe objawy choroby wątroby, takie jak. jadłowstręt, żółtaczka, ciemny mocz, świąd lub tkliwy brzuch, konieczne jest przerwanie leczenia i skontaktowanie się z lekarzem.
Zaostrzenie miastenii
Fluorochinolony, w tym lewofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać osłabienie mięśni u pacjentów z miastenią. Przyjmowanie fluorochinolonów przez
pacjentów z miastenią może wywołać ciężkie działania niepożądane, w tym zakończone zgonem i powodujące konieczność zastosowania oddychania wspomaganego. Nie zaleca się stosowania
lewofloksacyny u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono miastenię.
Zaburzenia widzenia
Jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia lub jakiekolwiek zmiany dotyczące oczu, należy natychmiast skonsultować się z okulistą (patrz punkty 4.7 i 4.8).
Nadkażenie
Stosowanie lewofloksacyny, szczególnie długotrwałe, może prowadzić do nadmiernego wzrostu niewrażliwych drobnoustrojów. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie środki.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
U pacjentów leczonych lewofloksacyną, wynik testu wykrywającego opioidy w moczu może być fałszywie dodatni. Konieczne może być potwierdzenie dodatniego wyniku za pomocą bardziej swoistej metody.
Lewofloksacyna może hamować wzrost prątków gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis), dlatego w diagnostyce bakteriologicznej gruźlicy może wystąpić wynik fałszywie ujemny.
Wpływ innych produktów leczniczych na lewofloksacynę
Sole żelaza, sole cynku, leki zobojętniające zawierające magnez lub glin, dydanozyna
Wchłanianie lewofloksacyny jest znacznie zmniejszone, jeśli podaje się ją razem z solami żelaza, lekami zobojętniającymi zawierającymi magnez i cynk lub z dydanozyną (tylko preparaty dydanozyny z glinem i magnezem zawierające środki buforujace). Jednoczesne stosowanie fluorochinolonów i multiwitamin zawierających cynk wydaje się zmniejszać ich wchłanianie po podaniu doustnym. Zaleca się podawanie preparatów zawierających dwuwartościowe lub
trójwartościowe kationy, takie jak sole żelaza, sole cynku lub leki zobojętniające zawierające magnez lub glin, lub dydanozynę (tylko preparaty dydanozyny z glinem i magnezem zawierające środki buforujące), 2 godziny przed podaniem lub po podaniu lewofloksacyny (patrz punkt 4.2). Sole wapnia mają minimalny wpływ na wchłanianie lewofloksacyny po podaniu doustnym.
Sukralfat
Biodostępność lewofloksacyny jest znacznie zmniejszona podczas jednoczesnego podawania z sukralfatem. Jeśli pacjent musi otrzymać zarówno sukralfat, jak i Levofloxacin Beximco, najlepiej podawać sukralfat 2 godziny po podaniu tabletki levofloksacyny (patrz punkt 4.2).
Teofilina, fenbufen lub podobne niesteroidowe leki przeciwzapalne
W badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyny z
teofiliną. Jednak może dojść do znacznego obniżenia progu drgawkowego podczas jednoczesnego podawania chinolonów z teofiliną, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub innymi lekami obniżającymi próg drgawkowy.
Stężenia lewofloksacyny podczas podawania z fenbufenem były o 13% większe niż w podczas stosowania samej lewofloksacyny.
Probenecyd i cymetydyna
Probenecyd i cymetydyna miały statystycznie istotny wpływ na eliminację lewofloksacyny.
Klirens nerkowy lewofloksacyny został zmniejszony przez cymetydynę (o 24%) i probenecyd
(o 34%). Przyczyną tego jest zdolność blokowania przez oba leki wydzielania lewofloksacyny do światła kanalików nerkowych. Jednak podczas stosowania w badanych dawkach stwierdzono, że statystycznie znamienne różnice w kinetyce nie mają prawdopodobnie znaczenia klinicznego.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania lewofloksacyny z lekami, które wpływają na wydzielanie do kanalików nerkowych, takimi jak probenecyd i cymetydyna,
szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Inne istotne informacje
Kliniczne badania farmakologiczne wykazały, że farmakokinetyka lewofloksacyny nie ulega istotnej klinicznie zmianie, gdy lewofloksacynę podawano jednocześnie z następującymi lekami: węglan wapnia, digoksyna, glibenklamid, ranitydyna.
Wpływ lewofloksacyny na inne produkty lecznicze
Cyklosporyna
Okres półtrwania cyklosporyny zwiększył się o 33% podczas jednoczesnego podawania z lewofloksacyną.
Antagoniści witaminy K
Stwierdzono zwiększanie się wartości parametrów krzepnięcia krwi (PT lub INR) i (lub) krwawienia, niekiedy ciężkie, u pacjentów leczonych lewofloksacyną razem z lekami z grupy
antagonistów witaminy K (np. warfaryną). Dlatego należy kontrolować parametry krzepliwości krwi u pacjentów leczonych lekami z grupy antagonistów witaminy K (patrz punkt 4.4).
Leki wydłużające odstęp QT
Lewofloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III,
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) (patrz punkt 4.4 Wydłużenie odstępu QT).
Inne istotne informacje
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, lewofloksacyna nie wpływa na farmakokinetykę
teofiliny (która jest wskaźnikowym substratem CYP1A2), co świadczy o tym, że lewofloksacyna nie jest inhibitorem CYP1A2.
Inne formy interakcji
Pokarm
Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z pokarmem. Tabletki Levofloxacin Beximco można przyjmować niezależnie od posiłków.
Ciąża
Dane dotyczące stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednak ze względu na brak danych z badań u ludzi oraz ponieważ dane
doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek u rozwijającego się organizmu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3)
Karmienie piersią
Stosowanie produktu Levofloxacin Beximco jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.
Brak wystarczających danych dotyczących przenikania lewofloksacyny do mleka kobiet
karmiących piersią; jednak inne fluorochinolony przenikają do mleka ludzkiego. Z powodu braku danych z badań u ludzi i ze względu na dane doświadczalne, świadczące o ryzyku uszkadzania przez fluorochinolony obciążonych chrząstek u rozwijającego się organizmu, stosowanie lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 5.3)
Płodność
Lewofloksacyna nie spowodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych szczurów.
Niektóre działania niepożądane [np zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i (lub) obwodowego (błędnikowego), senność, zaburzenia widzenia] mogą wpłynąć na zdolność koncentracji i szybkość reakcji, i dlatego mogą stanowić zagrożenie w sytuacjach, w których zdolności te mają szczególne znaczenie (np. podczas prowadzenia samochodu i obsługiwania urządzeń mechanicznych).
Informacje podane poniżej oparte są na danych klinicznych oraz danych pochodzących z badań przeprowadzonych po wprowadzeniu leku do obrotu.
Częstość występowania określono zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, <1/10), niezbyt często (≥1/1000, <1/100), rzadko (≥1/10,000, <1/1000), bardzo rzadko (<1/10,000), częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości, działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Klasyfikacja układów i narządów | Często (≥1/100 do <1/10 ) | Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) | Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) | Częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych) |
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | Zakażenie grzybicze, w tym zakażenie drożdżakami Candida Oporność drobnoustrojów | |||
Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Leukopenia Eozynofilia | Małopłytkowość Neutropenia | Pancytopenia Agranulocytoza Niedokrwistość hemolityczna | |
Zaburzenia układu immunologicznego | Obrzęk naczynioruchowy Nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) | Wstrząs anafilaktycznya Wstrząs rzekomoanafilaktycznya (patrz punkt 4.4) | ||
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Jadłowstręt | Hipoglikemia, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4) | Hiperglikemia Śpiączka hipoglikemiczna (patrz punkt 4.4) | |
Zaburzenia psychiczne | Bezsenność | Niepokój Stan splątania Nerwowość | Reakcje psychotyczne (z np. omamami, paranoją) Depresja Pobudzenie Niezwykłe sny Koszmary senne | Zaburzenia psychotyczne z zachowaniami zagrażającymi bezpieczeństwu pacjenta, w tym myśli lub próby samobójcze (patrz punkt 4.4) |
Zaburzenia układu nerwowego | Bóle głowy Zawroty głowy | Senność Drżenie Zaburzenia smaku | Drgawki (patrz punkty 4.3 i 4.4) Parestezje | Obwodowa neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4) Obwodowa neuropatia czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4) Zaburzenia węchu, w tym brak węchu Dyskineza |
Zaburzenia pozapiramidowe Brak smaku Omdlenia Łagodne nadciśnienie śródczaszkowe | ||||
Zaburzenia oka | Zaburzenia widzenia, takie jak nieostre widzenie (patrz punkt 4.4) | Przemijająca utrata wzroku (patrz punkt 4.4) | ||
Zaburzenia ucha i błędnika | Zawroty głowy pochodzenia obwodowego (uczucie wirowania) | Szumy uszne | Utrata słuchu Zaburzenia słuchu | |
Zaburzenia serca | Tachykardia Kołatanie serca | Częstoskurcz komorowy, który może prowadzić do zatrzymania krążenia Arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointes (zgłaszane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT) Wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz punkty 4.4 i 4.9) | ||
Zaburzenia naczyniowe | Niedociśnienie | |||
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Duszność | Skurcz oskrzeli Alergiczne zapalenie płuc | ||
Zaburzenia żołądka i jelit | Biegunka Wymioty Nudności | Ból brzucha Niestrawność Wzdęcia Zaparcia | Biegunka – krwawa, która bardzo rzadko może być objawem zapalenia jelit, w tym rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4) Zapalenie trzustki | |
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna, GGTP) | Zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi | Żółtaczka i ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym przypadki ostrej niewydolności wątroby zakończone zgonem, głównie u pacjentów z ciężkimi współistniejącymi chorobami (patrz punkt 4.4) Zapalenie wątroby | |
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnejb | Wysypka Świąd Pokrzywka | Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka Zespół Stevensa-Johnsona |
Nadmierna potliwość | Rumień wielopostaciowy Reakcja nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4) Leukocytoklastyczne zapalenie naczyń Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej | |||
Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej | Ból stawów Ból mięśni | Schorzenia ścięgien (patrz punkt 4.3 i 4.4) w tym zapalenie ścięgien (np. ścięgna Achillesa) Osłabienie siły mięśni, co może być szczególnie ważne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4) | Rabdomioliza Zerwanie ścięgna (np. ścięgna Achillesa) (patrz punkty 4.3 i 4.4) Zerwanie więzadła Zerwanie mięśnia Zapalenie stawów | |
Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi | Ostra niewydolność nerek (np z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek) | ||
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Astenia | Gorączka | Ból (w tym ból pleców, ból w klatce piersiowej oraz kończynach) |
a Reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne mogą niekiedy wystąpić już po przyjęciu pierwszej dawki
b Czasem mogą wystąpić reakcje śluzówkowo-skórne nawet po przyjęciu tylko pierwszej dawki Inne niepożądane działania związane ze stosowaniem fluorochinolonów
Na podstawie badań toksykologicznych na zwierzętach i klinicznymi badań farmakologicznych z zastosowaniem dawek większych niż lecznicze, najważniejszymi objawami przedmiotowymi, których można się spodziewać po ostrym przedawkowaniu lewofloksacyny, są objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak dezorientacja, zawroty głowy, zaburzenia świadomości
i napady padaczkowe, wydłużenie odstępu QT oraz reakcje żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności oraz nadżerki błon śluzowych.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zaobserwowano działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, w tym stan splątania, napady padaczkowe, omamy i drżenie.
W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Należy przeprowadzać monitorowanie EKG, ze względu na możliwość wydłużenia odstępu QT. Można zastosować leki zobojętniające kwas żołądkowy, w celu ochrony błony śluzowej żołądka. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i CAPD nie są skuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie ma specyficznego antidotum.
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Właściwości farmakodynamiczne
Wartości graniczne dla lewofloksacyny dotyczą leczenia dużymi dawkami.
Może wystąpić niski poziom oporności na fluorochinolony (MIC cyprofloksacyny wynosi 0,12-0,5 mg/l), jednak nie ma dowodów, że ta oporność ma znaczenie kliniczne w
zakażeniach dróg oddechowych wywołanych przez H. influenzae.
Szczepy, dla których wartości MIC są większe od wartości granicznych występują bardzo rzadko lub nie zostały jeszcze zaobserwowane. Identyfikacja i testy wrażliwości każdego takiego wyodrębnionego szczepu należy powtórzyć i jeśli wyniki zostaną potwierdzone, wysłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Dopóki nie ma dowodów dotyczących odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych wyodrębnionych szczepów z wartościami MIC większymi od aktualnych wartości granicznych świadczących o oporności, szczepy te należy zgłaszać jako oporne.
Wartości graniczne odnoszą się do podawanej doustnie dawki 500 mg × 1 do 500 mg × 2 i dawki dożylnej 500 mg × 1 do 500 mg × 2.
Występowanie oporności wybranych gatunków może różnić się w zależności od położenia geograficznego i czasu, dlatego konieczne jest uzyskanie informacji o lokalnym występowaniu oporności, szczególnie w czasie leczenia poważnych zakażeń. W razie potrzeby skontaktować się ze specjalistą, gdy lokalne dane o oporności wskazują, że zastosowanie leku w co najmniej kilku rodzajach zakażeń jest wątpliwe.
Gatunki zwykle wrażliwe
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie
Bacillus anthracis
Staphylococcus aureus - wrażliwy na metycylinę
Staphylococcus saprophyticus Streptococcus spp., grupy C i G Streptococcus agalactiae
Streptococcus pneumoniae Streptococcus pyogenes
Tlenowe bakterie Gram-ujemne Eikenella corrodens Haemophilus influenzae Haemophilus para-influenzae Klebsiella oxytoca
Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Proteus vulgaris
Providencia rettgeri
Bakterie beztlenowe Peptostreptococcus Inne
Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycoplasma pneumoniae Mycoplasma hominis
Ureaplasma urealyticum
Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie
Enterococcus faecalis
Staphylococcus aureus oporny na metycylinę# Staphylococcus spp. koagulazo-ujemny Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter baumannii
Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Proteus mirabilis Providencia stuartii Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens Bakterie beztlenowe Bacteroides fragilis
Szczepy o oporności naturalnej
Aerobic Gram-positive bacteria
Enterococcus faecium
# Jest wysoce prawdopodobne, że gronkowiec złocisty oporny na metycylinę jest równocześnie oporny na fluorochinolony, w tym lewofloksacynę.
Grupa farmakoterapeutyczna: chinolony przeciwbakteryjne, fluorochinolony; kod ATC: J01MA12
Lewofloksacyna jest syntetycznym lekiem przeciwbakteryjnym z grupy fluorochinolonów i jest S- enancjomerem racemicznej substancji czynnej - ofloksacyny.
Mechanizm działania
Tak jak leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów, lewofloksacyna działa na kompleks DNA-gyraza DNA oraz na topoizomerazę IV.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)
Siła działania bakteriobójczego lewofloksacyny zależy od stosunku maksymalnego stężenia w surowicy (Cmax) lub pola powierzchni pod krzywą (AUC) do minimalnego stężenia hamującego (MIC).
Mechanizm oporności
Oporność na lewofloksacynę jest nabywana poprzez wielostopniowy proces celowanej mutacji miejsc w obu typach topoizomerazy II, gyrazy DNA i topoizomerazy IV. Inne mechanizmy oporności, takie jak bariery przepuszczalności [powszechne u Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej)] i mechanizm polegający na aktywnym usuwaniu antybiotyku z komórki bakteryjnej, mogą także wpływać na wrażliwość na lewofloksacynę.
Drobnoustroje oporne na lewofloksacynę wykazują oporność również na inne fluorochinolony (oporność krzyżowa). Ze względu na mechanizm działania, w zasadzie nie występuje oporność krzyżowa między lewofloksacyną a lekami przeciwbakteryjnymi z innych grup.
Wartości graniczne
EUCAST zaleca wartości graniczne MIC dla lewofloksacyny, odróżniające drobnoustroje wrażliwe od średnio wrażliwych i średnio wrażliwe od opornych, przedstawione w poniższej tabeli testów MIC (mg/l).
Zalecane przez EUCAST wartości graniczne MIC dla lewofloksacyny (wersja 2.0, 2012-01-01)
Patogen
Wrażliwy
Oporny
Enterobacteriacae
≤1 mg/l
>2 mg/l
Pseudomonas spp.
≤1 mg/l
>2 mg/l
Acinetobacter spp.
≤1 mg/l
>2 mg/l
Staphylococcus spp.
≤1 mg/l
>2 mg/l
S. pneumoniae1
≤2 mg/l
>2 mg/l
Streptococcus A,B,C,G
≤1 mg/l
>2 mg/l
H. influenzae2, 3
≤1 mg/l
>1 mg/l
M. catarrhalis3
≤1 mg/l
>1 mg/l
Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem4
≤1 mg/l
>2 mg/l
Właściwości farmakokinetyczne wchłaniania Wchłanianie
Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Podana doustnie lewofloksacyna jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 1-2 godzin. Całkowita biodostępność wynosi 99-100%.
Pokarm ma niewielki wpływ na wchłanianie lewofloksacyny.
Stan równowagi zostaje osiągnięty w ciągu 48 godzin po podaniu dawki 500 mg raz lub dwa razy na dobę.
Dystrybucja
Około 30-40% lewofloksacyny wiąże się z białkami surowicy.
Średnia objętość dystrybucji lewofloksacyny wynosi około 100 l, po jednorazowym i wielokrotnym podawaniu dawek 500 mg, co wskazuje na szeroką dystrybucję do tkanek.
Przenikanie do tkanek i płynów ustrojowych
Wykazano, że lewofloksacyna przenika do błony śluzowej oskrzeli, płynu powlekającego nabłonek dróg oddechowych, makrofagów w pęcherzykach płucnych, tkanki płuc, skóry (płynu surowiczego w pęcherzach), tkanki gruczołu krokowego i moczu. Jednak lewofloksacyna słabo przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.
Metabolizm
Lewofloksacyna jest metabolizowana w bardzo małym stopniu, metabolitami są: demetylolewofloksacyna i N-tlenek lewofloksacyny. Metabolity te stanowią mniej niż 5% dawki i są wydalane z moczem. Lewofloksacyna jest stabilna stereochemicznie i nie ulega inwersji chiralnej.
Wydalanie
Po doustnym i dożylnym podaniu lewofloksacyny, jest ona usuwana z osocza dość powoli (t½: 6-8 h). Wydalana jest głównie przez nerki (>85% podanej dawki).
Średni pozorny całkowity klirens lewofloksacyny po podaniu pojedynczej dawki 500 mg wynosił 175 ± 29,2 ml/min.
Nie ma istotnych różnic w farmakokinetyce lewofloksacyny podanej dożylnie i doustnie, co świadczy o tym, że podawanie doustne i dożylne można stosować zamiennie.
Liniowość
Lewofloksacyna wykazuje farmakokinetykę liniową w zakresie od 50 do 1000 mg.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek
Zaburzenia czynności nerek wpływają na farmakokinetykę lewofloksacyny. Wraz z pogarszaniem się czynności nerek zmniejsza się wydalanie nerkowe i klirens, a okres półtrwania zwiększa się, jak podano w tabeli poniżej.
Farmakokinetyka w niewydolności nerek po podaniu doustnym pojedynczej dawki 500 mg
Clcr [ml/min] | <20 | 20-49 | 50-80 |
ClR [ml/min] | 13 | 26 | 57 |
t1/2 [h] | 35 | 27 | 9 |
Pacjenci w podeszłym wieku
Brak istotnych różnic w farmakokinetyce lewofloksacyny u osób młodych i w podeszłym wieku, z wyjątkiem różnic związanych z klirensem kreatyniny.
Różnice związane z płcią
Analizy obejmujące osobno mężczyzn i kobiety wykazały małe lub bardzo małe zależne od płci różnice w farmakokinetyce lewofloksacyny. Nie ma dowodów wskazujących na znaczenie kliniczne tych różnic związanych z płcią.
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących toksyczności po podaniu jednorazowym i wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego
działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Lewofloksacyna nie powodowała zaburzeń płodności ani zdolności rozrodczych u szczurów, a jedynie opóźniała dojrzewanie płodu w wyniku toksycznego działania na organizm matki.
Lewofloksacyna nie wywoływała mutacji genowych w komórkach bakterii lub ssaków, ale wywoływała aberracje chromosomowe w hodowli in vitro komórek płucnych chomika chińskiego. Działanie to można przypisać hamowaniu topoizomerazy II. Badania in vivo (test mikrojąderkowy, wymiana siostrzanych chromatyd, synteza „nieprogramowanego” DNA, test dominacji letalnej) nie wykazały żadnego potencjalnego działania genotoksycznego.
Badania na myszach wykazały, że lewofloksacyna działa fototoksycznie tylko w bardzo dużych dawkach. Lewofloksacyna nie wykazała żadnego potencjalnego wpływu genotoksycznego w
testach fotomutagenności, a badania fotorakotwórczości wykazały działanie zmniejszające rozwój komórek guza.
Podobnie jak inne fluorochinolony, lewofloksacyna wykazała wpływ na chrząstki stawowe (tworzenie odwarstwień i jam) u szczurów i psów. Wyniki te były bardziej wyraźne u młodych zwierząt.
DANE FARMACEUTYCZNE
Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń
Krospowidon (typu B) Powidon K30
Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian
Otoczka Hypromeloza 5 cps Talk
Tytanu dwutlenek (E 171) Makrogol 400
Żelaza tlenek czerwony (E 172) Żelaza tlenek żółty (E 172)
Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
Okres ważności
2 lata
Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
Rodzaj i zawartość opakowania
Blister PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku Opakowanie zawiera: 5, 7 lub 10 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
N R Pharma Limited 152/No9, Naxxar Road,
San Gwann SGN 9030, Malta.