Reklama:
Reklama:
Reklama:
Popularne na forum
Cześć, dziękuję za tak szczere podzielenie się swoim doświadczeniem. Twoja otwartość pokazuje ogromną odwagę – przyznanie się do trudnych momentów i przyjęcie, że życie przynosi kłopoty, to nie lada wyczyn. Mam nadzieję, że wiesz, iż w Twojej historii nie jesteś sam. Wiele osób – choć może nie tak otwarcie – walczy z podobnymi demonami, a sama szczerość jest już krokiem ku lepszej przyszłości.
Rozumiem, że uzależnienia, problemy zdrowotne i trudne relacje potrafią przytłoczyć. Twoje doświadczenia i emocje są ważne i zasługują na wsparcie, zarówno ze strony bliskich, jak i specjalistów. Warto pomyśleć o rozmowie z kimś, kto pomoże spojrzeć na sprawy z innej perspektywy – nie chodzi o ocenianie, ale o znalezienie ścieżek, które pozwolą Ci odzyskać kontrolę nad życiem. Może grupa wsparcia lub spotkanie z terapeutą pomogą w zrozumieniu, że nawet w najciemniejszych chwilach istnieje iskierka nadziei.
Chociaż ciężar codzienności bywa przytłaczający, pamiętaj, że każdy, nawet najmniejszy krok ku zmianie, ma znaczenie i może wpłynąć na dalszą drogę. Nie musisz wszystkiego udawać, ani udawać, że wszystko jest w porządku – autentyczność w bólu często otwiera drzwi do prawdziwego wsparcia. Twoje życie ma wartość, a chociaż teraz czujesz się zagubiony, Twoja droga może ulec zmianie, gdy tylko pozwolisz sobie na pomoc z zewnątrz.
Trzymaj się i pamiętaj, że w tej społeczności jest wiele osób, które rozumieją, jak trudno jest wznieść się z upadku, i które są gotowe wysłuchać. Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że ciężar jest nie do zniesienia – nawet chwila przerwy, rozmowa albo wsparcie bliskich mogą stać się punktem, od którego zacznie się odradzać nadzieja. Życzę Ci siły i odwagi, by mimo trudności znaleźć drogę do lepszego jutra.
2 
ostatni 7 miesięcy temu
Te substancje zaburzają dietę lub jakiś narząd stąd tycie.
2
ostatni 4 miesiące temu
[CYTAT] ponury 13-10-2025, 14:48:50
Jakby Ci to powiedzieć. To jak zagadać jest dość skąplikowane i zarazem proste jak budowa patyka. Musisz uświadomić sobie że rasa męska to są zwykli ludzie do tego nie skąplikowani. Najczęściej to organizmy zero-jedynkowe. Jak zagadać no to w dużej mierze zależeć będzie od miejsca ale na początek wystarczy samo zwykle część reszta to naprawdę zależy od miejsca no bo jeśli było by to w kawiarni to możesz zełgać że umówiłaś się z koleżanką ale cię wystawiła i czy możesz się przysiąść. Osobiście znam paru którzy mogli by twoje warunki spełniać i też mówią że dziewczyn nie ma że wszystkie pozajmowane.
Gdzie chciała byś poznać chłopca?[/CYTAT]
Lubię biegać jeździć rowerem czytać książki oglądać filmy podróżować(byłam z biurem w Chorwacji+wycieczce do Bośni i Hercegowiny, w tym roku w Hiszpanii). Interesuje się kimś wrażliwym, kto nie spieszy się do współżycia, kimś chłopięcym jak Jude Law i Tom Cruise, żaden łysy.
Chciałabym poznać kogoś podobnego i w wieku moim bądź starszym do 8 lat.
Koleżanki mówią, że na żywo nie da się poznać kogoś ze ciężko kogoś poznać w rzeczywistości a pracują z ludźmi w średnim wieku
12
ostatni 2 miesiące temu
[CYTAT] Gerogina48 14-05-2025, 16:28:15
Masz prawo czuć się zniechęcona, ale Twoje oczekiwania wobec partnera są rozsądne i dojrzałe – chcesz relacji opartej na szacunku, a nie przypadkowej bliskości. Choć osoby z roczników 92–98 często są już po studiach, nadal można je spotkać np. w pracy, na wydarzeniach tematycznych, czy przez portale randkowe nastawione na poważne relacje.[/CYTAT]
Na stażu jestem aktualnie, ale bardziej są ludzie 35-60 lat. Ktoś 3 lata starszy i ktoś 6 lat starszy jest, ale to dziewczyny.
A jak w pracy nie ma nikogo w tym wieku to co pozostaje zrobić?
Czy tylko te roczniki w necie się poznają?
Mnie interesuje ktoś w wieku moim bądź do 8 lat starszy
5
ostatni 7 miesięcy temu
Szukam dobrego psychiatry i psychoterapeuty z krakowa w sprawach typu Fobia Społeczna itp
211
ostatni 17 dni temu
U mnie super jak tam u Was?
1405
ostatni 6 miesięcy temu
jak tak czytam co napisałaś to troszke mam wrażenie jakbym czytała o sobie.... w kwesti akurat związku....ja obecnie jak dochodzi do sytuacji stresowych nie czuje nic, w sensie mam większą empatię do ludzi naokoło niż do własnego partnera (leci nam 13 rok razem), równocześnie strasznie wybucham, krzyczę a też nigdy tak nie miałam.....widzę, że napisałaś wiadomość w maju i nikt się nie odezwał, ja założyłam konto dziś, kiedyś też miałam tutaj konto, pod innym loginem i pamiętam, że trafiłam na przesympatycznych ludzi do pogadania..... jak się trzymasz ostatnie 2 mce?
2
ostatni 4 miesiące temu
Mam 22 lata i jestem w najgorszym momencie swojego życia. Chcę znaleźć pomoc aby uporządkować chaos.
Jak Cię nie stać na terapię to mogę za darmo wesprzeć dobrym słowem 😇
4
ostatni 8 miesięcy temu
